Είναι καιρός να ωριμάσουμε επιτέλους σαν κοινωνία.
Διαβήκαμε ήδη τα πρώτα είκοσι χρόνια του 21ου αιώνα και επιμένουμε
να σκεπτόμαστε και να λειτουργούμε με λογικές περασμένων και
πεπαλαιωμένων πρακτικών παλαιότερων εποχών, μολονότι η εποχή μας τρέχει
με αστροφυσικές ταχύτητες.
Η πρόσφατη στάση στο Μετρό τις παραμονές των εορτών, έφερε σε κατάσταση απελπισίας εκατομμύρια εργαζομένους, που εγκλωβίστηκαν στους δρόμους της Αθήνας για πολλές ώρες.
Αφορμή για την στάση αυτή η απόφαση της Διοίκησης του Μετρό να
μετακινήσει 21 εργαζόμενους από τα γραφεία στα εκδοτήρια εισιτηρίων,
προκειμένου να στελεχώσουν σταθμούς, που σήμερα δεν διαθέτουν
υπαλλήλους.
Διερμηνεύοντας την αγανάκτηση των πολιτών ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε:
«Η
κυβέρνηση δεν εκβιάζεται επειδή απλώς ζητήθηκε σε 21 άτομα να κάνουν τη
δουλειά τους. Άμεσα θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για προσωπικό
ασφαλείας».
Από την άλλη πλευρά το θράσος των εργατοπατέρων έφτασε στο απόγειό
του, μια και συνοδεύτηκε από την δήλωση ότι δεν θα επιτρέψουμε την
μετακίνηση εργαζομένων χωρίς την άδειά μας.
Δηλαδή με απλά λόγια
νομίζουν ότι συμμετέχουν ενεργά στη διοίκηση και θεωρούν εαυτούς
θεματοφύλακες για κάθε πράξη της Διοίκησης.
Και να σκεφθεί κανείς ότι πρόσφατα, το αρμόδιο υπουργείο
ανανέωσε την Συλλογική τους Σύμβαση παρέχοντας
- επίδομα 340 ευρώ το μήνα
για βρεφονηπιακούς σταθμούς για κάθε παιδί, - 800 ευρώ το χρόνο για παιδιά
που σπουδάζουν εκτός Αθηνών και - 5 ευρώ την ημέρα για αγορές στο Market.
Τέλος πρόσθετες άδειες έως και 28 ημέρες.
Αξίζει να δει κανείς την στάση του Σύριζα σε αυτό το θέμα. Η Όλγα Γεροβασίλη, κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Σύριζα σχολιάζοντας την δήλωση Μητσοτάκη μας είπε:
«Άκουσα για την ανάρτηση του Πρωθυπουργού, είχα ακούσει νωρίτερα τον
αρμόδιο υπουργό που βγήκε για τη στάση στο Μετρό με τον γνωστό τρόπο,
δηλαδή κοινωνικός αυτοματισμός, προκειμένου να δικαιολογηθούν μέτρα που
πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση».
- δικαιολόγησε την στάση εργασίας, στην οποία
συμμετείχαν 25 -ναι 25- συνολικά εργαζόμενοι και
- αγνόησε την αγανάκτηση
των εκατομμυρίων πολιτών, που ταλαιπωρήθηκαν, εκνευρίστηκαν και δεν
μπόρεσαν να φτάσουν έγκαιρα στην δουλειά τους.
Στη χώρα μας συμβαίνει το αδιανόητο.
Να απαγορεύεται το
δικαίωμα στην εργασία, όταν μια ομάδα, μειοψηφική συνήθως και πάντα στο
δημόσιο τομέα, κατεβάζει, τις περισσότερες φορές χωρίς ουσιαστικό λόγο
και αιτία τα ρολά.
- δεν θεωρούν ότι ο ρόλος τους είναι να υπηρετούν
τον πολίτη, που πληρώνει τις αμοιβές τους, μέσω της υψηλής φορολογίας,
- αλλά αντίθετα βολεμένοι με την μονιμότητα στο κράτος, έχουν απλά
κεκτημένο δικαίωμα να πληρώνονται, χωρίς να προσφέρουν κάποια
ανταποδοτική υπηρεσία.
Και να ήταν μόνο αυτό, το ατόπημα του Σύριζα και των συν
αυτώ.
κτιρίων στο Κουκάκι, ο τέως υπουργός Εξωτερικών που δηλώνει
κομμουνιστικών αντιλήψεων, βγήκε να δικαιολογήσει τις
καταλήψεις με το αιτιολογικό ότι εκφράζουν μια τάση αντικουλτούρας, που
την είδαμε στη δεκαετία του 1960 στη Δανία.
Άρμεγε και κούρευε που λένε.
Και το ατομικό δικαίωμα του ιδιοκτήτη στην περιουσία του, που πάει
κύριε καθηγητά του Πανεπιστημίου;
Τέτοιο άραγε δίκαιο διδάσκετε στους
φοιτητές σας;
Πολύ απλά, εδώ βλέπουμε να παραβιάζεται το δικαίωμα της
ιδιοκτησίας μια και οι καταληψίες εμποδίζουν τον ιδιοκτήτη να έχει τη
νομή του ακινήτου του, αλλά και της εργασίας, μια και 25 άτομα εμπόδισαν
τους 2.475 να εργασθούν στο Μετρό.
Και να σκεφθεί κανείς ότι στα κομμουνιστικά καθεστώτα, τύπου Βιετνάμ
δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, η δημόσια Παιδεία έχει δίδακτρα και
όλες οι βαθμίδες της Υγείας πληρώνονται εις ολόκληρον.
Αυτά για όσους
μας μιλάνε για παραδείσους και μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες…
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/12/blog-post_411.html