Δεν αποκλείεται η Γερμανίδα καγκελάριος (ο Γάλλος Πρόεδρος, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο Ολλανδός ομόλογός του κ.λ.π.) πολύ να ήθελε να βάλει κάποιον “δικό της” σε μια διοικητική θέση. Επειδή είναι φίλος της ή γιατί του χρωστάει κάποια χάρη.
Αλλά και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να τον “φυτέψει”. Δεν θα της το επέτρεπε το σύστημα και οι διαδικασίες του.
Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός, ένας υπουργός, υφυπουργός, ακόμη και πανίσχυρος τοπικός κομματάρχης να μην μπορεί να “βολέψει” κάποιον “ημέτερο”;
Τα ανάλογα διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ με… βουλανιζατεράδες, και πριν από αυτόν όλες σχεδόν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Τα περιβόητα “δικά μας παιδιά”. Με πολλά προσόντα, ή λιγότερα ίσως, αλλά την διαφορά από άλλους υποψήφιους (με καλύτερα ενδεχομένως προσόντα) την έκανε αυτό το “δικός μας”.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, χωρίς και αυτός να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την συγκεκριμένη επιλογή, παρατήρησε εν δικαίω ότι «οι πάντες μπορούν να μας ασκήσουν κριτική, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ!» Που έκανε τα ίδια και χειρότερα…
Και η κυβέρνηση κέρδισε την αναγνώριση ότι έσπευσε (τουλάχιστον…) να διορθώσει την «πατάτα» της. Ο Κικίλιας δεν αποπέμφθηκε, όπως ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά το όλο ζήτημα δεν θα έπαιρνε ούτε άξιζε την διάσταση που πήρε. Στην Ελλάδα είμαστε…
Το πρόβλημα (που εν τη ανοησία του έσπευσε να βγάλει από την επικαιρότητα ο Πολάκης με τις διαδικτυακές αθλιότητες του), μεγιστοποιήθηκε από μια… προεκλογική δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος σχολιάζοντας τις κομματικές τοποθετήσεις διοικητών νοσοκομείων από τον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι «εμείς, δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να βάλουμε ως διοικητές αποτυχόντες πολιτευτές!»
Και ουδεμία «δυσαρέσκεια» εκφράσθηκε για τον υπουργό Κικίλια, αφού κυκλοφόρησε ( σωστά ή άδικα, αδιάφορο)) ότι η εντολή προήλθε άνωθεν. Μόνο κάποιοι «τοπικοί» παράγοντες, βουλευτές και στελέχη λέγεται ότι γκρίνιαξαν, όχι επί… της αρχής, αλλά επειδή δεν ρωτήθηκαν για τον διορισμό!
Λέγεται ότι τα τυπικά προσόντα τα έχει, στην προκήρυξη δεν υπάρχει ηλικιακό όριο για τους υποψήφιους, άρα προς τι…το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Άλλωστε, «γιατί οι άλλοι με… τα βουλκανιζατέρ που ουδέποτε ανακάλεσαν, ήταν καλύτεροι;»
Αυτό το «οι άλλοι ήταν καλύτεροι;», ήταν και το… βασικό επιχείρημα-δικαιολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως απαντούσαν στην τότε κυβέρνηση, απαντούν και στην σημερινή: «Όχι δεν ήταν, αλλά εσείς ψηφιστήκατε για να αποδειχθείτε καλύτεροι όχι απλώς…μη χειρότεροι!»
Οι γενικές επιδόσεις της κυβέρνησης, είναι μέχρι στιγμής θετικές και ως τέτοιες αναγνωρίζονται από την κοινωνία. Και σε σχέση με τις εντυπώσεις που αφήνει το κυβερνητικό έργο, οι επιπτώσεις από την δυσαρέσκεια εξ αιτίας της «πατάτας» με τον 80χρονο διοικητή, είναι στον κόσμο μηδαμινές. Αλλά…
Η καθιέρωση ενός αυστηρού και δεσμευτικού συστήματος δημόσιας διοίκησης, και η θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων που θα μειώνουν στο ελάχιστο την προσωπική πολιτική παρέμβαση (και τον… διάολο που θα κρύβει!), είναι η μόνη άμυνα με την πρέπει να θωρακισθεί η εκάστοτε εξουσία.
Η κυβέρνηση, θα κριθεί από τα «μεγάλα» και τα δύσκολα, από το πώς θ’ αντιμετωπίσει τα πραγματικά δύσκολα προβλήματα που είναι λογικό να προκληθούν κατά την θητεία της.
Το ρουσφέτι στον 80ρονο, κάποιες ανόητες και πολωτικές κραυγές που ακούγονται από συγκεκριμένης νοοτροπίας βουλευτές σε διάφορα κρίσιμα ζητήματα, επιμέρους αστοχίες σε διάφορες κυβερνητικές δράσεις που είναι διορθώσιμες, δεν απειλούν προσώρας την κυβέρνηση. Αρκεί να μην επαναλαμβάνονται με… ανησυχητική συχνότητα, όσο μικρές και «λίγες» αν φαίνονται.
Γιατί, όπως έλεγε μια σοφή γιαγιά, «το λίγο σκατό, μαγαρίζει το πολύ μαγέρεμα…»!
Θάνος Οικονομόπουλος
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/11/blog-post_930.html