Ηγέτες που αγνοούν προκλητικά τις νουθεσίες των ειδικών επιστημόνων, όπως αγνόησε ο βασιλιάς Πρίαμος τον χρησμό της κόρης του Κασσάνδρας, που είχε προβλέψει ότι η απαγωγή της ωραίας Ελένης θα προκαλούσε τον αφανισμό της Τροίας από τους Έλληνες, δεν είναι πραγματικοί ηγέτες και συνήθως έχουν την τύχη του Πρίαμου.

Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της η ανθρωπότητα έχει την ατυχία να βρίσκονται στο τιμόνι των περισσότερων χωρών “ηγέτες” ανεπαρκείς και λαϊκιστές και, σε πολλές περιπτώσεις, αλαζόνες, ιδιοσυγκρασιακά ασταθείς, εγωκεντρικοί και υπερφίαλοι, χωρίς διορατικότητα και ενσυναίσθηση.

Η πανδημία του κορονοϊού ήταν αρκετή για να αποκαλυφθούν οι γλίσχρες πολιτικές και διαχειριστικές ικανότητες των περισσοτέρων από αυτούς.

Ο ασταθής και εγωκεντρικός Ν. Τραμπ, αγνόησε σαν βαρήκοος τις συμβουλές των κορυφαίων επιστημόνων που τον συμβούλευαν να λάβει έγκαιρα μέτρα κατά της διασποράς του κορονοϊού στην Κοινότητα, επιδεικνύοντας ανόητο εγωισμό, παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης και διορατικότητας και άγνοια κινδύνου επιπέδου νηπίου. Λίγες μέρες αργότερα, όταν πλέον ήταν πολύ αργά, υποχρεώθηκε να ανακρούσει πρύμναν.

Και παρότι τώρα κυνηγά την ουρά του, δεν διστάζει να δηλώνει με ανατριχιαστικό κυνισμό πως, εάν καταφέρουμε να έχουμε μόνο διακόσιες χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, “θα έχουμε κάνει όλοι μας πολύ καλή δουλειά, γιατί οι νεκροί μπορεί να ανέλθουν και στα δυο εκατομμύρια”!

Αναρωτιέμαι πως η χώρα των φωτεινών μυαλών και της πλανητικής πρωτοπορίας στις επιστήμες μπορεί να κυβερνάται από έναν τέτοιο άνθρωπο!

Ο απερίγραπτος και εγωπαθής Β. Τζόνσον στη Βρετανία, σε κατάσταση αμέριμνης υπνοβασίας, θέλησε αρχικά να εφαρμόσει το επιστημονικά αναπόδεικτο μοντέλο της “ανοσίας της αγέλης”, το οποίο μέσα σε λίγες ημέρες αποδείχθηκε πρότυπο μέγιστης ηγετικής ανοησίας.

Τώρα τρέχει και αυτός πίσω από τα γεγονότα, έχοντας πληγεί ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες από τον ιό, μετρώντας καθημερινά εκατοντάδες νεκρούς.

Ο εξ ανατολών σουλτάνος με τις νεοοθωμανικές φιλοδοξίες, εκτός από την απόκρυψη του πραγματικού μεγέθους της πανδημίας στη χώρα, συνεχίζει να μην λαμβάνει αυστηρά μέτρα, φοβούμενος ότι η πλήρης διακοπή της οικονομικής δραστηριότητας θα του στοιχίσει την εξουσία.

Με άκρατο κυνισμό εξισώνει τη δική του αγωνία και μωροφιλοδοξία για απώλεια της εξουσίας με τις χιλιάδες ψυχές των συμπολιτών του που θα χαθούν.

Η Ιταλία και η Ισπανία, χώρες με παρόμοια πολιτικά χαρακτηριστικά και κοινωνικές και ιδιοσυγκρασιακές συνθήκες, κυβερνώνται από πλειοψηφικά αδύναμες κυβερνήσεις συνεργασίας, επικεφαλής των οποίων είναι, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, ηγέτες χαμηλού βεληνεκούς.

