[ccpw id="136103"]
Κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι καθώς το μεγάλο μέρος των εσόδων τους δεν το έχουν απευθείας από τους πολίτες ή τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Επί των εσόδων που λαμβάνουν από το κράτος (κρατικά ασφαλιστικά ταμεία) προσθέτουν και τις αμοιβές για τις όποιες επιπλέον ξενοδοχειακές ή άλλες παροχές προσφέρουν.

Όμως δεν είναι το θέμα μας αν οι μη κρατικές δομές υγείας ανήκουν στην Ελεύθερη Αγορά.

Το θέμα μας είναι η Αβανταδόρικη Υμνολογία της Κρατικής Υγείας.

Κατά τους κρατιστές και τους κολεκτιβιστές εφόσον δια των κρατικών μέσων μεταφέρονται (ΕΚΑΒ, ασθενοφόρα) και στα κρατικά νοσοκομεία νοσηλεύονται οι ασθενείς (από κορονοϊό) και εκεί κυρίως απευθύνονται οι πολίτες, το κρατικό σύστημα υγείας είναι απολύτως απαραίτητο και πολύτιμο.

Άρα τιμή και σεβασμός και μην τολμήσει κανείς να το αμφισβητήσει.

Διάφοροι μάλιστα γνωστοί και άγνωστοι βγαίνουν στα social media και γράφουν αναρτήσεις του τύπου:

“Δεν βλέπω “συμπαράσταση” στους/ις ήρωες/ίδες υγειονομικούς όπως είδα στους “υπερασπιστές” των συνόρων. Γιατί (συμ)πατριώτες;”

Οι αιχμές είναι σαφείς.

Εννοούν ότι αυτοί που συμπαραστάθηκαν στους φύλακες των συνόρων (στρατός, αστυνομία, συνοριοφύλακες, κλπ) είναι ξενοφοβικοί, ρατσιστές, ακροδεξιοί και κοινωνικά αδιάφοροι. Γι’ αυτό και δεν συμπαραστέκονται τώρα τους “ήρωες” υγειονομικούς.

Αν μάλιστα κάποιος (όπως η Μαρέβα Μητσοτάκη) βγει και ζητήσει χειροκρότημα (για τους υγειονομικούς) ή πει κάτι θετικό γι’ αυτούς λοιδορείται.

Αντιπαραθέτουν ότι αυτοί οι “δεξιοί” είναι νεοφιλελέδες και εχθροί του ΕΣΥ, θέλουν να το καταργήσουν και ως εκ τούτου δεν δικαιούνται “δια να ομιλούν”.

Από κοντά και διάφοροι κρατιστές της ΝΔ που δεν έχουν καμιά δυσκολία να αναπέμψουν και αυτοί ύμνους στο τόσο απαραίτητο, πολύτιμο και χρήσιμο ΕΣΥ.

Το πάζλ έτσι συμπληρώνεται πλήρως, οι ιδέες της αριστεράς κατισχύουν και αν κάποιος αμφισβητήσει την χρησιμότητα ή την αποδοτικότητα της κρατικής υγείας σίγουρα είναι “παλαβός”, δεν ξέρει τι λέει και τέλος πάντων δεν θα ασχολιόμαστε μαζί του…

Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να διευκρινισθεί και κάτι ακόμη. Ότι δηλαδή το ΕΣΥ, στις μέρες της υγειονομικής κρίσης που διανύουμε, δεν τα πήγε και άσχημα. Μετέφερε, δέχτηκε και νοσήλευσε ασθενείς. Επίσης ένα ποσοστό των γιατρών και των νοσηλευτριών “μολύνθηκαν” από τον ιό και χρειάσθηκε κι’ αυτοί να λάβουν μέτρα ή και θεραπεία.

Ως εκ των μεγάλων προσελεύσεων “πιθανών” ασθενών, αλλά και του φορτίου από διαπιστωμένους (σε αυξημένο αριθμό) ασθενείς εξαγγέλθηκαν προσλήψεις. Κολεκτιβιστές και κρατιστές πανηγύρισαν. Να που χρειάζεται ο Δημόσιος, όπως τον λένε (Κρατικός είναι η σωστή ονομασία), τομέας της Υγείας, το καταλαβαίνουν και οι νεοφιλελέδες… Είναι ήρωες οι υγειονομικοί μας…

Όμως που μέσα σ’ αυτά υπάρχει ηρωϊσμός;

 Έκαναν οι υγειονομικοί της κρατικής υγείας κάτι περισσότερο απ’ ό,τι είναι επιφορτισμένοι να κάνουν;

Έκαναν κάτι τόσο καλά και είχαν τόσο καλά (πέραν του αναμενομένου) αποτελέσματα για τα οποία η κοινωνία οφείλει να τους πει μπράβο, να του δοξάσει ή να τους υμνήσει… όπως συστηματικά γίνεται από τους απολογητές του κολεκτιβισμού αλλά και τους συνοδοιπόρους τους κρατιστές;

Κατά πάσα πιθανότητα όχι.

