“Συμφώνησε” και για το χρέος από τις “παλληκαριές” ΣΥΡΙΖΑ, μιας και τον έφερε, δεύτερη φορά, στην εξουσία μέσα στο 2015.
Να μην τα ξεχνάμε αυτά.
Στην οικονομική κρίση του 2020, του κορονοϊού, (μόλις ξεκίνησε και είναι σκέτη θλίψη κάθε αναφορά στις διαστάσεις που θα πάρει) θα πληρώσουν (για τα καλά όμως), εκτός του λαού, και των επιχειρήσεων και οι πολιτικοί.
Όλοι οι πολιτικοί. Και των κομμάτων εξουσίας και τα δεκανίκια των κυβερνήσεων, που βάλαμε στη Βουλή.
Η διαφορά στις δύο αυτές (πελώριες οικονομικές κρίσεις) είναι ότι στην πρώτη (καθαρά δημοσιονομική)
- κάτι το “Τσοβόλα δώστα όλα”,
- κάτι το Χρηματιστήριο με τις φούσκες,
- κάτι τα χάρισμα λεφτά στο 75% της οικονομίας (ζούσε και ζει από τον κορβανά)
- κάτι οι τραπεζικές υπερβολές,
- κάτι οι διορισμοί και οι μονιμοποιήσεις 150.000 κρατικών υπαλλήλων, από πόρτες και παράθυρα,
…δεν μας άφησαν να δούμε ούτε τα “κοράκια”, πάνω από τις στέγες της κρατικής οικονομίας.
Τα “κοράκια” που (ως εγχώριοι κρατικοδίαιτοι ή πολυεθνικές – γερμανικές γαλλικές και άλλες…) υπερίπτανται… στα ερείπια της κρατικής οικονομίας (σε όλους τους στρατηγικούς τομείς) με τις πτωχευμένες ΔΕΚΟ και τις άχρηστες κρατικές βιομηχανίες.
Στη δεύτερη οικονομική κρίση, του κορονοϊού, τα πάντα είναι ορατά στην αγορά.
Ακόμη και σε ορίζοντα μηνών. Από τη ρευστότητα που διαθέτουν (ή ενδιαφέρονται να διαθέσουν…) οι επιχειρήσεις μέχρι την πραγματική πρόθεση να μην κάνουν απολύσεις ή να μπουν λουκέτα (και ας είναι πάνω στο τραπέζι…).
Η κυβέρνηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη κινείται πράγματι σωστά, με ικανότητα, τόλμη και την ταχύτητα που επιβάλλουν οι περιστάσεις.
Αλλά ακόμη και να σωθούν οι 600.000 επιχειρήσεις (που βάζει σε “ειδική καραντίνα” ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Χρ. Σταϊκούρας), δεν σημαίνει πως υπάρχουν αντοχές, για κινήσεις ικανές να ανατρέψουν πορεία προς την ανεργία, τις συρρικνώσεις και τα λουκέτα.
Και αν αφήσουμε στην άκρη την ανάπτυξη (να αναπαύεται… στα νούμερα του μηδέν ή του 0,1%), τι έχουμε να προβλέψουμε για να χαρούμε;
Τις επενδύσεις, των 150 δισ. που χρειαζόμαστε για θέσεις εργασίας, (έστω και 500.000 της πρώην ελληνικής βιομηχανίας) που παρέδωσε την παραγωγή σε μεσαίες και μικρές βιοτεχνίες ή ατομικές (νεοφυείς ας τις πούμε) επιχειρήσεις;
Ούτε λόγος, με το κακό που μας βρήκε.
Συνεπώς πού θα απασχοληθεί αυτός ο πληθυσμός της κρίσης (ο τελευταίος των 25-40 ετών, ανδρών και γυναικών) εκτός από τα σούπερ-μάρκετ, το όποιο εμπόριο (λιανικό μόνο, γιατί και το χονδρικό παίρνει ήδη την κάτω βόλτα) και κάποιες έκτακτες υπηρεσίες;
Να προσθέσουμε σ’ αυτά και όσους θα μείνουν εκτός της κρατικής οικονομίας (ΔΕΚΟ, βιομηχανίες), που, παρά τις προθέσεις. Μητσοτάκη, (μετά τα νέα οικονομικά δεδομένα) οι δανειστές θα του επιβάλλουν να πουλήσει και μέσα στο 2020.
Θα το επιβάλλουν γιατί άλλα, σίγουρα λεφτά, από αυτά των ιδιωτικοποιήσεων δεν θα υπάρξουν.
Η μεσαία τάξη καταληστεύθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο “αρχιληστής” ΕΝΦΙΑ με τα σίγουρα ετήσια (2-3 δισ.) θα ξεδοντιαστεί από την κρίση του 2020.
Τι μας μένουν;
Οι μαυραγορίτες, το παρεμπόριο, στα χέρια των μεταναστών που λιάζονται… στην Ομόνοια, την Αχαρνών και την Πατησίων.
Και 500 εκατ. του λαθρεμπορίου καυσίμων, που όμως τα ψάχνουμε… 10ετίες, αλλά δεν τα βρίσκουμε.
Κατά τη γνώμη μου, αυτός ο ενεργός λαός (καθόλου λίγος και μη υπολογίσιμος) δεν περιμένει σωτηρία από τους πολιτικούς της σαγιονάρας… ή τα κομματικά σούργελά του (θα λογαριαστούμε μετά…).
Τη σημερινή, αξιοθαύμαστη συμμετοχή του στη μάχη, με τη μορφή, μιας συνειδητά πειθαρχημένης κοινωνίας (δεύτερη φορά μέσα σε μια 10ετία) θα την διαδεχθούν απαιτήσεις από τους πολιτικούς και την πολιτική τους.
Η κυβέρνηση θα κριθεί, ως η πρώτη “εμπόλεμη παράταξη”.
Τα κομματικά σούργελα δεν θα έχουν και δεν θα αποκτήσουν την θέση που πιστεύουν.
Το κοινωνικό σοκ, στην οικονομία και στην πολιτική, (θετικό για την κυβέρνηση και αρνητικό για την αντιπολίτευση), θα φέρει εκπλήξεις. Επιμένω σε αυτό.
Γ.Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_434.html