Η προαναφερθείσα ρήση έχει απόλυτη εφαρμογή στη νέα, πρωτόγνωρη και ασύμμετρη απειλή/κρίση που ζει η πατρίδα μας.
Το εκρηκτικό μείγμα εθνικής ασφάλειας και υγειονομικής απειλής που έχει πέσει ως μαύρο σύννεφο πάνω από τον ουρανό μας, είναι αναμφισβήτητα ένα νέο γερό τεστ για να τις εθνικές μας αντοχές. Είναι όμως ταυτόχρονα ένα πεδίο δόξης λαμπρό, αν το δούμε λίγο αντισυμβατικά και με μια διαφορετική προσέγγιση.
Αναμφισβήτητα, η κρατική αντίδραση και στις 2 μορφές απειλών υπήρξε, αν όχι υποδειγματική, σίγουρα θετική. Φανέρωσε σχέδιο, προετοιμασία και εξέπεμψε ένα μήνυμα εγρήγορσης και ετοιμότητας που αιφνιδίασε τους πάντες.
Από τον ελληνικό λαό μέχρι… τον Ερντογάν!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τούρκος ηγέτης δεν περίμενε τη δυναμική αντίδραση της Ελλάδος. Αλλιώς είχε συνηθίσει. Παθητικότητα, αργά αντανακλαστικά και διδαχές από τέως υπουργούς να… μην είμαστε μοναχοφάηδες!
Σε συνδυασμό μάλιστα με το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και τη γνωστή ραστώνη που το συνοδεύει, θεώρησε ότι δημιούργησε για την πατρίδα μας συνθήκες “τέλειας καταιγίδας”. Όχι όμως αυτή τη φορά…
Στο θέμα του κοροναϊού, η χώρας μας επίσης φάνηκε να έχει επαρκή προετοιμασία και οργάνωση. Λάθη έγιναν, όπως έγιναν και στις πιο προηγμένες χώρες του πλανήτη. Το φαινόμενο δεν έχει προηγούμενο και δεν υπάρχει πεπατημένη.
Αλλά η κατάσταση δεν ξέφυγε. Το σύστημα λειτούργησε. Το ινστιτούτο Παστέρ βγάζει αποτελέσματα γρηγορότερα από πολλά Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά εργαστήρια.
Οι λόγοι που η χώρα μας έκανε αυτή την υπέρβαση είναι απλοί.
Υπάρχει μετά από πολλά χρόνια, στιβαρή πολιτική ηγεσία. Ένας πρωθυπουργός μεθοδικός, διαβασμένος και συνετός. Που θέτει προτεραιότητες, δίνει εντολές και ελέγχει την εφαρμογή τους.
Και υπουργοί που, με τις όποιες αδυναμίες τους, βρίσκονται εκεί που τους επιβάλλει ο τίτλος τους.
Υπουργός- υποεργός= υπό τω έργω. Επί των επάλξεων.
Πού όμως βρίσκεται η ευκαιρία μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό καθημερινών ανησυχητικών εξελίξεων σε πολλά μέτωπα;
Το περιβάλλον και στις δύο κρίσεις είναι ρευστό, ευμετάβλητο και διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα, ίσως και ώρα με την ώρα. Κανείς δε ξέρει που θα “κάτσει η μπίλια” και πώς θα τελειώσει όλο αυτό. Ένα είναι βέβαιο. Ότι η χώρα και ο κρατικός μηχανισμός αποκτά στελέχη “μπαρουτοκαπνισμένα”.
Επαγγελματίες που δεν ενεργούν πλέον επί χάρτου αλλά σε πραγματικές δυσμενείς συνθήκες.
Οι δυνάμεις ασφαλείας αντιμετώπιζαν ως τώρα έκνομες ενέργειες που όμως ήταν μάλλον μικρής βαρύτητας και έκτασης. Τώρα αντιμετωπίζουν μια ασύμμετρη απειλή που εκδηλώνεται με έναν απρόβλεπτο και συνεχώς μεταβαλλόμενο τρόπο.
Η επιχειρησιακή τους ετοιμότητα δοκιμάζεται επίμονα και διαρκώς. Το ίδιο και οι αντοχές τους. Ψυχικές και σωματικές. Στο πεδίο της μάχης. Όχι σε συνθήκες άσκησης.
Το υγειονομικό προσωπικό βιώνει ανάλογες συνθήκες. Εφαρμόζει αυστηρά πρωτόκολλα που αν αποτύχουν, το τίμημα δεν είναι μια απλή πειθαρχική δίωξη αλλά ο θάνατος σημαντικού αριθμού ασθενών σε επίπεδο επικράτειας πλέον. Ιδού η ευκαιρία λοιπόν!
Όλη αυτή η γνώση και η εμπειρία που αποκομίζουν, θα πρέπει να αξιοποιηθεί στον μέγιστο βαθμό, όταν με το καλό και οι δύο κρίσεις λήξουν.
Είναι μεγάλη ευκαιρία να δημιουργηθούν μηχανισμοί, διαδικασίες και επιχειρησιακές δράσεις που θα αναβαθμίσουν την θωράκιση της χώρας σε πολλά επίπεδα.
Είναι επίσης ευκαιρία να αλλάξει η νοοτροπία μας.
Μετά από όσα βιώσαμε (και θα βιώνουμε για αρκετό καιρό ακόμα…) κανείς πια δε θα λέει “ωχ αδελφέ” όταν θα του ζητείται να εφαρμόσει αυστηρές διαδικασίες, πρωτόκολλα και να πάρει σκληρές αποφάσεις.
Όλος αυτός ο “ζόφος” λοιπόν είναι παιδευτικός. Ας τον εντάξουμε στο κοινωνικό μας DNA.
Για να μιλήσουμε και με τη γλώσσα της εποχής, ας αποκτήσουμε “αντισώματα” απέναντι στον “ιό της ελληνικής απάθειας”.
Του Κωνσταντίνου Δούβλη
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_41.html