Μπορεί να είμαστε άτυχοι που ζούμε μια πανδημία αλλά είμαστε πολύ τυχεροί που, σε αντίθεση με τους προγόνους μας, τη ζούμε σε έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο.
Μία από τις μπουρδίτσες που ακούω όλο και πιο συχνά από ψεκασμένους συμπολίτες (την άκουσα κι από τον εκλεγμένο εκπρόσωπό τους, τον Κυριάκο τον Βελόπουλο) είναι πως η παγκοσμιοποίηση είναι υπεύθυνη για την πανδημία του κορωνοϊού η οποία (πανδημία) θα είναι και το τέλος της παγκοσμιοποίησης (ναι ένταξει, τυπικά είναι δύο μπουρδίτσες αλλά πάνε πάντα σετάκι οπότε τις θεωρώ μία).
Βλέπετε οι ψεκασμένοι συμπολίτες, όπως και Λουδίτες πνευματικοί τους πρόγονοι, δεν καταλαβαίνουν πως η πρόοδος δεν μπορεί να ανακοπεί.
Δεν καταλαβαίνουν (μιλάω για τους αφελείς, όχι γι’ αυτούς που βγάζουν λεφτά από την αφέλεια τους) πως η παγκοσμιοποίηση, όπως καθε πρόοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν είναι προϊόν απόφασης η οποία μπορεί να αναιρεθεί, αλλά αναπόφευκτο επακόλουθο των δυνατοτήτων που προσφέρει η τεχνολογική εξέλιξη.
Και η τεχνολογική εξέλιξη, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ξεγίνεται. Και το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να τη χρησιμοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Παρότι κάποιοι συμπολίτες θα ήταν σίγουρα πιο άνετοι στις σπηλιές, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, πολύ απλά γιατί η γνώση που αποκτά κάθε μέρα είναι αδύνατο να χαθεί.
Και αφού η γνώση δεν μπορεί να χαθεί αναπόφευκτα θα χρησιμοποιηθεί. Κι αφού χρησιμοποιηθεί, αναπόφευκτα το βήμα που θα κάνει η ανθρωπότητα θα είναι προς τα εμπρός.
Αλλά αυτό είναι μάλλον προφανές. Αυτό που ίσως δεν είναι τόσο προφανές είναι πως η παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν είναι η αιτία του κακού, αλλά θα είναι και η σωτηρία μας.
Για αρχή να θυμίσω πως στις προηγούμενες πανδημίες δεν υπήρχε ούτε η λέξη «παγκοσμιοποίηση». Αυτό δεν εμπόδισε τις ασθένειες να εξαπλωθούν και να σκοτώσουν εκατομμύρια.
Τη διετία 1918-19, σε έναν μη παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, η ισπανική γρίπη σκότωσε (ανάλογα με τις εκτιμήσεις) από 50.000.000 μέχρι 100.000.000 ανθρώπους.
Ακόμα πιο παλιά, από το 1346 μέχρι το 1353 (όταν η Γη ήταν ακόμα επίπεδη) η επιδημία πανούκλας εξαφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης.
Βλέπετε, ακόμα και χωρίς παγκοσμιοποίηση, ακόμα και χωρίς την ευκολία στις μετακινήσεις και τις μεταφορές, η αρρώστια βρίσκει τον τρόπο να ταξιδέψει και να σκοτώσει και το μόνο που θα μπορούσε να την εμποδίσει είναι το τέλος οποιασδήποτε ανθρώπινης μετακίνησης και μεταφοράς, δηλαδή το τέλος της ανθρωπότητας.
Η νέα πανδημία όμως, παρότι απλώνεται σε όλη την υδρόγειο, δεν πρόκειται να έχει τόσο ολέθρια αποτελέσματα και ο λόγος είναι αυτός που οι ψεκασμένοι έχουν για κόκκινο πανί: η παγκοσμιοποίηση.
Γιατί χάρη στην παγκοσμιοποίηση τα κράτη, οι επιστημόνες και οι φαρμακευτικές εταιρείες (συγγνώμη για τη χαλάστρα, αλλά η θεραπεία και το εμβόλιο δεν θα ανακαλυφθούν σε κάποια γενική συνέλευση κάποιας συλλογικότητας, ούτε σε κάποια θρησκευτική λειτουργία) μπορούν να επικοινωνούν ευκολότερα και γρηγορότερα από ποτέ.
Μπορούν να ανταλλάσουν ευρήματα και δεδομένα και εμπειρίες .ιχεία πιο γρήγορα και πιο εύκολα από ποτέ.
Χάρη στην παγκοσμιοποίηση δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που θα δούλευαν ο καθένας ξεχωριστά, αγνοώντας ο ένας την πρόοδο ή τα λάθη του άλλου, δουλεύουν (στην ουσία και θέλουν δεν θέλουν) μαζί.
Χάρη στην παγκοσμιοποίηση τα αποτελέσματα της πολιτικής ενός κράτους γίνονται γνωστά σε όλα τα υπόλοιπα σε πραγματικό χρόνο.
Χάρη στην παγκοσμιοποίηση οι άνθρωποι ενημερώνονται πιο γρήγορα και προετοιμάζονται πιο αποτελεσματικά.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, αν ζούσαμε 100 χρόνια πριν η πανδημία θα μας έπιανε απροετοίμαστους. Και αφού μας χτυπούσε, το κάθε κράτος, η κάθε επιστημονική ομάδα, η κάθε εταιρεία θα πάλευε μόνη της με το θηρίο.
Και το αποτέλεσμα θα ήταν και πάλι δεκάδες εκατομμύρια νεκροί.
Ευτυχώς ζούμε στον 21ο αιώνα και (ακόμα και με τους ανταγωνισμούς και τις μικρότητες και την απροθυμία) η παγκοσμιοποίηση ενώνει τις δυνάμεις όλου του πλανήτη.
Δίνει τη δυνατότητα για έγκαιρη λήψη μέτρων, δίνει τη δυνατότητα για ενημέρωση και φέρνει το εμβόλιο και τη θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μπορεί να είμαστε άτυχοι που ζούμε μια πανδημία αλλά είμαστε πολύ τυχεροί που, σε αντίθεση με τους προγόνους μας, τη ζούμε σε έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο.
Και αυτή η τύχη μεταφράζεται σε δεκάδες εκατομύρια ζωές που δεν θα χαθούν. Χάρη στην παγκοσμιοποίηση.
Και μπράβο της.
Μάνος Βουλαρίνος
athensvoice.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_615.html