Καθώς οι συνθήκες είναι έκτακτες τα μέλη που δεν διαθέτουν αποταμίευμα αλλά ούτε την αναγκαία πιστοληπτική ικανότητα να δανειστούν με ανεκτούς όρους, ζητάνε από τα “νοικοκυρεμένα” να εγγυηθούν…
Η επιδημία ως “ασθένεια” στην προκειμένη περίπτωση αλλάζει τα πράγματα ως αφορμή σε σχέση π.χ. με την ελληνική χρεοκοπία το 2010, που προήλθε από την “ασωτία” της διακυβέρνησης Καραμανλή μεταξύ 2004-09 που διόριζε και μοίραζε ευημερία με δανεικά
(Διευκρινίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι η “ασωτία” Καραμανλή δεν ήταν παρά το απόγειο της ασωτίας που ξεκίνησε ο Α. Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του ’80).
Η Ιταλία και η Ισπανία δεν μοιάζουν με την Ελλάδα γι’ αυτό και αν στις δύο χώρες ηγεμονεύσει το ρεύμα αυτών που πιστεύουν πως αν δεν υπάρχει αλληλεγγύη στα δύσκολα, τι χρειάζεται η Ε.Ε., ο χρόνος για την Ευρώπη θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα.
Οι νοικοκύρηδες και οι άλλοι…
“Είναι καλό το ότι η ομοσπονδία άσκησε τα προηγούμενα χρόνια σταθερή δημοσιονομική πολιτική”, σημείωσε προχθές ο Γερμανός Υπουργός των Οικονομικών Όλαφ Σολτς στη γερμανική τηλεόραση και ανέφερε ότι μετά την τελευταία χρηματοπιστωτική κρίση, το χρέος της Γερμανίας έφθανε το 80%, αλλά κατόπιν μειώθηκε δραστικά, κάτω από το 60% του ΑΕΠ.
Τα νέα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση εκτιμάται, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, ότι θα φέρουν το χρέος κοντά στο 75%.
Βλέπε: Σολτς: Απορρίπτει εκ νέου τα ευρωομόλογα…
Τα πράγματα είναι διαφορετικά στον παλαιο-καθολικό Νότο.
Το χρέος της Ιταλίας π.χ. βρισκόταν πριν την κρίση πάνω από το 130% του ΑΕΠ και μετά την κρίση η κατάσταση προβλέπεται να έχει επιδεινωθεί σε σημείο που θα βρεθεί εκτός ελέγχου.
Για την Ελλάδα δεν χρειάζεται να κάνουμε καμιά αναφορά.
Το χρέος ξεπερνά το 180% και ανάλογα με το πόσο θα μειωθεί το ΑΕΠ φέτος και ενδεχομένως του χρόνου μπορεί να ξεπεράσει το 200%.
Το χρέος της Ελλάδας όμως δεν βρίσκεται στις αγορές αλλά στους θεσμούς, οπότε η χρηματοδότησή της ή όχι είναι ζήτημα πολιτικών αποφάσεων.
Το δίλημμα για τη Γερμανία και τις προτεσταντικές κυρίως χώρες του βορρά είναι πως αν ενδώσουν στην έκδοση ενός ευρωομολόγου όπου οι νότιοι θα δανείζονται με την εγγύηση των βορείων, το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού στις χώρες τους θα αυξηθεί και σε κάποιες περιπτώσεις τα επόμενα χρόνια θα δούμε και κάποια κόμματα αυτού του τόξου να εισέρχονται σε κυβερνήσεις κομβικής σημασίας για την Ε.Ε. όπως της Γερμανίας…
Αν δεν υποχωρήσουν στην έκδοση Ευρωομολόγου με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, αν κοιτάξει κάποιος τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου, του γερμανικού μη εξαιρουμένου, η Ε.Ε. και ιδίως η Ευρωζώνη θα δοκιμαστεί από ισχυρούς τριγμούς με τις φυγόκεντρες δυνάμεις να ενισχύονται επικίνδυνα.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή…
Μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα χωρίς την Ε.Ε. είναι αναγκασμένη να αναζητήσει αλλού ισχυρή στήριξη εκχωρώντας ατύπως εθνική κυριαρχία, όπως συνέβαινε καθ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του νεοελληνικού κράτους τα τελευταία 200 περίπου χρόνια.
Μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα σαν τη Γερμανία (ή τη Γαλλία ή το Η.Β.) χωρίς την Ε.Ε. δεν κινδυνεύει να έχει την τύχη της Ελλάδας, αλλά δύσκολα μπορεί να σταθεί να διαπραγματευτεί και να επιβάλλει τους όρους που την συμφέρουν απέναντι σε μεγέθη όπως η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ και ακόμη και η Ρωσία και η Τουρκία των 80 εκατ.
Αναλογικά μια χώρα και μια οικονομία σαν τη Γερμανία έχει πιο πολλά να χάσει αν δεν διαφυλάξει και ενισχύσει την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη καταβάλλοντας το κόστος της αμοιβαιοποίησης του χρέους( έκδοση ευρωομολόγου).
