Με την τροπή, όμως, που έχουν πάρει τα πράγματα, κάθε άλλο παρά…
διασκεδαστική καταλήγει να είναι η μάχη την οποία δίνουν για να μην
βγουν οι κουκούλες.
Είναι μια μάχη άκρως αποκαλυπτική. Είναι
αποκαλυπτική τόσο για τα μέσα με τα οποία ασκήθηκε η κυβερνητική εξουσία
κατά την αλήστου μνήμης υπερτετραετή θητεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όσο και για
το γεγονός ότι η πολλαπλή εκλογική ήττα που υπέστη το κόμμα του Αλέξη
Τσίπρα τον προηγούμενο χρόνο δεν δίδαξε τίποτε ούτε τον ίδιο τον πρώην
πρωθυπουργό ούτε τους συνεργάτες του.
Θα περίμενε κανείς από μια πολιτική δύναμη που θέλει να περνιέται ως
«προοδευτική» να έχει την παρρησία να ταχθεί, αν όχι και να
πρωταγωνιστήσει, υπέρ της πλήρους διαφάνειας σε μια υπόθεση που
προαναγγέλθηκε ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών» και πλέον όλα
μαρτυρούν ότι θα καταλήξει σε ένα χωρίς προηγούμενο φιάσκο για όσους
ενορχήστρωσαν μια τόσο κακοφτιαγμένη σκευωρία.
Πέρασαν, άλλωστε, δύο ολόκληρα χρόνια αφότου η προηγούμενη Βουλή
αποφάσισε, στηριγμένη στην ανώνυμη μαρτυρία τριών προσώπων, να
παραπέμψει δέκα κορυφαίους πολιτικούς. Στο διάστημα αυτό, ωστόσο, δεν
προέκυψε κανένα απολύτως στοιχείο που να δικαιολογεί την παραπομπή ή να
επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς των τριών «κουκουλοφόρων», ένας εκ των
οποίων αυτοαποκαλύφθηκε και συνάμα αποκάλυψε την ταυτότητα των άλλων
δύο.
Γι΄ αυτό και μάλλον δεν έχει πλέον κανένα νόημα το δήθεν κρυφτούλι που
εξακολουθεί να παίζεται για το ποιοι είναι οι υποτιθέμενοι «ανώνυμοι»
μάρτυρες. Είναι πρόσωπα που τα γνωρίζει όποιος από το πανελλήνιο έχει
στοιχειωδώς ασχοληθεί με την βορβορώδη αυτή υπόθεση.
Γνωρίζουν επίσης οι
πάντες ότι όταν κλήθηκαν να καταθέσουν με τα κανονικά τους ονόματα δεν
είχαν να εισφέρουν απολύτως τίποτε για να «δεθούν» οι κατηγορίες για
δωροδοκίες πολιτικών που εκτόξευσαν πίσω από τις κουκούλες.
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι οι ίδιοι οι εισαγγελικοί λειτουργοί οι
οποίοι είχαν πάρει τις αρχικές καταθέσεις των «κουκουλοφόρων» και
έστειλαν στη Βουλή τον φάκελο της δικογραφίας, στον οποίο περιείχοντο οι
διαβόητοι ισχυρισμοί για… τροχήλατες βαλίτσες με μαύρο χρήμα και άλλα
ευφάνταστα σενάρια κινηματογραφικού τύπου, υποχρεώθηκαν να
αρχειοθετήσουν τις κατηγορίες για τους περισσότερους πολιτικούς.
Πρέπει μάλιστα να υπογραμμιστεί ότι τις αρχειοθέτησαν αφού προηγουμένως
άνοιξαν… διάπλατα τους τραπεζικούς λογαριασμούς και ερεύνησαν ακόμη και
τις θυρίδες όλων όσοι στοχοποιήθηκαν, χωρίς, σε πείσμα ενός ορυμαγδού
δημοσιευμάτων ότι εντοπίστηκαν μίζες, να βρεθεί στους ίδιους ή σε
συγγενείς τους κανένα ίχνος που να παραπέμπει σε δωροδοκία ή άλλη
διάσταση διαφθοράς που να επιβεβαιώνει, έστω και κατ΄ ελάχιστον, τις
καταθέσεις των κουκουλοφόρων.
