Τούτο είναι αναμενόμενο καθώς αν εξαιρέσει κάποιος τα σούπερ μάρκετ που κάνουν έκτακτες προσλήψεις ολόκληρη η υπόλοιπη οικονομία έχει μπει σε βαθιά “κατάψυξη”.
Για την κυβέρνηση η στήριξη εργαζομένων και επιχειρήσεων είναι μονόδρομος το ίδιο και για όλες τις κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει όμως “τζάμπα” χρήμα ούτε δωρεάν γεύμα σε αυτόν τον γαλαξία…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τι περιλαμβάνουν σε γενικές γραμμές τα μέτρα στήριξης;
Οι εργαζόμενοι θα λάβουν ενισχύσεις και οι επιχειρήσεις αναβολή των ασφαλιστικών και φορολογικών τους υποχρεώσεων για 3-4 μήνες.
Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του προχθές ανέφερε πως το κράτος θα καλύπτει το κόστος των επιτοκίων δανεισμού και με τη σειρά τους οι τράπεζες θα αναστέλλουν έως τον Σεπτέμβριο τις πληρωμές χρεολυσίων για τις συνεπείς επιχειρήσεις.
Η Ελληνική Ένωση Τραπεζών ανακοίνωσε χθες πως για τους συνεπείς δανειολήπτες, νομικά πρόσωπα με ενήμερες οφειλές στις 31 Δεκεμβρίου 2019, αναστέλλεται η καταβολή χρεολυσίων έως τουλάχιστον τις 30 Σεπτεμβρίου . μεσοδιάστημα θα καταβάλλονται μόνο τόκοι.
Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή καθώς εργαζόμενοι και επιχειρήσεις αναγκάζονται να μείνουν αποκλεισμένοι χωρίς εισόδημα και έσοδα.
Το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία τους επόμενους μήνες θα έχουν δραστική μείωση των εσόδων. Το ερώτημα είναι πώς θα καταβληθούν αυτές οι απαραίτητες ενισχύσεις και κυρίως πώς θα πληρωθούν οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις;
Το ίδιο πρόβλημα βέβαια αντιμετωπίζουν και οι περισσότερες χώρες.
Οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν αρχίσει να εκτυπώνουν χρήματα. Οι ειδικοί όλων των πολιτικών αποχρώσεων και των περισσότερων οικονομικών δογμάτων ζητούν επιτακτικά ρίψη “χρημάτων με ελικόπτερο”.
Πριν από ένα μήνα η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου ήταν κάτω από 1% και η κυβέρνηση ανακοίνωνε καθημερινά αυξήσεις συντάξεων. Τα σχόλια που κάναμε τότε από αυτήν τη στήλη ήταν πως είναι παράλογο η Ελλάδα να δανείζεται με επιτόκια χαμηλότερα από αυτά που δανείζονται οι ΗΠΑ.
Σήμερα η στρέβλωση αυτή έχει αποκατασταθεί. Η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς χθες ήταν πάνω από 3,5% έναντι, 2,62% της Ιταλίας, 1,23% της Ισπανίας, 1,44% της Πορτογαλίας κλπ. Οι αγορές αρχίζουν να βλέπουν στην Ελλάδα υψηλότερο ρίσκο σε σχέση με τις άλλες χώρες της περιοχής.
Πριν έναν μήνα ακριβώς, στις 17 Φεβρουαρίου, όταν η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ήταν στο 0,89% γράφαμε στη στήλη τα εξής:
“…Η πτώση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου κάτω από 1% την εβδομάδα που πέρασε αποτέλεσε μια άλλη ευκαιρία για επαίνους και διθυραμβικά σχόλια για την επάνοδο της Ελλάδας στην προ κρίσης κατάσταση.
