Η Τουρκία κινείται βάση ενός σχεδίου. Πάντα το έκανε αυτό κι ας πίστευαν οι ωραίοι του Κολωνακίου ότι όλα συνέβαιναν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Οι λατρεμένοι μας γείτονες έχουν ξοδέψει πολλά χρήματα για εξοπλισμούς και γεωτρύπανα.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική τους έχει ήδη απώλειες. Ακριβώς επειδή από αυτή την πλευρά υπάρχει κάποιος για να εκμεταλλευτεί τα λάθη τους.
Η προσπάθειά τους να χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες ως στοιχείο αποσταθεροποίησης της εσωτερικής κατάστασης στην Ελλάδα είχε δύο ταυτόχρονους στόχους.
Ο πρώτος ήταν να πιέσουν την Ευρώπη για την Συρία. Να εκβιάσουν την θετική της στάση στο θέμα της “ζώνης” που διεκδικεί στην Βόρεια Συρία. Να πάρουν, δηλαδή, πράσινο φως για έναν “νόμιμο” νέο Αττίλα.
Κι ο δεύτερος στόχος τους ήταν η πρόκληση μιας βαθιάς εσωτερικής κρίσης στην Ελλάδα που θα την ανάγκαζε στην συνέχεια να υποχωρήσει άτακτα σε όλες τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Η πτώση του τείχους του Έβρου δεν πέρασε.
Αυτό δεν συνέβη “κατά λάθος”. Ήταν αποτέλεσμα μιας καλά μελετημένης στρατηγικής της ελληνικής κυβέρνησης.
Για πρώτη φορά και έπειτα από πολλά χρόνια η Αθήνα βρέθηκε μπροστά ένα βήμα από την Άγκυρα. Μπορεί να κέρδισε μία και μόνο μάχη και όχι τον πόλεμο, αλλά η ελληνική κοινωνία δεν θα άντεχε άλλα Ίμια.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, περίμενε ότι αυτή θα ήταν η επόμενη κίνηση της Άγκυρας και επένδυσε σημαντικά σε υποδομές στον Έβρο τις τελευταίες εβδομάδες. Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα, ήμασταν έτοιμοι.
Μπορούμε να σκεφτούμε τι θα συνέβαινε αν είχαν περάσει 150 ή 250 χιλιάδες μετανάστες στην Ελλάδα;
Η πολιτική κρίση θα ήταν το λιγότερο που θα μας απασχολούσε αυτή την στιγμή.
Η Τουρκία δεν πέτυχε στον αιφνιδιασμό. Ταυτόχρονα, υπέστη μία ήττα!
Η παραδοχή της Ευρώπης ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά δεν ήταν μέχρι σήμερα και από τα αυτονόητα. Ίσως ήταν για μας, όχι όμως για τους Ευρωπαίους.
Το ερώτημα που γεννάται είναι πως θα πλέον αντιδράσει η Ευρώπη αν η Άγκυρα αποφασίσει να κλιμακώσει με ένα γεωτρύπανο έξω από την Ρόδο;
Μέχρι χτες δεν είχαμε αμφιβολία! Θα μας είχαν “υποχρεώσει” με πολλές επιστολές συμπάθειας. Και μέχρις εκεί.
Σήμερα η κατάσταση δεν είναι ίδια.
Μπορεί εμείς να λέμε ότι η Τουρκία είναι ένας διεθνής τρομοκράτης, αλλά στις πρωτεύουσες του Βορά δεν έχουν την ίδια άποψη με μας. Εκεί η Τουρκία είναι μία μεγάλη αγορά όπου έχουν ήδη επενδύσεις χιλιάδες ευρωπαϊκές εταιρείες.
Αυτό μέχρι χτες!
Σήμερα ο καλός αυτός συνεταίρος απειλεί την ησυχία του μέσου φορολογούμενου Ευρωπαίου πολίτη. Κι εν πάση περιπτώσει, ο καλύτερος φίλος σου μπορεί να ζητήσει μία μεγάλη χάρη. Μπορεί και δεύτερη. Δεν μπορεί να ζητά χάρες κάθε μέρα! Αυτό δηλαδή που ήδη συμβαίνει με τον καλό φίλο του Βερολίνου, τον κ. Ερντογάν.
Η Τουρκία φιλοδοξεί να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το λένε ανοικτά, δεν το κρύβουν. Μεγαλοπιάνονται και επίσης δεν το κρύβουν.
Αυτή την στιγμή έχουν εμπλακεί στην Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στην Λιβύη. Και την ίδια ώρα δημιουργούν νέες εστίες έντασης στην Θράκη . Αιγαίο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα.
Αλλά δεν είναι αυτό που οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι.
Θα το λέγαμε πιο απλά ότι έχουν ήδη απλώσει πολύ τον τραχανά και ότι ένα “λάθος” σε ένα από τα μέτωπα μπορεί αν προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό της.
Η Οικονομία θα είναι το πρώτο θύμα μιας τέτοιας “κακής” εξέλιξης, γκρεμίζοντας το οικονομικό θαύμα του Ταγίπ Ερντογάν και το πολιτικό του μέλλον.
Ο μικρομεγαλισμός της Τουρκίας λειτούργησε επίσης θετικά για την Ελλάδα! Ακριβώς επειδή φόβισε πολλούς παίκτες στην περιοχή και ξύπνησε παλιές κακές αναμνήσεις.
Η Ελλάδα εκμεταλλεύτηκε αυτή την συγκυρία και σύναψε σε χρόνο ρεκόρ σημαντικές συμμαχίες με το Ισραήλ, την Γαλλία, αλλά και χώρες του αραβικού κόσμου που δεν βλέπουν με καλό μάτι τις επεκτατικές κινήσεις του Ερντογάν.
Η κατάσταση είναι ήδη δύσκολη και θα συνεχίσει να είναι. Το πιο σημαντικό είναι ότι η κρίση αυτή μας βρίσκει ενωμένους, παρά τα όσα θα περίμεναν οι εχθροί μας.
Ξέρουμε ότι οι Τούρκοι έχουν περισσότερους οικονομικούς πόρους από εμάς και έχουν εργαστεί σκληρά στο κομμάτι των δημοσίων σχέσεων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Ξέρουμε ότι εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού θα μας πιέσουν αφόρητα να πατήσουμε την σκανδάλη και να αυτοκτονήσουμε. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη, παίζοντας έτσι το παιγνίδι της Άγκυρας, υιοθετώντας επί της ουσίας την προπαγάνδα της και εξυπηρετώντας τα στρατηγικά της σχέδια.
Καταφέραμε αυτές τις πρώτες μέρες να σταθούμε όρθιοι. Αυτό το γεγονός από μόνο του είναι σημαντικό και γι αυτό θα ενταθούν οι πιέσεις από το εξωτερικό.
Και θα μείνουμε όρθιοι, επειδή δεν έχουμε και άλλον δρόμο. Δεν μας έχουν αφήσει άλλη επιλογή…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_923.html