Εν αντιθέσει με την Κύπρο, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία όπου η χρεοκοπία των τραπεζών οδήγησε στην εκτίναξη του κρατικού χρέους και την έξοδο των χωρών από τις αγορές (ή έστω της αύξησης του χρέους και της ανεργίας στην περίπτωση της Ισπανίας) στην Ελλάδα ήταν η χρεοκοπία του κράτους που οδήγησε στη χρεοκοπία των τραπεζών.
- όσοι δεν μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος
- είναι καταδικασμένοι να τα επαναλαμβάνουν εσαεί
…και μαζί με αυτά να υπόκεινται και τις καταστροφικές τους συνέπειες ξανά και ξανά…
Διαβάζω λοιπόν πως το οικονομικό επιτελείο πανηγυρίζει για το ενδεχόμενο τον επόμενο μήνα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να άρει την απαγόρευση αυξημένων αγορών ομολόγων από τις ελληνικές τράπεζες που είχε επιβληθεί το 2015.
Το 2015 μετά την περιπέτεια της “περήφανης” διαπραγμάτευσης κατά το πρώτο εξάμηνο η ΕΚΤ είχε επιβάλει στις τράπεζες να μην αγοράζουν πάνω από ένα όριο ελληνικά κρατικά ομόλογα προκειμένου να περιορίσει την απορρόφηση της ελάχιστης ρευστότητας που υπήρχε στο σύστημα για τον ιδιωτικό τομέα από το παμφάγο παρασιτικό κράτος.
Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ, η εξέλιξη αυτή θα επιτρέψει στις ελληνικές τράπεζες να τοποθετούν τη ρευστότητά τους σε ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Αποτελεί και ένα επιπλέον σημείο εμπιστοσύνης των Θεσμών απέναντι στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας…
Βλέπε:
Η εικόνα που υπάρχει είναι πως ο τραπεζικός τομέας παραμένει πνιγμένος από τα “κόκκινα” δάνεια και υπολειτουργεί σε ό,τι αφορά τις ανάγκες της ιδιωτικής οικονομίας, η ανάκαμψη της οποίας είναι και το ζητούμενο για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση χρεοκοπίας που μας ταλαιπώρησε την προηγούμενη δεκαετία.
Δύσκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί
…γιατί το Υπουργείο Οικονομικών και άρα και η κυβέρνηση πανηγυρίζουν που οι τράπεζες θα έχουν το ελεύθερο να αγοράζουν ομόλογα του δημοσίου τα οποία θα έχουν ενδεχομένως αρνητικές πραγματικές αποδόσεις.
Προσέξτε το παράλογο.
Οι τράπεζες θα έχουν το ελεύθερο να αγοράζουν ομόλογα με αρνητικές αποδόσεις με κεφάλαια που δεν έχουν και αν είχαν θα ήταν χρησιμότερο και για τις ίδιες και για την οικονομία να διοχετεύσουν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις μήπως και καταφέρουν να ξεκολλήσουν το… κάρο από τη λάσπη…
Όπως είναι γνωστό οι καταθέσεις επιστρέφουν μεν αλλά απέχουν πολύ από τα 160 δισ. του 2015 και τα 240 δισ. του 2009.
Επιπλέον, τα 2/3 σχεδόν των ιδίων κεφαλαίων που επιτρέπουν στις τράπεζες να λειτουργούν προέρχονται από αναβαλλόμενους φόρους.
Τουτέστιν, από φόρους που θα κληθούν οι τράπεζες να πληρώσουν στο μέλλον για τα κέρδη που θα παρουσιάσουν τότε…
Η “αμαρτωλή” σχέση…
Η σχέση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων με το κράτος πριν τη χρεοκοπία του 2010 ήταν “αμαρτωλή” καθώς αμφότεροι οι οργανισμοί είχαν υπερβολική έκθεση σε ένα κράτος που χρεοκόπησε.
Τα ασφαλιστικά ταμεία υπό κομματική κρατική διαχείριση είχαν ελάχιστες μετοχές και υπερβολικά πολλά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Αν διέθεταν και ομόλογα π.χ. του γερμανικού δημοσίου ή μετοχές ξένες ή έστω μη τραπεζικές ελληνικές θα είχαν γλυτώσει το μεγαλύτερο μέρος των λίγων αποθεματικών που διέθεταν.
Οι τράπεζες εκτός από την αναγκαστικά μεγάλη εξάρτηση από μια οικονομία που αναπτυσσόταν μέσω του υπερβολικού κρατικού δανεισμού, είχαν και έκθεση σε επιχειρήσεις που δεν έπρεπε να έχουν δανείσει.
Τούτο οφειλόταν είτε σε κυβερνητικές παρεμβάσεις είτε λόγω απευθείας πιέσεων δια του τύπου…
Η είδηση της άρσης των περιορισμών των τραπεζών στα όρια αγοράς κρατικών ομολόγων και ο πανηγυρικός τρόπος που γίνεται δεκτή, δεν αποτελούν θετικό μήνυμα…
Είτε οι προθέσεις είναι ύποπτες είτε ρίχνουμε κουμπουριές στο γάμο του Καραγκιόζη…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/02/blog-post_471.html