Μοιραία η κυβέρνηση συνέχισε, την προσφιλή για κάθε κυβέρνηση σε κάθε χώρα και εποχή, ρητορική για αυξήσεις σε συντάξεις και τον βασικό μισθό…
Μπορεί λοιπόν σε αυτήν την συγκυρία λόγω του διεθνούς κλίματος “φούσκας” στα χρηματιστήρια και τα ακίνητα να μην γίνεται αντιληπτή η ελληνική υστέρηση, αλλά μόλις το κλίμα διεθνώς αλλάξει θα αποκαλυφθεί η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας…
Βλέπε: Κυριάκο, ο βασιλιάς παραμένει γυμνός…
Το τι θα ακολουθήσει από εδώ και μετά το είχαμε περιγράψει στις 2 του περασμένου Σεπτέμβρη στο άρθρο με τίτλο “Το σύντομο καλοκαίρι του Κυριάκου…”
“Αν η κατάσταση παρουσιάσει επιδείνωση οι Κεντρικές Τράπεζες αναμένεται να βγάλουν τα “μπαζούκας” της ρευστότητας. Το κοινό έχει εθιστεί πως τα “μπαζούκας” επιτυγχάνουν τον στόχο και ακονίζει “μαχαίρια” και “πιρούνια”. Κάπου κάποτε κάποιος θα φωνάξει πως το “μπαζούκας” εκτοξεύει “χαρτοπόλεμο” και τότε θα ξεκινήσει το πάρτι του αιώνα…”
Λόγω της κρίσης χρεοκοπίας της τελευταίας δεκαετίας ο “σκελετός” της ελληνικής οικονομίας είναι ταλαιπωρημένος και το πιθανότερο είναι να μην αντέξει ένα νέο ακόμη ισχυρότερο “σεισμό”, αυτή είναι μια εκτίμηση που η στήλη επαναλαμβάνει τακτικά τα τελευταία χρόνια.
Η απουσία μεταρρυθμίσεων μετά το 2015 σημαίνει απλά πως οι ρωγμές στον “σκελετό” της οικονομίας και του κράτους έχουν κρυφτεί με επιφανειακό στοκάρισμα.
Η επιδημία του “κορονοϊού” λειτούργησε σαν την πεταλούδα που τίναξε τα φτερά της κάπου στην Κίνα και προκάλεσε μέσω μιας αλυσίδας αντιδράσεων μια μπόρα στη Νέα Υόρκη.
Μια μπόρα στη Νέα Υόρκη είναι ικανή να προκαλέσει κατακλυσμό σε χώρες σαν την Ελλάδα.
Το αισιόδοξο μήνυμα είναι πως ένας “κατακλυσμός” μοιάζει με δημιουργική καταστροφή, η οποία σαρώνει τα πάντα και δημιουργεί χώρο για πρόοδο…
2) Αγάπα τον πλησίον ως σεαυτόν…
Κ. Κώστα Στούπα, CAPITAL.GR
Αγαπητέ Κώστα,
1. Σε διαβάζω εδώ και χρόνια ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και θαυμάζω το πλέξιμο σου οικονομικών γνώσεων / απόψεων με την πρακτική της ελευθεροφροσύνης. Συμφωνώ πολύ με τις απόψεις σου διαχρονικά.
2. Πριν ένα χρόνο σου ταχυδρόμησα, ανώνυμα, το εκ της πολύχρονης μου πείρας σε όλο τον κόσμο και (ιδιαίτερα ελληνικής) θλίψης πόνημα μου “ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ” στο οποίο πολεμώ τον Ελληνικό ΕΓΩΤΙΣΜΟ και τα εξ αυτού ΔΗΘΕΝ προσώπων και καταστάσεων.
3. Σήμερα με την κρίση του ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ θέλω, με όλο τον σεβασμό στον χρόνο σου, να μοιρασθώ μαζί σου τα εξής:
(α) Τα τεράστια σε σχέση με την λοιπή Ευρώπη ποσοστά κρουσμάτων CoVid-19 στην Ιταλία & Ισπανία οφείλονται στην ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ τους και την εξ αυτής αδυναμία ύπαρξης κανονικής κυβέρνησης ικανής να αναλάβει πρωτοβουλίες και ευθύνες. Η παρουσία του κοτσιδάκια των PODEMOS δίπλα στον Σάντσεζ και η υπουργοποίηση της συζύγου του (με την από κοινού βιλάρα τους,) φέρνει εμετό στους σκεπτόμενους “ξενιστές”.
