Δεν είναι λίγο να φιλοξενείς άρθρο του Νίκου Κοτζιά για τα ελληνοτουρκικά (ναι του Νίκου Κοτζιά…), γεγονός που θα ζήλευαν και οι New York Times και η Washington Post και η Monde μαζί (και χώρια).
Εν πάση περιπτώσει, ίσως από σεμνότητα ο κ. Καθηγητής (όχι της Οξφόρδης, του ΠΑΠΕΙ) δέχθηκε να δημοσιευθεί το άρθρο του, εκεί όπου φιλοξενούνται τα άρθρα των κοινών θνητών. Από τον τίτλο και μόνο, ο προσεκτικός αναγνώστης καταλάβαινε αμέσως (υποθέτω με το σχετικό δέος), ότι είχε να κάνει με ένα πόνημα βαθιάς περισυλλογής.
Ήταν προφανές, ότι ο Καθηγητής Νίκος Κοτζιάς (όχι του Μαρβούργου, αλλά του ΠΑΠΕΙ…) είχε διακόψει για λίγο τον βαθύ συλλογισμό του για τη διεθνή πολιτική. Και αποφάσισε να δώσει τα φώτα του στους ασκούντες την εξωτερική πολιτική σήμερα, ώστε να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή.
Δυσκολεύομαι, από σεβασμό στο αναλυτικό και βαθύ πνεύμα του κ. Καθηγητή (μόνο του ΠΑΠΕΙ), στις λεπτές nuances που εντοπίζει κανείς πίσω από τις γραμμές, να μεταφέρω με ακρίβεια την ανάλυση της γεωπολιτικής συγκυρίας στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία επιδίδεται -παίζοντας προφανώς στα δάχτυλα του ενός χεριού τις διεθνείς ισορροπίες- και πάω κατευθείαν στο βαθυστόχαστο συμπέρασμα. Τι πρέπει να κάνουν οι ερασιτέχνες που κυβερνούν σήμερα, ώστε να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή;
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα; Κρατείστε την αναπνοή σας. Αντιγράφω (με δέος φυσικά): “Να αποκτήσει ένα στρατήγημα για την αντιμετώπιση αυτών των μεθοδεύσεων. Πυρήνας του πρέπει να είναι οι σαφείς κόκκινες γραμμές και η πρόβλεψη αντιμετώπισης τουρκικών παραβιάσεών τους. Να ενημερώσει γι αυτές τις γραμμές την ίδια την Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα. Οι καλές εξηγήσεις ίσως να γίνουν κάποτε φιλίες. Οι υποχωρήσεις γίνονται δουλεία”.
Το συμπέρασμα της βαθιάς ανάλυσης του κ. Καθηγητή και πρώην ΥΠΕΞ, είναι ότι χρειάζονται “κόκκινες γραμμές” και ότι η εθνική γραμμή πρέπει να είναι κάτι σε στιλ ότι “οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους”…
Μένω ενεός.
Η κλασική ατάκα κάθε πολιτευτή για τα εθνικά θέματα σε όλα τα πρωινάδικα περί κόκκινων γραμμών, ήταν το βαθυστόχαστο συμπέρασμα του Νίκου Κοτζιά;
Εγραψε άρθρο για να μας πει το αυτονόητο;
Η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα, παρά το δέος, μια μικρή απογοήτευση.
- Η αποθέωση της κοινοτοπίας…
- Πομφόλυγες σερβιρισμένες ως αναλύσεις εξωτερικής πολιτικής. Το προφανές ως πρωτότυπο και προϊόν ανάλυσης.
Αλλά η συνέχεια ήταν επίσης αποκαλυπτική:
Αυτό μάλιστα. Αυτό λέγεται σοφία. Συμπυκνωμένη.
Άντε τώρα να του εξηγήσεις ότι η εξωτερική πολιτική ασκείται κατ’ εξοχήν, με δημόσιες δηλώσεις.
Υ.Γ. Στο περίφημο άρθρο του ο κ. Κοτζιάς γράφει με περισσή αυτοπεποίθηση- αίσθημα ίδιον της άγνοιας- ότι η Τουρκία “αμφισβήτησε έμπρακτα τα Ελληνικά σύνορα και το ξέρουν όλοι οι εμπλεκόμενοι”. Αυτή η βεβαιότητα, για τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο, αποτέλεσε άλλωστε και το έναυσμα για το κείμενο που δημοσίευσε στην εφημερίδα “Τα Νέα”. Του συνιστώ να διαβάσει το εμπεριστατωμένο κείμενο των ellinika hoaxes για το τι πραγματικά συνέβη στον Εβρο, ώστε να αποφύγει στο μέλλον ανοησίες και fake news. Για τις κοινοτοπίες αμφιβάλω.
Του Μανόλη Καψή
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_9.html