Οι εκατόμβες των νεκρών είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα έλλειψης διορατικότητας και ικανοτήτων των δύο ηγετών στην πρόβλεψη και διαχείριση κρίσεων.

Γαλλία, Αυστρία και Ολλανδία ακολούθησαν διαφορετικά μοντέλα, αλλά δέχθηκαν παρόμοιας σοβαρότητας πλήγματα από την πανδημία.

Οι δήθεν ψύχραιμοι Ολλανδοί θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Αγγλίας, αλλά, στη συνέχεια, μάζεψαν την ουρά κάτω από τα σκέλια τους και υποχρεώθηκαν να προχωρήσουν σε γενικό αποκλεισμό του πληθυσμού.

Η εγωιστική Γερμανία, βασισμένη στη σιγουριά που αντλεί από το καλύτερο και επαρκέστερα εξοπλισμένο δημόσιο σύστημα υγείας στον κόσμο, με τις περισσότερες κλίνες εντατικής ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους (30/100.000), αλλά και στην πειθαρχημένη συμπεριφορά του λαού της, αντιμετώπισε αρχικά αλαζονικά και την πανδημία.

Όταν όμως η βιολογικά εξασθενημένη, κατά τη Γερτρούδη Χέλερ, “Νονά”, αντιλήφθηκε το μέγεθος της καταστροφής, σύρθηκε στην επιβολή του μέτρου της κοινωνικής απομόνωσης και του αυτοπεριορισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αλαζονεία της Γερμανίας τρέφεται και από το γεγονός ότι έχει το χαμηλότερο ποσοστό θνητότητας από τον κορονοϊό (μόλις 0,7%), τη στιγμή που στην Ιταλία και την Ισπανία το ποσοστό ανέρχεται περίπου στο 10% και στη Γαλλία στο 5%!

Τέλος, το πρόβλημα στη Ρωσία δεν είναι ακόμα έντονο, αλλά ακόμα και όταν γίνει -εύχομαι να μη γίνει!- το αυταρχικό, αναρχοκαπιταλιστικό καθεστώς δεν πρόκειται να δώσει τα πραγματικά στοιχεία για την έκταση της πανδημίας και να διακινδυνεύσει το τσαλάκωμα του Β. Πούτιν που μετέρχεται κάθε τρόπο και μέσο για να διαιωνίσει την παραμονή του στην εξουσία.

Από τις μέχρι σήμερα εξελίξεις, προκύπτει πως ελάχιστοι ηγέτες στον κόσμο επέδειξαν διορατικότητα και ικανότητες στην αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας. 

  • Η Ιαπωνία, κ Ν. Κορέα, η Ταϊβάν και η Σιγκαπούρη στην Ασία και 
  • η Ελλάδα στην Ευρώπη 

…είναι οι κυριότερες.

Ποιος περίμενε το μέχρι πρότινος μαύρο πρόβατο της Ευρώπης να μεταμορφωθεί σε λευκό κύκνο, μέσα σε λίγους μήνες;

Ποιος περίμενε να βρίσκετε η Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της λίστας με την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πανδημίας και να εισπράττει εύσημα από τη Γερμανία και τους Φάινανσιαλ Τάιμς;

Η κυβέρνηση του κ. Κ. Μητσοτάκη κλήθηκε μέσα σε λίγους μήνες να αντιμετωπίσει, εκτός από μια σωρεία προκλήσεων, τρεις καθοριστικές για τη χώρα κρίσεις:

  1. την επιθετικότητα της Τουρκίας, 
  2. την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος και 
  3. την πανδημία του κορονοϊού. 

Παρά τις κάποιες αστοχίες, αντιμετώπισε αποτελεσματικά τις δύο πρώτες και, μέχρι στιγμής, χειρίζεται, κατά γενική ομολογία, πολύ ικανοποιητικά την τρίτη.

