Στο κρατικό σύστημα και όλοι οι ιδιώτες γιατροί. Για αποζημιώσεις ρωτήστε την ντουντούκα…
Ποιος θα πληρώσει την “επίταξη”, σύντροφοι;
Ρωτάς, αλλά δεν βγάζεις άκρη από την απάντηση. Δεν το έχει ξεκαθαρίσει το κόμμα.
Σε κοιτάνε και περίεργα. Μάλλον φταις που ρωτάς…
Και τι να σου πουν.
Ότι εσύ θα τα πληρώσεις, γιατί έτσι και δεν βρουν λεφτά στο κρατικό “τσουβάλι”, θα μιλάμε για αποφασίζουμε και διατάζουμε…;
Θα πληρώσεις εσύ λοιπόν. Και γερά μάλιστα.
Γιατί έτσι και ρίξεις τον ιδιοκτήτη της κλινικής, είναι κάτι δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δεν καταλαβαίνουν από χούντες. Δεξιές και αριστερές…
Λυπάμαι που πρέπει να επαναλάβω (τα σημείωσα και πρόσφατα) τα παθήματά μας, όταν σκάσαμε (μετά το 1980), σε μετρητά μάλιστα, τα 10-20 δισ. δραχμές, στους Ανδρεάδηδες, επειδή επιτάξαμε (το 1975) τις πετρελαϊκές επιχειρήσεις τους (ΣΤΡΑΝ).
Είχαμε στήσει και τότε χορούς για την “επίταξη” των βιομηχανιών της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας.
Παραδώσαμε και τότε στον λαό να κάνει ό,τι θέλει σε τράπεζες, ασφαλιστικές, εταιρείες συγκοινωνίας, χημικές βιομηχανίες, λιπάσματα, εκτάσεις για διυλιστήρια, ναυπηγεία.
Και τι δεν δώσαμε στον λαό…
Να οι διορισμοί και να τα ρουσφέτια, στο απέραντο κράτος που μας έφερε η “επίταξη”.
Αλλά όταν κάτι διεθνή Δικαστήρια (που ξέρουν από ανθρώπινα δικαιώματα) μας έδωσαν τον λογαριασμό… τον χώσαμε αθόρυβα στον κορβανά και κουβέντα για το πόσα πλήρωσε ο Έλληνας “μπολσεβίκος”.
Αν έδωσε δηλαδή, 10 ή 20 δισ. δραχμές μέσα σε έναν χρόνο.
Κάτι τέτοιους “χορούς” είδαμε και χθες, έξω από τον Ευαγγελισμό και άλλα κρατικά νοσοκομεία, με 15-20 γιατρούς και νοσηλευτές (από τους 200-300 που υπηρετούν σε κάθε μονάδα), γιατί το κόμμα έκρινε πως η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας ήταν κατάλληλη ευκαιρία να βροντοφωνάξει το δίκιο του κρατικού γιατρού, το δίκιο του νοσηλευτή, το δίκιο του κρατικού νοσοκομείου…
Να και η ντουντούκα, (που, με εντολή του κόμματος, σίγησε το προηγούμενο χρονικό διάστημα του κορονοϊού) με συνθήματα.
Να και τα πανό, να τα κρατάμε σε αποστάσεις ασφαλείας, γιατί είναι μεταδοτική η αρρώστια…
Να και το κλάμα για τον πόνο του λαού…
Δάκρυ για τις ελλείψεις στο κρατικό σύστημα υγείας. Οργή για την ιδιωτική υγεία, για τους ιδιώτες γιατρούς, για τις ιδιωτικές κλινικές.
Δεν χρειάζεται να περάσουμε στην ουσία.
Δεν υπάρχει ουσία στα λόγια της ντουντούκας. Πετάμε ένα “επίταξη” στην ιδιωτική οικονομία και αφήνουμε την φαντασία του συντρόφου να δουλεύει.
Αφήνουμε και τους κάποιους (που όταν κλήθηκαν να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους δεν ήξεραν τι να κάνουν…) να δουλεύουν (διαδικτυακά) τους συντρόφους και τους μπολσεβίκους…, μιας και δεν είναι κυβέρνηση. Και ούτε που θα γίνουν.
Πώς όμως να αφήσεις απαρατήρητες τις εικόνες που μόνοι μας, εμείς ο λαός, παρουσιάζουμε, ως Ελλάδα, στη διεθνή σκηνή.
- Από τη μια καταφέραμε να δείξουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι παρά την απομόνωσή μας και από τους “Εταίρους” μας (που διπλωματικότατα μας στέλνουν στα ταμεία τους για δανεικά) δείξαμε τι σημαίνει πραγματική ετοιμότητα και μέριμνα, στην υγεία και στην οικονομία (πράγμα που, κατά τη γνώμη μου, θα το εισπράξουμε-κάπως- και τουριστικά).
- Από την άλλη, εκεί. Κολλημένοι στην πολιτική και κομματική μας μιζέρια.
Τι δεν έκανε η σημερινή κυβέρνηση;
Δεν έκλεισε την πόρτα στην ιδιωτική οικονομία, της υγείας.
Δεν πήγε να πάρει με το έτσι θέλω τις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας να τις βάλει στο κράτος (και να τις να τις καταντήσει όπως τις δικές του…).
Αν δεν είναι έτσι, προς τι οι διαμαρτυρίες;
Αυτό το “κενό” ήρθε, χθες, να “συμπληρώσει”, στα λόγια, η ντουντούκα του κόμματος με το σύνθημα “επίταξη της ιδιωτικής υγείας και των ιδιωτών γιατρών στο σύστημα”.
Και ας μην το μπερδεύουμε (σκόπιμα) με αυτά που εννοούν (έστω και με τα ίδια λόγια) σε Ευρώπη και Αμερική, όπου σέβονται τα δικαιώματα του ιδιώτη, στην ελεύθερη οικονομία.
Με τον σεβασμό στον ιδιώτη άλλωστε, κρατάνε και τους γιατρούς τους στον τόπο τους, “εισάγοντας” επιστήμονες, κατά δεκάδες και από την αριστερή Ελλάδα, της ελεγχόμενης κρατικοδίαιτης οικονομίας.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_864.html