Ο Βασίλης ήταν μόλις 27 ετών. Ο θάνατός του, όπως ο θάνατος κάθε νέου ανθρώπου, ήταν και είναι μια τραγωδία. Κυρίως για την οικογένειά του και τους φίλους του.
Κάποτε μετρούσαν τους νεκρούς από τις αυτοκτονίες χέρι χέρι με τον Πάνο Καμμένο και τον Τέρενς Κουίκ, τώρα πέρασαν σε άλλη πίστα.
Από την “ηθική αυτουργία” περάσαμε στην ωμή βία. Στο κράτος-δολοφόνος…
Ο Βασίλης, υποθέτω, θα χαρακτήριζε τον εαυτό του κοινωνικό αγωνιστή. Σε μια από τις τελευταίες διαδηλώσεις που συμμετείχε -σε συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες διαδηλωτές κατά της καύσης σκουπιδιών από την LAFARGE/ΑΓΕΤ- ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς. Νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο. Γιατί και πώς συνέβη το επεισόδιο είναι άγνωστο.
Ο Βασίλης, έναν μήνα μετά το επεισόδιο, βρέθηκε νεκρός.
Η ιατροδικαστική έκθεση έδειξε ότι έφυγε από πνευμονικό οίδημα. Αναμένονται και οι τοξικολογικές εξετάσεις.
Από την πρώτη στιγμή που ο Βασίλης βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του, η “Αυγή”, έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα που εκφράζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλοί πρώην και νυν βουλευτές του κόμματος της “ριζοσπαστικής”, προσπάθησαν -τελείως αυθαίρετα- να συνδυάσουν τον θάνατο του Βασίλη με το επεισόδιο και τον ξυλοδαρμό του στη διαδήλωση του Βόλου.
“Πέθανε 27χρονος στον Βόλο που είχε καταγγείλει τον ξυλοδαρμό του”, ήταν ο τίτλος της “Αυγής”. Η διασύνδεση ήταν προφανής.
Ακολούθησε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων για το “ύποπτο γεγονός” ότι η νεκροψία θα γινόταν στη Θεσσαλονίκη και όχι στη Λάρισα, για το γεγονός ότι δεν υπήρχε βοηθός, για την ανάγκη ανεξάρτητου πραγματογνώμονα και άλλες απίθανες αριστερές ιστορίες που γύριζαν την ιστορία στο χθες. Στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμα και όταν δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα του ιατροδικαστή, τα ρεπορτάζ επέμεναν ότι κάποιοι επιχειρούν να συσκοτίσουν την υπόθεση:
“Κι ενώ από τη μεριά της ΕΛ.ΑΣ. και διαφόρων ΜΜΕ επιχειρούνταν να παρουσιαστεί αυτή η έκθεση ως αποδεικτική του γεγονότος ότι ο 27χρονος ακτιβιστής από τον Βόλο δεν πέθανε από το ξύλο, οι γιατροί αναφέρουν ότι σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει τέτοιο συμπέρασμα. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, η αναφορά σε πνευμονικό οίδημα είναι ανεπαρκής και ελλιπής, καθώς το οίδημα αποτελεί σύμπτωμα παθολογικής νόσου και όχι αίτιο. Αυτό που θα πρέπει επομένως να πει η ιατροδικαστική έκθεση είναι τι είναι αυτό που προκάλεσε το οίδημα. Αρκετοί γιατροί μάλιστα πρόσθεταν ότι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, πριν κλείσει η έκθεση. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, το οξύ πνευμονικό οίδημα μπορεί να έχει προκληθεί από πνευμονική εμβολή, από εγκεφαλική αιμορραγία και από μετατόπιση σπονδύλου που πίεσε τον πνεύμονα, τρία ενδεχόμενα που συνδέονται άμεσα με τη σωματική κακοποίηση που είχε υποστεί από τους αστυνομικούς ο Βασίλης Μάγγος.”
Ποιοι είναι αυτοί οι γιατροί δεν μάθαμε ποτέ. Γιατί τα ευρήματά τους, τις εικασίες τους δεν τις είδαν και δεν τις ερεύνησαν οι ιατροδικαστές, επίσης δεν μάθαμε ποτέ.
Δήλωση έκανε ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας -αλίμονο…- ζητώντας να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση.
Η αρθρογραφία και η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίστηκε, ακόμα και όταν οι ίδιοι οι γονείς του Βασίλη δήλωσαν ότι δεν έχουν στοιχεία που να πιστοποιούν ότι υπάρχει κάποια σχέση του θανάτου του παιδιού τους με το γεγονός του ξυλοδαρμού του.
Λεπτομέρειες.
Όταν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τόλμησε να απαντήσει και να διαψεύσει ότι υπάρχει οποιαδήποτε σχέση του θανάτου με το επεισόδιο στη διαδήλωση, δέχθηκε ένα μπαράζ επικρίσεων και ύβρεων, ότι προκαταλαμβάνει την ιατροδικαστική έκθεση.
Η κατηγορία θα μπορούσε να έχει βάση, αν δεν προέρχονταν από εκείνους που επίσης προκαταλάμβαναν την έκθεση, από αυτούς που την αμφισβητούσαν, ακόμα και όταν δημοσιοποιήθηκε.
Ακόμα και όταν συμφώνησε με το επίσημο πόρισμα του ιατροδικαστή και ο πραγματογνώμονας που είχε ορίσει η οικογένεια.
Ψάχνουν απεγνωσμένα για νεκρούς.
Από “ωμή αστυνομική βία” η από αυτοκτονία. (Και το μαγκάλι καλό είναι… όταν φύγει με το καλό το καλοκαίρι).
Ψάχνουν για θύματα και για ήρωες.
Ψάχνουν εναγωνίως τα στοιχεία, για να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι η ιστορία ξαναγύρισε στο ’73. Και αν τα στοιχεία διαψεύδονται, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται δημοσκοπικά και επιστρέφει στις ρίζες του λαϊκισμού του 4%.
Η γραμμή του κόμματος ανταποκρίνεται στην εναπομείνασα πελατεία.
Από μια άποψη, είναι θετικό. Ο αυτοπεριορισμός της “ριζοσπαστικής” στο περιθώριο αφήνει ζωτικό χώρο σε άλλες -εκσυγχρονιστικές και ευρωπαϊκές- δυνάμεις να αναπτυχθούν. Επιτρέπει στην κυβέρνηση να κυβερνήσει χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Από την άλλη είναι αρνητικό.
Η αξιωματική αντιπολίτευση εξελίσσεται σε τοξικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να μετεξελιχθεί. Και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας.
Του Μανόλη Καψή
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/07/blog-post_143.html