Από εκεί και πέρα όμως, είναι απόλυτη ανάγκη να βρεθεί κάποιος από το στενό του (κομματικό) περιβάλλον, να τον πάρει α λα μπρατσέτα και, υπό το πρίσμα της συντροφικής αλληλεγγύης και της κομματικής ευημερίας, να του εξηγήσει πως
- είτε πρέπει να πάψει να έχει το ένα πόδι στην ριζοσπαστική Αριστερά και να έλθει προς το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία “ελεύθερος βαρών”,
- είτε να παραμείνει στον ημιπεριθωριακό χώρο που τον ανέδειξε και να “κολλά ένσημα” στην αντιπολίτευση μέχρι ν’ αποφασίσει να συνταξιοδοτηθεί.
Εναλλακτικά θα μπορούσε ν’ αποδεχθεί πως θα μεταβληθεί, από πρώην πρωθυπουργός αρκετά νέος ώστε να διεκδικήσει δεύτερη θητεία, στη γραφικότερη φιγούρα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Κάτι που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί, εφόσον συνεχίσει να πραγματοποιεί εμφανίσεις, σαν αυτήν της προηγούμενης Δευτέρας στο Ζάππειο.
Διότι γραφικότητα είναι ο μοναδικός χαρακτηρισμός που μπορεί ν’ αποδοθεί όταν, ένας εμβληματικός ηγέτης της Αριστεράς όπως ο Αλέξης Τσίπρας (όπως τουλάχιστον θέλει ο ίδιος να τον βλέπουν), αναφέρεται θετικά στις θεωρίες του Milton Friedman.
Αναφορά λανθασμένη μεν, τόσο ως προς τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε από τον θρυλικό Νομπελίστα οικονομολόγο, όσο και ως προς το πρίσμα με το οποίο τη χρησιμοποίησε ο κύριος Τσίπρας, αλλά οπωσδήποτε αναφορά.
Ούτε που θέλω να φανταστώ τι αισθάνθηκαν όλοι οι οικονομολόγοι/σύντροφοι του Αλέξη στον ΣΥΡΙΖΑ, με αυτήν την (τουλάχιστον) αφύσικη για την Αριστερά, αναφορά.
Πραγματικά, ούτε ψύλλος στον κόρφο του καθηγητή Τσακαλώτου.
Θα πρέπει να αισθάνθηκε άρρωστος. Αν όχι αηδιασμένος…
Εάν οι προτάσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είχαν μία λογική που θα τις έκανε πιθανά εφαρμοστέες, θα μπορούσε να παραβλέψει κανείς την υπερβολή Friedman.
Όμως δεν περιείχαν κανένα στοιχείο ικανό να οδηγήσει λογικό άνθρωπο να τις λάβει σοβαρά υπόψη του.
Για παράδειγμα, επέμενε ο κύριος Τσίπρας πως στην παρούσα κατάσταση, παρ’ ό,τι δεν ξέρουμε με στοιχειώδη έστω βεβαιότητα ούτε την έκταση, ούτε τη διάρκεια των οικονομικών προβλημάτων που προκαλεί και θα προκαλέσει η CoViD-19, οι παροχές προς την οικονομία θα πρέπει να είναι “εμπροσθοβαρείς”!
Δηλαδή: “Ας πούμε τώρα στους πολίτες ότι, εάν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα τους γέμιζε λεφτά ώστε να είμαστε οι καλοί και ό,τι είναι να συμβεί π.χ. σε έξι μήνες, άστο να συμβεί! Μήπως θα είμαστε εμείς κυβέρνηση όταν θ’ απαιτηθούν τεράστιοι πόροι για δημόσιες επενδύσεις, ώστε να ανακάμψει η οικονομία;”
Αυτό το σκεπτικό δε είναι τίποτε άλλο από νέα επανάληψη του έργου “Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012-2014” και λέγεται “ακραίος λαϊκισμός”.
Σε κάποια μέρη μάλιστα, το αποκαλούν και “σανό”…
Η στενότατη σχέση του χθες με το σήμερα είναι εμφανέστατη επίσης στο γεγονός πως το νέο πρόγραμμα “Μένουμε όρθιοι ΙΙ” (ευρηματικότατο όνομα, δεν μπορείτε να πείτε!) είναι “ρεαλιστικό, κοστολογημένο, άμεσα υλοποιήσιμο και αναγκαίο”!
Έχει δηλαδή, ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το μεγαλύτερο αδερφάκι του, το “Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης”. Εκείνο που είχε γεννηθεί στην αλησμόνητη (και καταστροφική για τη χώρα) ΔΕΘ του ’14! Δεν θυμάστε;
Εκείνο που εφαρμόστηκε απ’ την κυβέρνηση Συριζανέλ κι έσωσε την Ελλάδα από τα Μνημόνια, καλέ…
Τι πράγμα; Δεν εφαρμόστηκε; Ποτέ;
- Τι δηλαδή; Δεν δόθηκε 13η σύνταξη από τον Μάρτη του 2015;
- Δεν νομοθετήθηκε η σεισάχθεια μέσα στο πρώτο εξάμηνο αριστερής διακυβέρνησης;
- Ούτε αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός στα €751 στα 5,5 χρόνια που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι; Αλήθεια; Μα τι λέτε; Ποιος ανάλγητος νεοφιλελές βγάζει αυτά τα fake news;
Όλα έγιναν από τις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ!
Όλα!
Απλά εσείς και η τσέπη σας δεν τα καταλάβατε…
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/05/blog-post_277.html