Στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό να ληφθεί η απόφαση έκδοσης ευρωομολόγων για την αντιμετώπιση της κρίσης, η Γερμανία και η Ολλανδία (χώρες με με πλεονασματικό ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών) προσπαθούν να περάσουν το σκεπτικό ότι για να γίνει κάτι τέτοιο οι χώρες που θα λάβουν την οικονομική βοήθεια από αυτή την έκδοση θα πρέπει να συμφωνήσουν σε κάποιο “μνημόνιο”, ενώ Ιταλία και Ισπανία απειλούν να μπλοκάρουν τη λειτουργία της ΕΕ με βέτο αν δεν δοθεί λύση χωρίς μνημόνια και άλλες τέτοιου είδους συμφωνίες.
Αυτή η εξέλιξη αφήνει μια στυφή γεύση ότι η κρίση αυτή απειλεί να ξαναφέρει την Ευρώπη στη δεκαετία του ‘50 αναφορικά με τη σχέση συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ενώ σε περίπτωση που η κοινή κεντρική τράπεζα όλων των χωρών της ευρωζώνης εμποδιστεί από το να δώσει λύση η απευκταία διάλυση της ΕΕ μοιάζει όλο και πιο κοντινή (προς τέρψιν των ευρωσκεπτικιστών) ενώ δημιουργείται χώρος για τη Μεσογειακή Ένωση που απέτυχε να βρει τον βηματισμό της τη δεκαετία του 1980, καθώς οι σημαντικότερα πληττόμενες χώρες τουλάχιστον στον τομέα της οικονομίας είναι οι ελλειματικού εμπορικού ισοζυγίου νοτιοευρωπαϊκές χώρες που υπέστησαν και τις μεγαλύτερες απώλειες λόγω της κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας.
Και ενώ όλη η Ευρώπη μιλάει για χρήματα από το ελικόπτερο, είναι πραγματικός κίνδυνος στην Ελλάδα, αν δοθούν χρήματα στις τράπεζες για να τα μοιράσουν ώστε να σωθεί η ελληνική πραγματική οικονομία, τα χρήματα αυτά να ξαναχρησιμοποιηθούν από τις τράπεζες (μερικώς) για να διορθώσουν πάλι το ενεργητικό τους που συνεχίζει να παρουσιάζεται προβληματικό.
Σε εθνικό επίπεδο, ενώ μοιάζει ότι τα αρχικά μέτρα είναι επαρκή για να αποφευχθεί η κατάρρευση για όσες επιχειρήσεις έκλεισαν με εντολή της κυβέρνησης, όσες έμειναν ανοιχτές έστω και με λιγότερες ανθρωποώρες εργαζομένων, κινδυνεύουν με κατάρρευση στις 31/3 όταν θα πρέπει να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος, τους εργαζόμενούς τους (απαγορεύτηκαν οι απολύσεις) και τους προμηθευτές παρά το γεγονός ότι στην παρούσα αγορά οι τζίροι όσων έμειναν ανοιχτοί κινούνται ανάμεσα στο -50% και το -75%, ενώ οι πληρωμές από μια επιχείρηση σε άλλη έχουν παγώσει από τον πανικό να μη βρεθεί κάποιος χωρίς ρευστότητα επειδή πληρώνει τους προμηθευτές του.
Εκείνοι που η δουλειά τους έχει αυξηθεί είναι τα φαρμακεία και τα σουπερμάρκετ.
Ειδικότερα τα σουπερμάρκετ είναι γνωστό ότι πληρώνουν τους προμηθευτές τους με παροιμιώδεις καθυστερήσεις, ακόμα και οι ξένες αλυσίδες πλέον, οι οποίες όταν είχαν πρωτοέρθει στην ελληνική αγορά πλήρωναν σε 30-60 ημέρες ενώ τώρα εναρμονισμένες με τις πρακτικές των υπόλοιπων ανταγωνιστών τους πληρώνουν 6, 9 και 12 ακόμη μήνες μετά την παράδοση των εμπορευμάτων, κρατώντας έτσι όλη τη ρευστότητα της αγοράς στα χέρια τους.
Όσον αφορά στις μικρές επιχειρήσεις με δραματικές μειώσεις τζίρου που όμως παραμένουν εκτός ευεργετικών μέτρων, ο πέλεκυς πλησιάζει απειλητικά, πλην αν ως το τέλος του μήνα γίνουν διορθωτικές κινήσεις από το ΥΠΟΙΚ αναφορικά με την πληρωμή υποχρεώσεων και φυσικά τους δοθεί και αυτών δυνατότητα συμμετοχής στις διατάξεις που θα επιτρέψουν το κλείσιμο τους.
Πες ότι έχεις μια μικρή επιχείρηση πχ σόφτγουερ ή υπηρεσιών, με τζίρο €20.000 τον μήνα, €10.000 μισθοδοσίες, €5.000 ενοίκια, ρεύμα, τηλέφωνο, λογιστή και λοιπά λειτουργικά έξοδα, €500 ρυθμίσεις (που απαιτούν να πληρώσεις πρώτα τα τρέχοντα) και έχεις τιμολογήσει €11.000 τον Μάρτιο αλλά εισέπραξες €4.000 σύνολο.
Ποιον να πρωτοπληρώσεις με 4 χιλιάρικα;
Αυτοί πάνε για την πυρά στο τέλος του μήνα.
Μετά από 10-12 εβδομάδες lock-down που διαφαίνεται ότι οι επιστήμονες συστήνουν, όλοι αυτοί θα έχουν κλείσει. Μιλάμε κυρίως για εταιρίες παροχής υπηρεσιών Β2Β που διαφοροποιούν μια ανεπτυγμένη οικονομία από μια μη-ανεπτυγμένη οικονομία, όπως αυτή που υπήρχε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
Είναι οι επιχειρήσεις που προάγουν τη δημιουργία μεσαίας τάξης σε μια χώρα, και εκείνες που χτυπήθηκαν περισσότερο από όλες στην προηγούμενη δεκαετία της ελληνικής κρίσης. Εκείνες που μειώνουν σημαντικά την ανεργία και δίνουν ευκαιρίες εργασίας παραπάνω από τους βασικούς μισθούς.
Θα χρειαστούν €30-35 δισ. για να διασωθεί ό,τι σώζεται από την ελληνική οικονομία. Από αυτά ίσως €4-5 δισ. θα πρέπει να πάνε σε όσους ερωτοτροπούν με τη διάλυση χωρίς όμως να έχουν κλείσει.
Εδώ είμαστε. Έχουμε πέντε ημέρες ακόμα και οι Γερμανοί ζητάνε μνημόνια για να υπογράψουν να τυπώσει χρήμα η ΕΚΤ να ρίξει από το ελικόπτερο.
Διαφορετικά θα μείνουν ανοιχτά τα μπακάλικα, τα φαρμακεία, λίγα ξενοδοχεία και ακόμα λιγότερες ταβέρνες.
Διαφορετικά η δεκαετία του 1950 πλησιάζει επικίνδυνα, και ουδείς γνωρίζει πόσο θα ανέβουν οι ευρωσκεπτικιστές όταν η ανεργία φτάσει στο 50%, αν τότε υπάρχει ακόμα Ευρωπαϊκή Ένωση…
Πέντε ημέρες.
Του Άγη Βερούτη
capital.gr