Η πρώτη αδυναμία είναι αυτή που έχουμε αναφέρει αρκετές φορές από αυτήν τη στήλη, πως δύσκολα κάποιος θα πάρει την απόφαση για τη μεγαλύτερη έστω ακούσια γενοκτονία στην ιστορία.
Με τα, έστω πρόωρα, μέχρι τώρα στοιχεία αν νοσήσει το 60-70% του πλανήτη και καταλήξει το 2% θα έχουμε 100-150 εκατ. νεκρούς.
Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Μάο έμειναν στην ιστορία ως “τέρατα” με πολύ μικρότερες γενοκτονίες.
Στα λογικά ερείσματα που διαθέτει αυτή η άποψη είναι πως οι οικονομικές συνέπειες της “καραντίνας” μπορεί να αποδειχτούν τραγικότερες ακόμη και σε αριθμό θανάτων από το αν αφήσουμε την επιδημία να κάνει τον κύκλο της και τις κοινωνίες (όσων καταφέρουν να επιβιώσουν) να αποκτήσουν φυσική ανοσία (ανοσία της αγέλης).
Η αλήθεια είναι όμως πως η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ακόμη διερευνά τα χαρακτηριστικά του ιού και της επιδημίας “COVID-19” και κανένας δεν είναι σε θέση να δώσει οριστικές απαντήσεις για τα χαρακτηριστικά της ανοσίας που προκύπτουν σε όσους κολλήσουν και δεν νοσήσουν ή επιβιώσουν της επιδημίας.
Δεν έχουμε ακόμη σίγουρες απαντήσεις για το αν και πώς θα επανέλθει τον επόμενο χειμώνα η επιδημία. Η τελευταία επιδημία εκείνη της “ισπανικής γρίπης” στις αρχές του περασμένου αιώνα επανήλθε σε τρεις φάσεις με φονικότερη την τρίτη.
Επίσης δεν γνωρίζουμε ακόμη την πιθανή ευκολία με την οποία μπορεί να μεταλλάσσεται ο ιός, άρα και την ευκολία με την οποία μπορεί να αχρηστέψει ένα εμβόλιο, αν και όταν υπάρξει…
Επιπλέον η θεωρία πως αν οι κυβερνήσεις, με τις υποδείξεις της πλειοψηφίας των επιστημόνων, δεν επέβαλαν μέτρα αυστηρής “καραντίνας” θα είχαμε μικρότερης έκτασης οικονομική καταστροφή και άρα και μικρότερες συνέπειες (θανάτους, ψυχολογικά και ανάλογες πολιτικές εξελίξεις) δεν φαίνεται ακριβής…
Αν π.χ. δεν λαμβάναμε κανένα μέτρο στην Ελλάδα και τα σχολεία, τα γήπεδα και οι χώροι εργασίας παρέμεναν σε πλήρη λειτουργία θα είχαμε ανεξέλεγκτη εξάπλωση. Αν το 60% του πληθυσμού κολλούσε τον ιό ένα 10-20% αυτού θα ασθενούσε. Ένα ποσοστό αυτών που θα νοσούσαν πιο βαριά θα χρειαζόταν νοσοκομείο και ένα 2% του 60% θα κατέληγε…
Αυτό σημαίνει πως σε ένα χρονικό διάστημα μερικών μηνών θα είχαμε περίπου 120.000 θανάτους, αριθμός ο οποίος θα μπορούσε να είναι και πολύ μεγαλύτερος αν υπολογίσουμε πως η πλειοψηφία δεν θα μπορούσε να έχει νοσοκομειακή υποστήριξη.
Πώς πιστεύει κάποιος πως η κοινωνία θα βίωνε μια κατάσταση όπου:
– Τα νεκροταφεία θα έμεναν ανοιχτά όλο το 24ωρο για να καλύψουν τις ανάγκες.
– Οι νεκροφόρες θα ήταν στους δρόμους περισσότερες από τα σχολικά και τα ταξί μαζί.
– Από τις γειτονιές και τους χώρους εργασίας θα προέκυπταν τακτικά οριστικές απουσίες.
Σε μια ανάλογη κατάσταση ο καθένας θα σκεφτόταν πως εύκολα μπορεί να είναι ο επόμενος που σήμερα θα ξεκινήσει να βήχει και σε μια εβδομάδα μπορεί να μην υπάρχει.
Το πιθανότερο είναι πως ο καθένας πανικόβλητος θα προσπαθούσε να λάβει μέτρα προστασίας για τον ίδιο και την οικογένειά του, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και εργασιακές του υποχρεώσεις.
Αν δεν λαμβάνονταν τα μέτρα “καραντίνας” οργανωμένα από το κράτος με την επίβλεψη ειδικών επιστημόνων και την αρωγή όσων φροντίζουν για την τήρησή τους, θα είχαμε ένα χάος που θα δημιουργούσε ένα “lockdown” της οικονομίας ασύντακτο, ευρύτερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια.
Είναι πολύ πιθανό λοιπόν να είχαμε ένα ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό κραχ από αυτό στο οποίο συντεταγμένα βαδίζουμε…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_164.html