(β) Περίπου το ίδιο ισχύει και για την Ελληνική Εκκλησία. Σε επισυναπτόμενο εδώ περυσινό κείμενο μου ζητούσα από την Σύνοδο την απομάκρυνση του ανίκανου & ιδεοληπτικού (θρασύτατου Συριζαίου … θυμήσου το “αισθάνομαι τον Τσίπρα γιό μου”) ……
Δυστυχώς – αλλά κατά το αναμενόμενο – απλώς επιβεβαιώθηκε η κατάντια της Ελληνικής Εκκλησίας, όπου οι παπάδες έχουν γενικά καταντήσει (χείριστοι λόγω ράσου και παγκαριού) ΔΥ. Ευτυχώς που επενέβη ο αποφασισμένος Μητσοτάκης – [ελπίζω κάποια στιγμή να πιάσει το φραγγέλιο και για ΟΛΑ τα λοιπά παράσιτα της κοινωνίας αντί να προσπαθεί ήπια και συναινετικά.
Αγαπητέ Κώστα μπορεί οι νοικοκυραίοι / “ξενιστές” στην Ελλάδα να είμαστε ένα 20 με 30 % αλλά, κατά Παρέτο, ελέγχουμε το70 με 80 % της παραγωγής / πλούτου … Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ “ΑΡΜΟΣ”.
(γ) Τέλος κάτι προφανές, θα έπρεπε στις οδηγίες για τον κορωνοιό να ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ και η ανάγκη, κατά το πλύσιμο των χεριών, να ΒΟΥΡΤΣΙΖΟΝΤΑΙ (έστω με παλιά οδοντόβουρτσα) ΕΠΙΜΕΛΩΣ και ΤΑ ΝΥΧΙΑ ιδιαίτερα εκεί όπου εφάπτονται με το δέρμα των δακτύλων κι όπου μπορεί να “κρύβεται” ο ιός…
Σε ευχαριστώ & σε τιμώ
Σ. Ζ. BS, MS, MBA(HH)
3)Διαφορετικές οπτικές..
Κε. Στούπα,
ακολουθούν κάποια σχόλια στο σημερινό σας άρθρο.
Η αντίδραση κάθε κράτους είναι αναλογική του κινδύνου που βλέπουν, ο οποίος σε απόλυτες τιμές είναι ίδιος για όλα, αλλά αυτό που διαφέρει είναι η υποκειμενική αποτίμηση της ζημίας που κάνει το καθένα.
Αν ρωτήσετε έναν ευρωπαίο σοσιαλιστή (δηλαδή έναν οποιονδήποτε ευρωπαίο πλην μικρών εξαιρέσεων), θα σας πει αμέσως ότι η αξία της ζωής είναι ανεκτίμητη. Αν τον ρωτήσετε πόσο ποσοστό του ΑΕΠ θα δεχόταν να χαθεί προκειμένου να σωθεί μία (1) μόνο ζωή, θα αποφύγει να απαντήσει σε υποθετικό ερώτημα. (Περισσότερα για το ανεκτίμητο της ζωής στο μυαλό ενός σοσιαλιστή παρακάτω.) Αν ρωτήσετε έναν τεχνοκράτη (ακόμη και σοσιαλιστικής χώρας) το ίδιο ερώτημα θα σας πει όσο προβλέπει ο προϋπολογισμός για την υγεία (περίπου 5% του ΑΕΠ), ούτε μισό τα εκατό παραπάνω.
Στο μυαλό των ευρωπαίων το Η.Β. αφήνει τους πολίτες του να πεθάνουν αβοήθητοι, επειδή για αυτούς η ζημία είναι ανυπολόγιστη, και κάθε έξοδο προκειμένου να αποτραπεί είναι θεμιτό και επιβεβλημένο.
Φαίνεται να σας ανησυχεί το ενδεχόμενο να υπάρξουν πολλά περισσότερα θύματα στο Η.Β. λόγω της χαλαρής πολιτικής του. Οι περισσότεροι συνάδελφοί σας στην Ευρώπη ασφαλώς ανησυχούν για το αντίθετο: μήπως τα θύματα ανάλογα με τον πληθυσμό είναι τα ίδια, και το παράδειγμα του Η.Β. κάνει τις δικές τους θυσίες να φανούν αχρείαστες και δυσανάλογα επιζήμιες. Το μέλλον θα δείξει.
Για το καλό της ιατρικής επιστήμης πάντως, καλό είναι να υπάρξουν διαφορετικές μορφές αντιμετώπισης, ώστε εκ των υστέρων να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.
