Ας ξεκινήσουμε από τα σοβαρά μεν αλλά απλά στην εξέλιξή τους.

Τις μπουλντόζες στο Ελληνικό. Τις μπουλντόζες και τα εγκαίνια που έχει “χρεωθεί” ο Αδωνις Γεωργιάδης.

Φαντασθείτε να δούμε τον Ιούλιο μια “σκηνοθεσία” γκρεμισμάτων μαζί με ψαλμωδίες εγκαινίων, λέμε τώρα…, ίδια με εκείνη του Αλέξη Τσίπρα, όταν εγκαινίαζε, το 2018, μια σκάλα, για σταθμό του μετρό Θεσσαλονίκης…

Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη θα στοιχίσει διπλά και τριπλά.

Πρώτον γιατί έχει συνδέσει την θητεία του και με τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Και δεύτερον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, (που αποφεύγει να στηρίζει τις επενδύσεις για την οικονομία) δεν θα χάσει την ευκαιρία να συσπειρώσει το 3%, ενάντια στα πολυεθνικά συμφέροντα…

Και πού να πάμε παραπέρα. Πάντα με τις επενδύσεις.

Φαντασθείτε τώρα να μην προχωρήσουν, με κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα προγράμματα με τις επεκτάσεις του χρυσού στις Σκουριές ή να “κωλώσει” η Cosco με τις δικές της επενδύσεις.

Να μη χτιστεί στην ώρα του ο πύργος του

Πειραιά. Και να μη δώσουν, οι Γεωργιάδης και Σταϊκούρας, κρατικά αεροδρόμια, λιμάνια και νερά για παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις.

Ένας θεός ξέρει τι θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και στην περίπτωση αυτή.

Την αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, χωρίς να προβάλλονται επιχειρήματα ουσίας, αφού αδιαφορεί για τις εξελίξεις στην ιδιωτική οικονομία όσο τα μάτια του είναι καρφωμένα μόνο στο κράτος.

Τη “δουλειά” θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, της ντουντούκας, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Θεσσαλονίκη και στη Χαλκιδική, ενάντια στην ανίκανη κυβέρνηση…

Στην ουσία της οικονομίας τώρα. Ποια είναι η αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ που δέχεται καθημερινά η κυβέρνηση;

Εάν καταφέρεις να βγάλεις νόημα από τα Συριζαϊκά και τα βάλεις όλα σε μια σειρά θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι καλούνται οι Μητσοτάκης, Σταϊκούρας και το υπόλοιπο οικονομικό επιτελείο να κατέβουν στον “μικροκομματικό στίβο” για να φανεί αν η Ν.Δ ή ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει τα καλύτερα επιδόματα.

Τα πιο τσάμπα λεφτά, στους μικρομεσαίους και τη μεσαία τάξη. Την τάξη βέβαια που γδέρνουν συστηματικά, από το 2010, για να αντέχει ο κορβανάς το κράτος-τέρας, με όλα τα πλοκάμια του.

Και περνάμε στην αγορά, στις επιχειρήσεις .υς εν δυνάμει, ας πούμε, επενδυτές τους οποίους καλεί με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια να κρατήσουμε την ύφεση χαμηλά. Ας πούμε στα 5-6% που την υπολογίζει ο κ. Γιάννης Στουρνάρας.

Τι πειστήρια έχουν να μετρήσουν οι επιχειρηματικές δυνάμεις ώστε να αποκτήσουν υπομονή και επιμονή, να παραμείνουν στο παιχνίδι της ελληνικής οικονομίας;

Η ορθή Πολιτεία, που προσκαλεί, δελεάζει με κίνητρα, παρεμβαίνει με προσωρινές λύσεις, υπόσχεται ορθή διαχείριση κονδυλίων της Ε.Ε., βάζει σωστές προτεραιότητες στην οικονομία και διασφαλίζει την τήρησή τους.

Όταν δεν είναι σε θέση να πείσει έστω και με μεσοπρόθεσμη ισχύ όλα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν, στην οικονομία της, αποδέχεται σιωπηρά την αποβιομηχάνιση, την αποεπένδυση και την επιχειρηματική μετανάστευση.

Παράδειγμα οι άλλες χώρες, πέρασαν οικονομική κρίση και μνημόνια (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος και Γαλλία, κατά κάποιο τρόπο).

Δεν βρέθηκαν ούτε για αστείο στην κατάσταση που περιβάλλει πολιτικά (ακόμη και σήμερα) την οικονομία της Ελλάδας ώστε (δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου) να αποθαρρύνονται επενδυτές, κεφάλαια, ευκαιρίες για αναδόμηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας και επιστροφή επιχειρηματικών καταθέσεων.

Οι ανά τον κόσμο επιχειρηματικές κοινότητες, οι πολυεθνικές ομάδες επενδύσεων κεφαλαίων και οι σχεδιαστές στρατηγικών επενδύσεων αναζητούν εγγυήσεις για μακροπρόθεσμες αποσβέσεις κερδών και όχι πολιτικά προγράμματα κομμάτων εξουσίας.

Το διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον δεν τρέχει πίσω από το γκουβέρνο…

Η δική μας Πολιτεία τι εγγυάται;

Κυβερνητικό πρόγραμμα (σχεδιασμένο βεβαίως στην προ κορονοϊού εποχή) και μια Βουλή όπου η αξιωματική αντιπολίτευση και κάποια δεκανίκια για εξουσία, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη αν είναι αριστεροί οι σοσιαλιστές ή φιλελεύθεροι σοσιαλιστές…

Εικόνα που ούτε καν σχηματοποιεί το οικονομικό περιβάλλον, σε περίπτωση αλλαγής, μετά τις εκλογές του 2023.

Η ευθεία για τις εκλογές είναι ήδη χαραγμένη.

Και η κυβέρνηση την βαδίζει μονάχη (κρινόμενη καθημερινά βεβαίως) μιας και η αντιπολίτευση αδυνατεί να στηρίξει την αξιοπιστία της Πολιτείας, παρουσιάζοντας οικονομικό πρόγραμμα μακροπρόθεσμης ιδεολογικής ταυτότητας.

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_315.html

Share.