Οι επιτυχίες πιστώνονται στα κυβερνητικά και λοιπά στελέχη που ο κ. Κ. Μητσοτάκης επέλεξε από την αγορά και από όλο το φάσμα του κεντροδεξιού και κεντροαριστερού πολιτικού χώρου, αλλά πρωτίστως στον ίδιο.

Συνεχίζει να μην διστάζει να αναθέτει σοβαρούς ρόλους σε στελέχη που δεν προέρχονται από το χώρο της Ν.Δ., γι΄ αυτό και οι περισσότερες επιλογές του αξιολογούνται θετικά από την πλειονότητα των πολιτών.

Τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η επιλογή της Προέδρου Δημοκρατίας, η Επιτροπή διαχείρισης της κρίσης του Κορονοϊού, με επικεφαλής τον κ. Σ. Τσιόδρα και ο κ. Η. Μόσιαλος.

Βήμα βήμα αρχίζει και αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος, σχέση θεμελιακή για την ευημερία κάθε οργανωμένης κοινωνίας.

Η ανάδειξη από τον κ. Κ. Μητσοτάκη της κοινωνικής αλληλεγγύης ως βασικής αρχής του σύγχρονου Κοινωνικού Κράτους Δικαίου κινητοποίησε τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας σε βαθμό που πολυάριθμες επιχειρήσεις ανταγωνίζονται σε προσφορές και δωρεές για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Από την εποχή των μεγάλων ευεργετών έχει να σημειωθεί τέτοιο μέγεθος δωρεών και προσφορών από τον κόσμο των επιχειρήσεων προς το κράτος.

Μπορεί ο κ. Κ. Μητσοτάκης να μην ταυτίζεται με την Βεμπεριανή τυπολογία του ηγέτη-χαρισματικού αρχηγού, που ασκεί μεγάλη επιρροή στο πλήθος, ωστόσο φαίνεται πως διαθέτει τις βασικές ικανότητες του σύγχρονου ηγέτη:

Είναι σοβαρός, καταρτισμένος, δραστήριος, συναινετικός, αποτελεσματικός .χοπροσηλωμένος στον επιδιωκόμενο σκοπό. 

Γνωρίζει να επιλέγει συνεργάτες, να τους παρακινεί και να τους κατευθύνει σε οργανωμένη δράση.

Δεν είναι ξερόλας και δημαγωγός και σέβεται την άποψη των ειδικών. Γι’ αυτούς τους λόγους έχει προφανώς αναδειχθεί σε κεντρικό πρόσωπο ενδιαφέροντος στο εσωτερικό και σε προτιμώμενο πρόσωπο για συνεργασίες στο εξωτερικό.

Εχω την αίσθηση ότι, μετά την έξοδο από την κρίση της πανδημίας, ο τύπος ηγέτη που θα επικρατήσει στις περισσότερες χώρες του κόσμου θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. 

Μόνο ένας τέτοιος τύπος ηγέτη μπορεί να οδηγήσει μια χώρα του σε ευημερία.

Τους τύπους του αλαζόνα, του υπερφίαλου, του εγωκεντρικού, του κυνικού, του δημαγωγού και του λαϊκιστή πρέπει να τους εγκαταλείψουμε στους δαιδαλώδεις σκοτεινούς λαβυρίνθους της πανδημίας. 

Το μέγεθος της κρίσης δεν μπορούμε ακόμα να το προβλέψουμε με ακρίβεια, αλλά είναι σίγουρο πως θα είναι τεράστιο.

Κάποιοι το συγκρίνουν με αυτό της παγκόσμιας κρίσης του 1929 και μάλλον δεν έχουν άδικο.

Στην αυγή της κρίσης οι αλλαγές στον κόσμο θα είναι τεκτονικές: οι υπάρχουσες πολιτικές ιδεολογίες θα έχουν κλονισθεί, πολλές οικονομικές θεωρίες θα χρειασθεί να αναθεωρηθούν και είναι πολύ πιθανό η Κίνα να αναδειχθεί σε ισχυρότερη δύναμη του κόσμου.

Του Ανδρέα Μήλιου
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_356.html

Share.