Την ώρα που κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει με πόσους ασθενείς, πόσους νεκρούς, ποια οικονομία και πότε θα μας παραδώσει ο κορονοϊός, είναι παντελώς αδιάφορο τι μπορεί να σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μας ξανασώσει !!

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σύντροφοι Χαρίτσης, Τσακαλώτος, Παππάς, Αχτσιόγλου και Νοτοπούλου είναι σε θέση να σχεδιάσουν οικονομική πολιτική σωτηρίας από τον κορονοϊό, γιατί το 2017 και 2018 (παρά τα μεγάλα λόγια, τους επενδυτικούς σχεδιασμούς, τα φόρουμ και τα συμπόσια), δεν έφεραν στην Ελλάδα έστω και μία επένδυση (για δείγμα), ενώ πολέμησαν (μετά μανίας) επενδύσεις που θα προσέφεραν γύρω στις 10.000 θέσεις εργασίας;

Το Ελληνικό ακόμη μιλάει για τα εμπόδια του ΣΥΡΙΖΑ και των συντρόφων του με μπλοκάρισμα αδειοδοτήσεων (προς μεγάλη χαρά των 1-2 ομίλων-εχθρών της επένδυσης), ανεξάρτητα αν ο όμιλος ήταν ή όχι σε ετοιμότητα να προχωρήσει. 


Ο χρυσός, στις Σκουριές, παραπέμπει ακόμη στον πόλεμο από τις τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και οι Κινέζοι του ΟΛΠ που οι επενδύσεις τους κόλλησαν όταν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ έψαχναν να βρουν αρχαία στα Μανιάτικα…

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ικανότητα, από το 2018, να “αδειάσει” το μαξιλάρι των 30-37 δισ. (που έφτιαξε για λογαριασμό των δανειστών) γιατί δεν αξιοποίησε τις άριστες σχέσεις Τσίπρα-Μέρκελ, τότε που “προαπαιτούμενο” καλών σχέσεων…, ήταν η συμφωνία με τα Σκόπια.

Θα μοίραζε, όχι πολλά, αλλά τα 6,8 δισ. που διαθέτει τώρα ο Μητσοτάκης.

Γιατί δεν έκανε αυτό αντί να “σφάξει” φορολογικά, εισφοροδοτικά και με τον ΦΠΑ, 350.000 επιχειρήσεις, από τις μεσαίες και μικρές που μας έμειναν, (καθώς οι βιομηχανίες -δηλαδή το 1,5% της σημερινής δευτερογενούς παραγωγής- κλείνουν ή μεταναστεύουν η μία μετά την άλλη).

Ας ρωτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη συντρόφισσα Νοτοπούλου τι συμβαίνει, (από το 2018) στην ακριτική Βόρεια Ελλάδα με τις “σφαγμένες” και από τον ΣΥΡΙΖΑ 30-40.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Αυτές από τις οποίες ζήτησε συγγνώμη ο σύντροφος Τσακαλώτος, που τώρα έρχεται να τις “νεκραναστήσει”.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αληθινό πόνο για την ανεργία δεν θα συντηρούσε με την επιδοματική του πολιτική, του 2017-2018, τη μαύρη αγορά εργασίας με τα 4ήμερα, και τα 300 ευρώ στο χέρι που βόλευε και βολεύει μόνο μαυραγορίτες-εργοδότες και αιχμαλώτους επιδοματούχους της ανεργίας.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να στηρίξει τη μεσαία τάξη, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις λεγόμενες νεοφυείς και τους επαγγελματίες, νέους και παλαιούς δεν θα έβαζε επικεφαλής της “γενοκτονίας” τους τον σύντροφο Κατρούγακαλο με τον “αδελφοκτόνο” νόμο και τις διατάξεις “δυναμίτιδας”, του ασφαλιστικού συστήματος.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ τιμούσε τον τουρισμό, την εφοδιαστική αλυσίδα, και την ιδιωτική πρωτοβουλία υπηρεσιών (που για τα μάτια αποκαλεί ατμομηχανή της οικονομίας) δεν θα άφηνε στον αέρα, επενδυτικά σχέδια και ένταξη σε αναπτυξιακούς νόμους εκατοντάδων επιχειρήσεων, επειδή τα υπουργεία του έκαναν το δικό τους… και βασικοί οικονομικοί υπουργοί του έμεναν στο γραφείο τους 3-4 ώρες και μετά τους έβρισκες, για καφέ ή τσίπουρα, σε γνωστούς πεζόδρομους του Κέντρου…

Τι σχέδια για την οικονομία, την υγεία και την κοινωνία να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν την προϋπόθεση για εφαρμοστούν, (να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ) την απορρίπτει σήμερα ο λαός (με τρόμο μάλιστα -το Μάτι δεν ξεχάσθηκε-) στη συντριπτική του πλειοψηφία.

Και μιλάμε για την τάξη που (παρ’ όλα αυτά) πλήρωσε τις φορολογικές υποχρεώσεις, του Μαρτίου 2020, σε χρόνο και σε ύψος που κανείς δεν το περίμενε μέσα στην κρίση του κορονοϊού.

Συνεπώς, το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, μέσα στην εμπόλεμη κατάσταση που βρισκόμαστε, είναι να δούμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παίρνει στα σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανοίξει διάλογο μαζί του για την οικονομία.

Ανταγωνιστικό διάλογο για την ορθότητα ή όχι μέτρων, όταν προϋπόθεση εφαρμογής τους είναι, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Εάν το περάσουμε και αυτό σημαίνει πως η χώρα δεν βαδίζει για το αύριο. Βαδίζει προς το σημείο μηδέν.

Γ.Κράλογλου
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/04/blog-post_454.html

Share.