Το πιθανότερο σενάριο είναι η Γερμανία και οι λοιπές χώρες του Βορρά να υποχωρήσουν στην έκδοση Ευρωομολόγου γιατί αυτά που έχουν να χάσουν είναι περισσότερα…
Μην χαίρεστε όμως δεν θα μοιράσουν “λεφτά τζάμπα”…
Βέβαιο, είναι επίσης πως μια υποχώρηση στην έκδοση Ευρωομολόγου από τους βόρειους θα συνοδεύεται από ριζικές αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
Είναι απίθανο οποιοδήποτε σχέδιο αμοιβαιοποίησης του χρέους να αφορά τη δυσλειτουργική σημερινή Ε.Ε. Το πιο πιθανό είναι πως το Ευρωομόλογο θα αφορά τον στενό πυρήνα μιας Ε.Ε. πολλών κύκλων και ταχυτήτων.
Είναι δύσκολο να υπάρξει Ευρωομόλογο χωρίς ενιαίο υπουργείο Οικονομικών.
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει πως όταν έρθει το Ευρωομόλογο θα συνοδεύεται και από Γερμανούς, Ολλανδούς κλπ εφοριακούς όπως ακουγόταν το 2010 και έκανε κάποιους να φρίττουν και άλλους να γελούν…
Τουτέστιν, από το “Καλώς ήρθε το δολάριο” της δεκαετίας του ’50 στο καλώς να έρθει το Ευρωομόλογο της δεκαετίας του ’20.
Η διαφορά στη δεύτερη περίπτωση είναι πως η εκχώρηση κυριαρχίας δεν γίνεται απλά έναντι προστασίας, αλλά συγκυριαρχίας.
Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων η μεγαλύτερη τύχη που είχαμε τα τελευταία 100-200 χρόνια ήταν που αποφύγαμε το “καλώς ήρθες ρούβλι”…
2) Στοχευμένη ανοσία της αγέλης – μια ακόμα πρόταση
Ας ξεκινήσουμε με μερικά δεδομένα:
α. Η θνητότητα στην ηλικιακή ομάδα 18-30 είναι σχεδόν μηδέν, αν μάλιστα στοχεύσουμε σε άτομα χωρίς θέματα. (βάρος, διαβήτη, άσμα κλπ.)
β. Ο κ. Τσιόρδας παραδέχτηκε ότι εμβόλιο για SARS και MARS δεν μπόρεσε να φτιαχτεί, τόσα χρόνια μετά. Και ελπίζουμε για τον COVID. Άρα μαγικές λύσεις δεν έχουμε.
γ. Ο ιός μάλλον θα είναι ενδημικός και θα ξανάρθει σε κύματα, ωστόσο ελπίζουμε να έχουμε προετοιμαστεί ως ανθρωπότητα.
δ. Ακόμα και αν δεν αποκτάς μακροχρόνια ανοσία, τουλάχιστον για μια ικανοποιητική περίοδο αποκτάς.
Με αυτά τα δεδομένα, γιατί δεν απευθυνόμαστε στους 18-30 να βρεθούν σε ένα ξενοδοχείο ή σε ένα κρουαζιερόπλοιο πρώτον να νοσήσουν και μετά να αποκτήσουν την πολυπόθητη ανοσία;
Πλήρη φροντίδα για ένα μήνα, αν και νομίζω θα περάσουν εξαιρετικά. 80% αυτών θα είναι ασυμπτωματικοί.
Στη συνέχεια τα άτομα αυτά χωρίς προστασία θα μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα υγείας ή ό,τι άλλο συμφωνηθεί.
Κίνητρα στον καθένα ανάλογα την περίπτωση του, από ανταλλαγή στρατιωτικής θητείας και φοροαπαλλαγές, μέχρι αν είσαι νεαρός στρατιωτικός να παίρνεις προαγωγή βαθμού.
Θα βρεθούν τα κίνητρα. Ναι προφανώς υπάρχει κάποιο ρίσκο, αλλά η φροντίδα θα είναι δεδομένη και σε αυτή την ηλικιακή ομάδα τα τροχαία με μηχανάκια είναι σίγουρα περισσότερα, αλλά δεν απαγορέψαμε τα μηχανάκια.
Οι φοιτητές που ήρθαν από Ισπανία και Αγγλία και οδηγήθηκαν σε ξενοδοχείο, κανείς δεν πέθανε. Απλά νόσησαν.
Με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσουμε ανθρώπους με ανοσία να αναλάβουν πόστα σε όλες τις δομές χωρίς να φοβούνται για την υγεία τους, ούτε να κολλήσουν και τους δικούς τους – ένα ακόμα κίνητρο.
Στη συνέχεια κοντινές ηλικιακές ομάδες, 30 ~35. Η στοχευμένη ανοσία δίνει μια ελπίδα, μπορεί να απαιτείται περισσότερη παραμετροποίηση της λύσης, είναι όμως μια κατεύθυνση.
Γιάννης Κ,
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_195.html