Αλλάζει ο “διάλογος” με την οικονομία και την κοινωνία

Η πρωτοφανής γύμνια της αντιπολίτευσης οδηγεί την κυβέρνηση σε μονόδρομο. Θα τον επιβάλλουν, τον Σεπτέμβριο, οι ανάγκες της κοινωνίας και οικονομίας.

Η κυβέρνηση έχει μετρήσει σωστά τα όρια αντοχής της κοινωνίας. Ο νόμος για τις διαδηλώσεις είναι δείγμα γραφής.

Η επόμενη κίνησή της θα δώσει στίγμα πολιτικής στην αποκρατικοποίηση. Έχουν υπολογισθεί και εδώ τα όρια των παρεμβάσεών της, χωρίς να ξεπερασθεί η ανεκτικότητα κοινωνίας, τόσο στην παρουσία όσο .ν ρόλο του κράτους.

Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Και το ξέρει πολύ καλά και ο κ. Μητσοτάκης και το οικονομικό του επιτελείο.

Οι πολιτικές ενισχύσεων, σε όλες τις μορφές θα αναθεωρηθούν. Θα γίνουν πραγματικά δίκαιες και όχι με πρόσχημα τη σωτηρία της κοινωνίας και της οικονομίας να προκαλούν υπερβολές που δεν οδηγούν πουθενά.

Οι προβληματικές δεν θα σώζονται με προγράμματα και ευρωπαϊκούς πόρους. Θα λειτουργούν μέσα σε πραγματικά ελεύθερο και ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Οι υποδείξεις της κοινωνίας για συστάσεις από το κράτος με τη δικαιοσύνη να ανταποκρίνεται σε εκείνα που δικαιούται και παρέχει η δημοκρατία, θα περάσουν σε επόμενα νομοθετήματα.

Το ίδιο θα συμβεί και με τις σημερινές “τσουβαλιασμένες” προτάσεις επενδυτών, πολυεθνικών, ΟΟΣΑ, WEF και Οργανώσεων των παραγωγικών τάξεων που έχουν παραδώσει προτάσεις αλλαγών και διορθώσεων σε τόμους μελετών που ξεπερνάνε τις 1.500 σελίδες.

Τώρα, τι είναι αυτά που ισχυρίζομαι, σε ποια χώρα ξυπνήσαμε ξαφνικά και νομίζουμε πως μαγικά ραβδιά, νεράιδες και μάγοι μπήκαν στη μεταπολίτευση και μας θυμίζουν τα “εμπρός Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα…” του 1980 ή τα “θα επανιδρύσουμε το κράτος…” ή τέλος-τέλος τα “δίκαιη ανάπτυξη και δίκιο στον πολίτη…” της αριστερής “ανάστασης” του 2015.

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από επισταμένη προσοχή στα γεγονότα που μας περιβάλλουν. Και στα γεγονότα που έρχονται και είναι αδύνατον να αποφύγουμε.

Να ξεκινήσουμε με αυτά που περιβάλλουν. Κορυφαίο παραμένει η σκανδαλολογία. Τα σενάρια πολιτικής απάτης. Και οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης που είναι τουλάχιστον παιδαριώδεις.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η σαχλή αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία καθώς και η τακτική της ντουντούκας με τους 50-100 νοματαίους που παριστάνουν τους διαμαρτυρόμενους.

Δεν θα αντέξουν αυτά μετά τα μπάνια του λαού. Το σημερινό θρίλερ του παρακράτους και το κουτσομπολιό για τις λίστες των ΜΜΕ δεν θα μας αποπροσανατολίσει από το στέγνωμα των ταμείων των επιχειρήσεων και της τσέπης της κοινωνίας από τη ρευστότητα.

Το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 2020 και πριν από τις αναλύσεις του πίνακα για την ανάπτυξη του 2021 θα κλιμακωθεί η φτώχεια.

Θα προκληθούν ζητήματα μεταξύ των εργαζομένων στη μαύρη αγορά μεταναστών, των άνεργων με επιδόματα της δεκάρας και των συνταξιούχων.

Για τα γεγονότα που έρχονται δεν θα φθάσουν τυχόν απαντήσεις για μεταρρυθμίσεις από την κυβέρνηση. Και η αντιπολίτευση θα παραμένει απογυμνωμένη από επιχειρήματα και ικανότητες να ξεφύγει από τακτικές πολιτικού ευτελισμού.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να απαντήσει με προγράμματα που τρέχουν. Μέτρα οχύρωσης της οικονομίας και της κοινωνίας πίσω από τον τοίχο του αίσχους που δεν είναι άλλος από τη σκανδαλολογία, το γνωστό παρακράτος που όμως μπαινοβγαίνει στη ζωή μας, ανάλογα με το μέγεθος του πολιτικού κόστους που καταγράφει κάθε κυβέρνηση και την ανάγκη της να παραπλανήσει τον λαό.

Αυτό ζήσαμε μέχρι και το 2019 και με αυτό γεφυρώσαμε και το 2020 του κορονοϊού αλλά δεν πάει άλλο.

Η σκανδαλολογία θα απομακρυνθεί γιατί η αντιπολίτευση πρέπει να “στρατοπεδεύσει” κάπου και κάπως.

Και η κυβέρνηση, αφού απέκλεισε κάθε προοπτική εκλογών, δεν έχει άλλο δρόμο από την επίθεση. Μονόδρομο θα λέγαμε μιας και προλαβαίνει λόγω ανυπαρξίας της αντιπολίτευσης.

Η επίθεση όμως δεν μπορεί να γίνει με τα όπλα του 2018. Ούτε και με εκείνα του 2014.