Γύρω από αυτό το γεγονός, ως συνήθως συμβαίνει στη δύσμοιρη Νότια άκρη της Βαλκανικής, ξεσηκώνεται καθημερινά σάλος για διάφορα επΙμέρους ζητήματα της υπόθεσης.
Τότε είναι που ανακαλύπτουμε πως στη χώρα υπάρχει υπεραφθονία π.χ. νομικών αυθεντιών οι οποίες όμως, δεν έχουν ούτε σπουδές, ούτε πραγματική εμπειρία στα νομικά…
Υπήρξαν αρκετές συζητήσεις εάν και κατά πόσον έδινε εντολές στον υπουργό ο οποίος φέρεται ως ο Ρασπούτιν, εάν παρενέβαινε εμμέσως πλην σαφώς στο έργο της Δικαιοσύνης και εάν είχε δώσει την έγκρισή του για όσα λέγεται πως γίνονταν στον χώρο του θεσμού. Τόσο για την υπόθεση Novartis, όσο και για άλλες, ιδιαίτερα σημαντικές πολιτικά και όχι μόνο.
Τόσο κατά την προηγούμενη εβδομάδα, όταν και αναμείχθηκε στα διαδικαστικά της δικονομικής διαδικασίας της επιτροπής ως μη όφειλε, όσο και κατά την ομιλία του το Σάββατο σε κομματική συγκέντρωση, όπου “προκάλεσε” τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον παραπέμψει σε Ειδικό Δικαστήριο, λέγοντας διάφορα γραφικά αλλά ανόητα.
Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι αυτού του τύπου οι παρεμβάσεις, οι “προκλήσεις”, και οι φανφάρες πετυχαίνουν πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που επιδιώκουν.
Κάποιος από το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα (που δεν φοβάται μην χάσει το κεφάλι του όμως βεβαίως, βεβαίως) έχει την υποχρέωση να τον ενημερώσει πως
- όσο περισσότερο φωνάζει και παρεμβαίνει σε θέματα “μικρά” για την θέση και το κύρος ενός αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργού,
- τόσο πιο ένοχος θα δείχνει στην κοινή γνώμη και την συνείδηση των πολιτών.
Απλούστατα διότι ως πρωθυπουργός, όφειλε να γνωρίζει τα πάντα που συνέβαιναν στην κυβέρνησή του.
Αυτή είναι η κυριότερη ευθύνη ενός πρωθυπουργού, εάν εξαιρέσουμε τον καθορισμό των πολιτικών που επιλέγει και καθορίζει να εφαρμοστούν συνολικά το υπουργικό συμβούλιο.
Επομένως το συμπέρασμα είναι μάλλον εύκολο:
Α. Είτε, όπως είχε υποχρέωση, αρμοδιότητα και ευθύνη, γνώριζε και (αφού δεν αντέδρασε) ενέκρινε όσα έκανε ο Ρασπούτιν, οπότε υπάρχουν ζητήματα ως προς το άτομό του, τα οποία θα πρέπει να εξετάσει η προανακριτική και πιθανόν κάποιο Ειδικό Δικαστήριο όντως (ανάλογα με τα ευρήματα και τις απαντήσεις που θα δοθουν στην επιτροπή).
Το δεύτερο (πολύ δύσκολο αλλά πρέπει να ληφθούν όλες οι πιθανότητες υπόψη), μόνο εάν θεωρήσουμε πως ο όποιος Ρασπούτιν τον κορόιδευε, δεν του αποκάλυπτε όσα γίνονταν στην πραγματικότητα και επομένως ήταν θύμα του.
Σε καμία περίπτωση δεν δικαιούται
- ούτε να φωνάζει,
- ούτε να παρεμβαίνει,
- ούτε φυσικά να ζητήσει από τον ελληνικό λαό την επανεκλογή του σε οποιοδήποτε αξίωμα.
Είτε γνώριζε, είτε δεν γνώριζε! Τρίτη πιθανότητα δεν μπορεί να υπάρχει!
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κύριος Τσίπρας δεν μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Η χώρα δεν χρειάζεται
- ούτε δολοπλόκους συνωμότες,
- ούτε ανίκανους ή χαζούς ηγέτες.
ΑΡΚΕΤΑ!
Σ.Σ. Ο χρόνος των πρόωρων εκλογών, ΕΑΝ θεωρήσουμε πως υπάρχει πιθανότητα να γίνουν πρόωρες εκλογές (υπάρχει εξαιρετικά μικρή), προσδιορίζεται από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο μέχρι και τον Δεκέμβριο. Με τα υπάρχοντα δεδομένα σήμερα, δεν έχει νόημα ή/και συμφέρον για την κυβέρνηση, οποιοδήποτε άλλο διάστημα. Εάν δεν γίνουν μέχρι τότε, μιλάμε πλέον μόνο για μετά τον Ιούλιο 2022. Οι λόγοι ευνόητοι…
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/02/blog-post_819.html