Θα δούμε. Γιατί δεν είναι μόνο τα σπίτια, (που δεν τα πήραν οι κομμουνιστές αλλά τα έβαλαν στη λίστα των υποσχέσεων για να εξασφαλίσουν έξοδο από το μνημόνιο, τρομάρα μας…), είναι και τα “ψιλά” που έχουν μείνει από μισθωτούς, στις Τράπεζες και βρίσκονται στις δαγκάνες της ΑΑΔΕ, η οποία ετοιμάζεται επίσης, να δείξει δόντια, τον Μάιο-Ιούνιο.
Τι ξέρουμε για όλα αυτά σε λεπτομέρειες; Τίποτε. Και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο διοχετεύει παραπληροφόρηση. Με σιγουριά ξέρουμε μόνο τέσσερα πράγματα:
Πρώτον ότι οι δανειστές δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη για το πώς κινούμαστε, όχι να φορολογήσουμε με άλλα χαράτσια, (αυτό θα το δούμε σε δεύτερη φάση αν χρειαστεί και με το μαστίγιο στο χέρι…) αλλά να μαζέψουμε από φόρους αυτά που έχουμε προϋπολογίσει. Και γιατί δεν είπαν ακόμη την τελευταία λέξη; Γιατί όπως είδαμε και εμείς (αλλάζοντας χρώμα…) ο Ιανουάριος δεν πήγε καθόλου καλά από φορολογικές εισπράξεις. Κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια λιγότεροι φόροι μπήκαν στον κορβανά. Και εκεί θα βαδίσει και ο Φεβρουάριος.
Δεύτερον ότι στο τέλος Απριλίου τα σενάρια με την πρώτη κατοικία και τη μεγάλη λύπη του κράτους και των Τραπεζών που θα χάσει την προστασία της…, φθάνει στο τέλος. Και ό,τι προστατεύεται θα είναι η (γνωστή και από το τραγούδι), “…καμαρούλα μια σταλιά”.
Τρίτο ότι οι δανειστές συμφωνήσαν τον Αύγουστο του 2018, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν θα βάλουν χέρι στην Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό, τον λόφο του Φιλοπάππου και την Πύλη του Αδριανού…, αλλά να τους κάνουμε τη χάρη και να μαζέψουμε ό,τι σπίτια αγοράσθηκαν με δανεικά και δεν πληρώθηκαν και να προσπαθήσουμε να μη μας ξεφεύγουν οι μισθοί και οι συντάξεις που μαζί με κάτι ψιλά…, καμώνονται, στην Ελλάδα, την αποταμίευση…
Τέταρτο ότι το σύστημα που παρουσιάζουμε ως μηχανισμό ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, μαζί με τα “τερτίπια” των αναβολών και των άγονων διαδικασιών εκποίησης το έχουν απορρίψει (οι δανειστές) από το 2017 και μας κυνηγάνε να το διορθώσουμε, γιατί, μας αρέσει δεν μας αρέσει, αν υπάρχει κάτι να τους νοιάζει είναι μόνο ο κρατικός κορβανάς και οι επιστροφές δανεικών που προβλέπει ο προϋπολογισμός μας.
Εύλογο λοιπόν είναι να ψαχνόμαστε και να ψάχνουμε και εμείς να μάθουμε τι τελικά θα ισχύσει στους τρόπους που θα πάνε τα σπίτια των οφειλετών σε κράτος σε Τράπεζες και (κυρίως) στα “κοράκια”. Ας μη ξεχνάμε πως τα νομικά μας δικαιώματα (αυτά που ισχύουν σήμερα) δεν πείθουν τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο (που κάνει το πολύ κουμάντο) ούτε και στην προστασία που έχουν οι μισθοί στις Τράπεζες.
Οι δανειστές περιμένουν από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσουν διαφορετικά οι φορολογικές εισπράξεις και να γίνουν αποτελεσματικότεροι οι πλειστηριασμοί, ώστε να κλείνουν στο άψε-σβήσε και όχι με κόλπα αναβολών, (για να καταλήξουν εκεί που τους μεθοδεύουν αυτοί που τους μεθοδεύουν). Φθάσαμε στην εποχή και της Ν.Δ. αλλά, με τούτα και με εκείνα, δεν άλλαξε το παραμικρό.
Δεν είναι όμως μόνο οι δανειστές που ζητάνε οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί να περάσουν σε “δρόμους ταχύτητας”.
Είναι και η αγορά, τα μαγαζιά, οι βιοτεχνίες, οι αγρότες με τις υποθηκευμένες εκτάσεις και οι “ηλίθιοι” κληρονόμοι που αποδέχθηκαν κληρονομιές και αναζητούν μια τελική εικόνα της “λαιμητόμου” για την περιουσία που έχει μείνει στα χέρια τους, να ξέρουν τελικά τι τους μένει και τι όχι.
Πώς θα τα μάθουν όμως όταν ακόμη και τώρα επιτροπές επί επιτροπών και ομάδες επί ομάδων με αρμόδιους, με σοφούς και ειδήμονες θα βάλουν ξανά κάτω αυτά που μελετήθηκαν και από τον ΣΥΡΙΖΑ, (αλλά δεν εφαρμόσθηκαν), ενώ υπάρχουν και άλλα που μας είπαν οι δανειστές, αλλά δεν τα μελετήσαμε ακόμη…
Γι’ αυτό επιμένουμε με τα σημειώματα μας (τα είπαμε και χθες) ότι ωραία και αισιόδοξα τα λέει η κυβέρνηση για το αύριο της οικονομίας και της αγοράς αλλά χρειάζεται και πράξη.
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_956.html