Κατόπιν όλων αυτών, τι πιο λογικό από το να εξεταστούν οι συγκεκριμένοι
μάρτυρες από τα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής ώστε να
διαπιστωθούν τα κίνητρα που τους οδήγησαν να καταθέσουν όσα κατέθεσαν
και τα οποία κανείς άλλος δεν επιβεβαίωσε;
Αν υποθέσουμε ότι το έκαναν επειδή ήταν οι ίδιοι εμπλεκόμενοι στο
σκάνδαλο ή διότι κάποιος τους υποσχέθηκε ότι θα αμειφθούν, π.χ. από το
FBI, για την ψευδομαρτυρία τους, οι πρώτοι που θα έπρεπε να θέλουν την
αποκάλυψη της αλήθειας είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που, αν δεν συμμετείχε
στην ενορχήστρωση, όπως πολλοί υποπτεύονται και εξαιτίας της τωρινής
αντίδρασης, τότε «έπεσε θύμα απατεώνων».
Κάποιος, άλλωστε, από τα εκατοντάδες παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι
τώρα στρατευμένα στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να θυμίσει στους «συντρόφους» της
Κουμουνδούρου ότι αν το 1989 είχαν καταθέσει με κουκούλες οι
ψευδομάρτυρες που είχαν εμφανιστεί να δηλώνουν ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου
έπαιρνε χρήματα σε κούτες πάμπερς», η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου
θα ήταν μάλλον διαφορετική από εκείνη που, κόντρα στη βούληση πολλών
στελεχών του τότε Συνασπισμού, εκδόθηκε τελικά.
Αν δεν εμφανιζόταν με τις… φάτσες τους ενώπιον του δικαστικού
ακροατηρίου «μπουμπούκια», όπως ο Μαμανέας και άλλοι σωματοφύλακες του
Κοσκωτά, που υποτίθεται ότι ήταν αυτόπτες μάρτυρες της μεταφοράς των
χρημάτων, δεν θα είχαν καταρρεύσει με πάταγο οι αρχικές καταθέσεις τις
οποίες –«δασκαλεμένοι», προφανώς- είχαν δώσει στις εισαγγελικές αρχές.
Ακόμη και ο «σκληρός» Βασίλης Κόκκινος που προήδρευε του Ειδικού
Δικαστηρίου, υποχρεώθηκε να αποπέμψει ορισμένους εξ αυτών,
αντιλαμβανόμενος ότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν όσα είχαν καταθέσει
στην ανάκριση. Αν είχαν καταφέρει να το κάνουν από την ασφάλεια που θα
μπορούσε να τους εξασφαλίσει η ανωνυμία της κουκούλας, πρέπει να
θεωρείται βέβαιο ότι η καταδίκη του πρώην πρωθυπουργού και ενδεχομένως
και η φυλάκισή του θα ήταν αναπόφευκτες.
Ο Δημήτρης Τσοβόλας, ο οποίος έζησε στο πετσί του το άθλιο κλίμα εκείνης
της εποχής και είναι τώρα νομικός παραστάτης του Δημήτρη
Παπαγγελόπουλου, θα μπορούσε, αν ήθελε, να επισημάνει στην ηγεσία του
ΣΥΡΙΖΑ τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει η επιστράτευση
ψευδομαρτύρων.
Αν δεν το κάνει ο παθών κ. Τσοβόλας, που πλέον δεν πολιτεύεται, ας
ελπίσουμε ότι θα βρεθεί κάποιος άλλος από τους προερχόμενους από το
ΠΑΣΟΚ που βρήκαν στέγη στην Κουμουνδούρου, για να προειδοποιήσει τον κ.
Τσίπρα ότι στη Δημοκρατική Παράταξη, στην παράταξη του μέτρου και της
λογικής, δεν μπορεί να φιλοδοξεί ότι θα ηγηθεί κάποιος ο οποίος βλέπει
μπροστά του να εκτυλίσσεται μια σκευωρία και, αντί να ζητάει να πέσει
φως στην υπόθεση, μάχεται για να επικρατήσει το σκοτάδι.
Γρηγόρης Τζιοβάρας
protothema.gr