Συνεχίζοντας την ανάλυση των διαφορών μεταξύ της ευρωπαϊκής και αγγλικής λογικής, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη (με πρώτο και καλύτερο τη Γερμανία και πρόθυμο ακόλουθο την Ελλάδα), δεν χάνουν ευκαιρία να διατρανώσουν το αίσθημα επικυριαρχίας του κράτους επί της ζωής των πολιτών τους. Σε πρώτη ευκαιρία εφαρμόζουν μέτρα που παραπέμπουν σε αυταρχικά καθεστώτα. Τόση είναι η προτεραιότητα που δίνουν στη δημοκρατία. Τόσο χαμηλά μπορούν να πέσουν με τον πρώτο φόβο (φανταστείτε να μην ήταν μόνο φόβος).
Το επιχείρημα ότι σκέφτονται για τη ζωή μου (μιλάω προσωπικά για να μην γενικεύω) είναι έωλο. Έχω ενημερωθεί πλήρως για το θέμα και η μόρφωσή μου είναι καλύτερη από αυτή (τουλάχιστον) του μισού υπουργικού συμβουλίου. Ούτως ή άλλως δεν χρειάζεται μόρφωση για να προστατεύσω τη ζωή μου όταν αισθάνομαι ότι απειλείται. Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος άνθρωπος μπορώ να κρίνω αν και πότε πρέπει να προφυλαχτώ. Μπορεί να μην θέλω να πάρω κανένα ρίσκο και να αυτοπεριοριστώ, μπορεί να ανέχομαι κάποιο λογικό ρίσκο, όπως συμβαίνει με την οδήγηση, την υπερεργασία, την εντατική άθληση, τη χρήση της τεχνολογίας και πολλά άλλα. Δεν έχω αυτοπεριοριστεί από τα πάντα στη ζωή επειδή υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ατυχημάτων.
Επειδή το παραπάνω επιχείρημα είναι εμφανώς έωλο, το κύριο διήγημα της κυβέρνησης και των ομοϊδεατών μέσων ενημέρωσης, είναι ότι αν εγώ που ανέχομαι κάποιο ρίσκο βγω έξω, μπορεί να κολλήσω κάποιον άλλο που δεν το ανέχεται. Ο οποίος άλλος που δεν ανέχεται κανένα ρίσκο είναι ήδη έξω.
Το επιχείρημα ότι το σύστημα υγείας δεν αντέχει σε έξαρση των κρουσμάτων είναι το μόνο κατανοητό. Και η καλύτερη αντιμετώπιση θα ήταν να επιλέξει καθένας αν θα ακολουθήσει τις συστάσεις πρόληψης και θα έχει εγγυημένη περίθαλψη αν αρρωστήσει, διαφορετικά η περίθαλψή του δεν είναι εγγυημένη. (Αυτή θα ήταν και η καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενειών λόγω καπνίσματος). Αλλά κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο στο μυαλό ενός κράτους που με θεωρεί ανίκανο να σκεφτώ, ή μη έχοντα το αίσθημα της αυτοπροστασίας. Το κράτος ξέρει το καλό μου καλύτερα από εμένα, και γι’ αυτό θα με προστατεύει ακόμη και όταν δεν το επιθυμώ.
Σχετικά με το πόσο ανεκτίμητη είναι η ζωή του κάθε πολίτη (συγκεκριμένα η δική μου) για ένα κράτος (ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά που κόπτονται για αυτό) και για τα μέσα ενημέρωσής του: ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα κηρύσσει πόλεμο. Τα ίδια μέσα ενημέρωσης, κατά παραγγελία του κράτους, θα με προσκαλέσουν να επιστρέψω από το εξωτερικό και να επιτελέσω το πατριωτικό μου καθήκον, παρόλο που αυτό θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μου. Ας υποθέσουμε ότι το ελληνικό κράτος χρεοκοπεί. Θα μου επιβάλλει εξοντωτικούς φόρους και τα ίδια μέσα ενημέρωσης θα με προτρέψουν να τους πληρώσω, παρόλο που αυτό θέτει σε κίνδυνο την οικονομική και κατ’ επέκταση τη φυσική ζωή μου.
Είναι φανερό ότι δεν είναι η δική μου ζωή για την οποία ενδιαφέρεται, αλλά πάνω απ’ όλα η ζωή του συστήματος.
Γιώργος Ε.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_266.html