Κατά πάσα πιθανότητα βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στην απολύτως υπαρκτή ιδεολογική μάχη. Αυτήν που κολεκτιβιστές και κρατιστές δίνουν με συνέπεια και αποφασιστικότητα αλλά και χωρίς αντίπαλο . απολύτως δικό τους γήπεδο.

Έχοντας “κατοχυρώσει” στα μυαλά των πολιτών το απολύτως απαραίτητο και πολύτιμο της κρατικής υγείας, διεκδικούν περαιτέρω διορισμούς, αύξηση των δομών, ηρωοποίηση των λειτουργών.

  • Για να γίνει το κράτος μεγαλύτερο. 
  • Για να έχουν περισσότερους ψήφους να αλιεύσουν, μια κι’ αυτοί διεκδίκησαν και επέβαλαν τους διορισμούς. 
  • Για να γίνει οι κοινωνική πλειοψηφία πιο συνεκτική και ατράνταχτη.

Για το μόνο που δεν ενδιαφέρονται οι κολεκτιβιστές και οι κρατιστές είναι το ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ; και ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ; γι’ όλα αυτά (ανθρώπους, φάρμακα, υλικά και δομές).

Προφανώς το μεγάλο κεφάλαιο και οι πραγματικά εργαζόμενοι…

Μόνο που αυτοί έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να απομακρύνονται από το Ελλαδιστάν και συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να φεύγουν…

Γιατί όλα αυτά είναι γνωστό ότι γίνονται μόνο με τα λεφτά των άλλων, που το κράτος με το έτσι θέλω παίρνει (ή μήπως ληστεύει) και διαχειρίζεται (κατά το δικό τους δοκούν)…

Όμως ας πάρουμε και μια στοιχειώδη ιδέα για το πώς συστήματα υγείας βασισμένα στην Ελεύθερη Αγορά (και όχι ιδιωτικά όπως τα αποκαλούν οι κολεκτιβιστές) αντιμετωπίζουν την υγειονομική κρίση με τον κορονοϊό.

Ένα εξ αυτών, αρκετά κοντά μας, και εν πλήρη λειτουργία είναι το ΕΛΒΕΤΙΚΟ. Ένα σύστημα υγείας που βασίζεται σε ανταγωνιζόμενες ασφαλιστικές εταιρίες αλλά και την προσωπική υπευθυνότητα του πολίτη.

Τι γίνεται στην Ελβετία; Σχεδόν κανένας δεν ξέρει.

Κι’ όμως κι’ εκεί υπάρχουν κρούσματα και μέτρα και ένα Ασφαλιστικό και Υγειονομικό σύστημα, βασισμένο στην Ελεύθερη Αγορά και τις Επιλογές των πολιτών που λειτουργεί καλά.

Αν υπήρχαν σκηνές εξαθλίωσης ή αδιαφορίας προς τους πολίτες χαμηλών εισοδημάτων θα τα μαθαίναμε την επόμενη μέρα.

Η πληροφόρηση εξακολουθεί να είναι ελεύθερη και οι απολογητές του κολεκτιβισμού (και του κρατισμού) αξιοποιούν, την όποια πληροφορία τους συμφέρει, αποτελεσματικά και άμεσα.

Οι οικονομίες που πετυχαίνει το συγκεκριμένο σύστημα υγείας εκ παραλλήλου με την αποτελεσματικότητά του είναι τεράστιες. Κι’ αυτό γιατί κινητοποιεί την προσωπική ευθύνη των πολιτών. Αυτήν που κρατιστές και κολεκτιβιστές απεχθάνονται.

Ο κάθε πολίτης στο συγκεκριμένο σύστημα πληρώνει εξ ιδίων (από την τσέπη του) για τα πρώτα 100, 150, 200 ή 300 Ευρώ (Φράγκα στην Ελβετία) που θα χρειασθούν για την αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος υγείας υπάρχει.

Από κει και πέρα αναλαμβάνει η ασφαλιστική εταιρεία με την οποία είναι συμβεβλημένος.

Φυσικά για όσο μικρότερο ποσό είναι υποχρεωμένος να καταβάλει (κατά την αρχική φάση του προβλήματος υγείας) τόσο αυξάνονται και τα σχετικά ασφάλιστρα που υποχρεούται να πληρώσει.

Εννοείται ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν πολλούς λόγους να ελέγχουν εξονυχιστικά τους (πραγματικούς ή όχι) λόγους μιας νοσηλείας, μιας επέμβασης ή μιας αγωγής που ο ασφαλισμένος τους λαμβάνει.

Δια του ανταγωνισμού, είναι εμφανές, η υπευθυνότητα, η υψηλή ποιότητα αλλά και οι οικονομίες κλίμακας επιτυγχάνονται.

Φυσικά ποτέ δεν υπήρξε καμιά υμνολογία ή ηρωοποίηση του συστήματος υγείας της Ελβετίας και των Ελβετών υγειονομικών.

Όπως και καμιά Ιδεολογική του υποστήριξη… για να αλωνίζουν, όπως πάντα οι ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ (και ασφαλιστικής) ΣΚΛΑΒΙΑΣ των Πολιτών.

Του Γιάννη Νικολή
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_191.html