Όχι δεν έπαθα κάποιον συνθηματολογικό παροξυσμό.

Απλώς παραθέτω μερικές από τις φράσεις-λάβαρα τις οποίες κατά κόρον χρησιμοποιεί η Αριστερά στη χώρα μας, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για τον απόλυτο σφετερισμό και οικειοποίηση όρων, στα πλαίσια ενός θρασύτατου και ψευδούς αυτοπροσδιορισμού, όρων που αφορούν κυρίως την φιλελεύθερη αστική δημοκρατική παράταξη, η οποία παρακολουθεί αμήχανη τη λεηλασία εννοιών και λέξεων από την Αριστερά, βυθισμένη στις μετεμφυλιακές ενοχές της.

Η βασική αρχή της προπαγάνδας κατά Γκέμπελς, είναι η επανάληψη, η οποία 

  • δεν είναι μόνον μήτηρ της μαθήσεως, αλλά μπορεί να γίνει και 

  • μήτηρ πίστεως.

Διά της απλής επαναλήψεως μαθαίνεις. Διά της συνεχούς και μακροχρόνιας επαναλήψεως πιστεύεις.

Και αυτό ακριβώς πέτυχε διά της επίμονης επαναλήψεως η Αριστερά.

Να αυτοαναγορευθεί στη μόνη “δημοκρατική” δύναμη, εκτοπίζοντας την φιλελεύθερη αστική δημοκρατία, σε αυτό που η Αριστερά αποκαλεί αντιλαϊκό ακροδεξιό χώρο.

Η γλώσσα διαμορφώνει σκέψη και αποτελεί το μέσον με το οποίον προσεγγίζει κανείς την πραγματικότητα και οριοθετεί τον εαυτό του.

Η διαστρέβλωσις των εννοιών και η απηνής προπαγάνδα θολώνει τη σκέψη και διαμορφώνει άκριτη πίστη.

Στη χώρα όπου τη Δημοκρατία εγκαθίδρυσε κατά άψογο τρόπο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ιστορικός εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας,
…ο πολιτικός χώρος στον οποίον αυτός κυριάρχησε, δυσφημίσθηκε, και διά της προπαγάνδας κατάντησε να θεωρείται σήμερα ως ανελέητη ακροδεξιά,
…ενώ η αριστερά παράταξη περιλαμβανομένου και του ΚΚΕ, να θεωρείται ο “ευρύτερος δημοκρατικός χώρος”.

Βέβαια για να είμαστε αντικειμενικοί, η μεταπολιτευτική ιδεολογική και σημειολογική κυριαρχία της Αριστεράς, δεν είναι αποκλειστικώς ελληνικό κατόρθωμα.

Τα πρώτα μαθήματα μάς τα παρέδωσαν οι φίλοι και ιδεολογικοί μας σύμμαχοι, οι Γάλλοι. Από τον Μάη του ΄68 αλλά ίσως και νωρίτερα, η διανόηση και η τέχνη στη Γαλλία εθεωρούντο αποκλειστικώς αριστερή υπόθεσις.

Με μεγάλο Μάγιστρο τον μαρξιστή φιλόσοφο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο οποίος με μία άκρως σημειολογική κίνηση έφθασε μέχρι να αρνηθεί το βραβείο Νόμπελ -ο μόνος στην ιστορία του θεσμού- και κορυβαντιώντες ένα σωρό ελάσσονες έως ασήμαντους και άκρως ακατάληπτους αυτοαποκαλούμενους φιλοσόφους, η διανόηση στη Γαλλία έφθασε να θεωρείται αποκλειστικά αριστερό-μαρξιστικό προνόμιο.

Ορισμένοι μάλιστα αριστεροί διανοητές υπερέβαλαν μέχρι του σημείου να θεωρήσουν τον Διαφωτισμό του Βολτέρου, ως την ιδρυτική πράξη της Αριστεράς, δύο σχεδόν αιώνες πριν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς.

Ο γαλλικός σπόρος βλάστησε και θέριεψε στο άνυδρο ελληνικό ιδεολογικό χωράφι, και με τη συνήθη νεοελληνική υπερβολή η Αριστερά κατάφερε να κυριαρχήσει ιδεολογικά, τόσο στον λόγο όσο και στα συνθήματα.

Και ας μην υποτιμούμε τη δύναμη του συνθήματος. 

Είναι μεγάλη διότι το επιτυχημένο σύνθημα συμπυκνώνει μέσα σε δυο λέξεις, μια ολόκληρη πολιτική και ιδεολογική θέση, η οποία μπορεί να είναι ακατάληπτη από τα πλήθη, αλλά τείνει να φανατίζει και να ενώνει.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα καθεστώτα, ασχέτως πολιτικής χροιάς, χρησιμοποίησαν και συνθήματα για να συνεγείρουν τις μάζες.

Αλλά πέραν της πολιτικής αρένας, το κακό προχώρησε και στην Τέχνη. Ως καλλιτέχνες δοξάζονται κυρίως οι αριστεροί καλλιτέχνες, σε αρκετές δε περιπτώσεις η αριστεροσύνη υποκαθιστά το συχνά ανύπαρκτο καλλιτεχνικό ταλέντο.

Ευτυχώς που ο Σεφέρης και ο Ελύτης έγραψαν πριν τη Μεταπολίτευση, γιατί αν ήταν πιο σύγχρονοι δεν θα τους ήξερε ούτε η μάνα τους, καθότι δεν διέθεταν τα κατάλληλο αριστερό προφίλ.

Τελικά η Αριστερά δοκιμάστηκε και στην πράξη.

Ανέλαβε επί πέντε περίπου χρόνια τη διακυβέρνηση της χώρας με το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ -Πρώτη Φορά Αριστερά- και απέτυχε παταγωδώς, με παρ’ ολίγον καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Ο κόσμος που πείσθηκε από την ακατάσχετη συνθηματολογία της Αριστεράς, και την κατασυκοφάντηση της αστικής δημοκρατικής παράταξης, και αφού βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες χορεύοντας, μετά τους ψήφισε με εύπιστο φανατισμό και με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, ένας γνήσιος εκπρόσωπος της φιλοευρωπαϊκής φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, ο οποίος επιχειρεί και ένα σημαντικό άνοιγμα προς τον υγιή κεντρώο χώρο, τόσο ιδεολογικά, όσο και με την αξιοποίηση ικανών στελεχών, έχει μπροστά του το τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης της παραπαίουσας οικονομίας της χώρας.

Η Ευρώπη θα μας συμπαρασταθεί γενναιόδωρα, δικαιώνοντας όλους τους φιλοευρωπαϊστές, του Πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, και αποστομώνοντας τόσο την αριστερή αντιευρωπαϊκή ρητορική, όσο και τη ρητορική ΣΥΡΙΖΑ, η οποία παλινωδεί με κωλοτούμπες, ανάμεσα στην αποδοχή της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας ή την αλβανοποίηση και την απομόνωση.

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_643.html

Share.