Από την μια πλευρά οι… επενδύσεις του κυρίου Παπαδημούλη.

Από την άλλη η πορεία προς το επικείμενο Συνέδριο, πασπαλισμένο με μάχες χαρακωμάτων ανάμεσα σε αυτούς που προωθούν την διεύρυνση ως απαραίτητο συστατικό για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία και σε αυτούς που “υπερασπίζονται τον χαρακτήρα του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς”

Και τα δυο θέματα με διαφορετικό τρόπο αναδεικνύουν την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από τις αγωνίες και τις ανησυχίες του κόσμου που (υποτίθεται) πως επιθυμεί να εκφράσει

Για όποιον αρκείται απλά σε μια ανάγνωση των “πόθεν έσχες” του Δημήτρη Παπαδημούλη, αντιλαμβάνεται ότι η περιουσία του αυξάνεται εντυπωσιακά από τότε που έγινε ευρωβουλευτής και… σιτίζεται από τα Κοινοτικά ταμεία.

Οτι καταθέτει τα συμφωνημένα στα ταμεία του Κόμματος (σε αντίθεση με πολλούς που αποφεύγουν) δεν λέει πολλά πράγματα.

Η στράτευση στην υπόθεση της Αριστεράς δεν μπορεί να σχετίζεται με την αλματώδη αύξηση της προσωπικής περιουσίας.

Αν αυτή προέρχεται από άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες τότε δεν υπάρχει θέμα για συζήτηση. Οταν προέρχεται από τον παχυλό μισθό του ευρωβουλευτή και τα λοιπά οικονομικά ευεργετήματα της ευρωβουλευτικής θητείας υπάρχει τεράστιο θέμα.

Η στράτευση στην Αριστερά δεν μπορεί να γίνεται επάγγελμα και μάλιστα τόσο προσοδοφόρο. 

Το μισό πρόβλημα λοιπόν αφορά τον ίδιο τον ευρωβουλευτή και το άλλο μισό το κόμμα του που αφήνει να υπάρχουν και να μεγενθύνονται τέτοιες καταστάσεις.

Το ότι αυτά που κάνει ο κ. Παπαδημούλης είναι νόμιμα δεν σημαίνει τίποτα.

Κάποτε ο κ. Βουλγαράκης ξηλώθηκε από τον κ. Καραμανλή διότι όσα έκανε αν και νόμιμα δεν θεωρήθηκαν ηθικά.

Ο κ. Παπαδημούλης όχι μόνο δεν παραμερίζεται αλλά τον καλύπτει πλήρως με πρόσφατη δήλωσή του ο εκπρόσωποςε του κόματος κ. Χαρίτσης. 

Κατά το κόμμα και η αντίληψή του για την πολιτική -κομματική δραστηριότητα των μελών του.

Θυμίζω απλά ότι ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός, είχε απομακρύνει από την κυβέρνηση την υπουργό του κ. Αντωνοπούλου διότι εκείνη αν και δεν είχε καμιά οικονομική ανάγκη, ενθυλάκωνε επίδομα 1000 ευρώ τάχα για την ενοικίαση σπιτιού. (Πρόβλημα που θα είχε λυθεί αν ο κ. Παπαδημούλης της πρόσφερε χωρίς ενοίκιο ένα από τα δικά του).

Οσο για την τελευταία δήλωση του κ. Παπαδημούλη ότι θα θα διαθέσει τα χρήματα από ενοίκια των σπιτιών που απόκτησε και ενοικιάζει σε… αγαθοεργίες δεν είναι άξια ούτε σχολιασμού.

Φαίνεται οι αγαθοεργίες ξεκινούν από από έναν αριθμό ενοικιαζόμενων σπιτιών και πάνω κι όταν βέβαια τα επιπλέον αποκτηθέντα σπίτια αποκαλύπτονται…

Πολύ δημοσιογραφικό μελάνι χύνεται για την διαμάχη στις τάξεις του κόμματος σχετικά με την διεύρυνσή του και την Προοδευτική Συμμαχία.

Η συζήτηση αυτή έχει χάσει το νόημά της από τότε που τα μέλη του ύστερου ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκαν να ξαναψηφίσουν στο τελευταίο Συνέδριο του κόμματός τους προκειμένου να αλλάξουν απόφαση που μόλις είχαν πάρει διότι δεν άρεσε στον πρόεδρό τους. 

Από τότε έπεσαν οι τίτλοι τέλος σε ένα κόμα που από κόμμα συντεταγμένων διαδικασιών και δημοκρατικής λειτουργίας έγινε παραφερνάλιο του αρχηγού του.

Τώρα είναι αργά για δάκρυα από εκείνους που διαφρωνούν με κάποιες επιλογές του ηγέτη του.

Οτι υπάρχει ηγέτης στο κόμμα δεν ήταν κάτι που ομολογείτο ανοικτά από το κομματικό σώμα. Προφανώς υπάρχουν αρκετά κομματικά μέλη που δεν το ομολογούν και δεν το αποδέχονται ούτε τώρα.

Από την στιγμή όμως. που το… ομολόγησε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του λέγοντας μάλιστα ότι είναι αποφασισμένος να τραβήξει μπροστά, ο κύβος ερίφθη.

Θα είχε νόημα να γίνει συζήτηση στην περίπτωση που κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν την εκφρασμένη θέληση του Αλέξη Τσίπρα για διεύρυνση και στροφή του Κόμματος επί το… σοσιαλδημοκρατικότερον.

Τέτοια αμφισβήτηση επί της ουσίας δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει.

Θα υπάρξουν μόνο κάποιες αβρές διατυπώσεις αντίθεσης. από τους λεγόμενους “53¨. Κι αυτές θα διατυπωθούν ώστε να διευκολυνθεί η διαπραγμάτευση για το κομματικά οφίτσια που θα γίνει στα παρασκήνια του Συνεδρίου. Κι εκεί είναι αλήθεια πως οι “53” εξαντλούν την μαχητικότητα τους ως δεινοί διαπραγματευτές.

Ο ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρέτησε την ελληνική κοινωνία και ειδικά το κομμάτι της που τον είχε ανάγκη, το καλοκαίρι του 2015 όταν έβαζε την υπογραφή του στο τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο.

Οτι ένα μέρος της εκλογικής του βάσης ζει με τις αναμνήσεις χωρίς να αντιλαμβάνεται (;) τη νέα πραγματικότητα δεν αλλάζει την ουσία.

Γιώργος Χελάκης
protothema.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_760.html

Share.