Ιταλία

Η ιταλική αγορά ομολόγων κατέγραψε ένα
νέο ορόσημο την Τετάρτη.

Το spread των αποδόσεων των ιταλικών ομολόγων
έναντι των αντίστοιχων γερμανικών είναι πλέον και πάλι εκεί όπου
βρισκόταν την άνοιξη του 2018, πριν το αριστερό “αντισυστημικό”,
λαϊκιστικό Κίνημα Πέντε Αστέρων και η δεξιά λαϊκιστική  Λέγκα
ανακοινώσουν ότι συμφώνησαν να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό. 

Η εν
λόγω κυβέρνηση απειλούσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα να ανοίξει
αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον ιταλικό προϋπολογισμό,
προκαλώντας εκτίναξη του country risk.


Η οικονομία της Ιταλίας φαντάζει βέβαια
ακόμη πολύ αδύναμη. Υπάρχει εκεί ένας νέος συνασπισμός χωρίς τη Λέγκα, η
οποία βρίσκεται μεν εκτός εξουσίας, αλλά εξακολουθεί να επηρεάζει τις
εξελίξεις.

Όμως, όσον αφορά τις αγορές, τα χειρότερα όσον αφορά τον
πολιτικό κίνδυνο έχουν περάσει.

Σε χαμηλό διετίας το πολιτικό ρίσκο στην Ιταλία

Ελλάδα

Τα ελληνικά ομόλογα άγγιξαν ένα ακόμη
πιο ιστορικό ορόσημο. Ήταν η Ελλάδα που προκάλεσε την κρίση δημόσιου
χρέους της Ευρωζώνης μετά τις εκλογές του 2009, όταν ο νεοεκλεγείς τότε
πρωθυπουργός της, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωσε ότι είχε ανακαλύψει ότι
το έλλειμμα ήταν υψηλότερο απ’ ό,τι είχε αποκαλυφθεί έως τότε και
παραβίαζε τους επίσημους κανόνες της Ευρωζώνης.

Για χρόνια έκτοτε, τα
spread των αποδόσεων των ελληνικών έναντι των γερμανικών ομολόγων
κυριαρχούσαν στις σκέψεις και τις συζητήσεις πολιτικών και επενδυτών σε
ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.

Opinion
Στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβριο του 2009 το spread του ελληνικού από το γερμανικό 10ετές ομόλογο

Πώς φτάσαμε εκεί; Πριν από μια δεκαετία, εγώ και πολλοί άλλοι σχολιαστές θεωρούσαμε ότι η Ευρωζώνη δεν μπορούσε να διορθώσει την πορεία του “καραβιού” παρά με μια τεράστια θεσμική μεταρρύθμιση. 

Τα νέα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να διασφαλίσουν ότι η ζώνη του ευρώ θα είχε μία και ενιαία δημοσιονομική πολιτική, όπως έχει μία και ενιαία νομισματική. Ταυτόχρονα, το τραυματισμένο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης θα χρειαζόταν να αναδιαρθρωθεί και να μεταρρυθμιστεί. Αντ’ αυτού, οι πολιτικοί επέλεξαν να συνεχίσουν να θολώνουν τα νερά και κατάφεραν να τη “γλιτώσουν” σχεδόν άθικτοι.

Στην Ελλάδα, η πολιτική αστάθεια είχε καταστεί ακραία. Η πρωθυπουργία, η οποία πέρασε από τον Κώστα Καραμανλή στον Παπανδρέου το 2009, πέρασε στη συνέχεια στον Λουκά Παπαδήμο, τον Παναγιώτη Πικραμμένο, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Από την άλλη πλευρά του διπόλου του ελληνογερμανικού spread, όλοι τους είχαν να διαπραγματευτούν με μία και μόνη Γερμανίδα καγκελάριο, την Άνγκελα Μέρκελ.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η χώρα επλήγη από μία συντριπτική οικονομική ύφεση, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να απουσιάζουν στην Ελλάδα. Όπως και η Ευρωζώνη, η Αθήνα εξακολουθεί να “θολώνει τα νερά”. Ο νέος πρωθυπουργός αντιπροσωπεύει τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κληρονόμησε το χάος στον Παπανδρέου στην αρχή της κρίσης. Και οι ίδιες ελίτ παραμένουν στη θέση τους. Τρεις από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από το 2009 και εξής είναι γιοι προηγούμενων πρωθυπουργών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού κατόχου του αξιώματος.

Υπάρχουν λίγοι ή και καθόλου λόγοι να εκτιμήσουμε ότι η κρίση που ξέσπασε το 2009 δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί. Δεν έχει γίνει τίποτε για τη μεταρρύθμιση του συστήματος.

Ωστόσο η αγορά δείχνει “άνετη” με το γεγονός ότι ο άμεσος κίνδυνος έχει περάσει.

Ευρώπη

Τίποτα από τα παραπάνω δεν βοήθησε ιδιαίτερα την Ευρωζώνη.

Το ευρώ δεν θεωρείται πλέον σε κατάσταση υπαρξιακής απειλής και τα ομόλογα της περιφέρειας της ζώνης του ενιαίου νομίσματος δεν διαπραγματεύονται πλέον σε συνθήκες ακραίων spread έναντι του “κέντρου”, ωστόσο το ευρώ αποδυναμώθηκε την Τετάρτη σε χαμηλό 32 μηνών έναντι του δολαρίου. Το πρόβλημα έχει πλέον μετακινηθεί από την περιφέρεια στο ίδιο το κέντρο.

Η γερμανική και η γαλλική πολιτική σκηνή χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη κυβερνήσεων που αμφισβητούνται έντονα και που έχουν να ασχοληθούν με λαϊκιστικές “ανταρσίες”, εν μέσω σοβαρών αδυναμιών του βιομηχανικού τους τομέα.

Οι πολιτικοί μπορεί προφανώς να κινήθηκαν όπως – όπως μέσα στην κρίση, χάνοντας το Ηνωμένο Βασίλειο στην πορεία και η ύπαρξη του ευρώ μπορεί πλέον να μην μπορεί να αμφισβητηθεί, ωστόσο η εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη, πιο ειδικά στην οικονομία και στα πολιτικά θεσμικά όργανα παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή.

Opinion
Σε χαμηλό 32 μηνών το ευρώ έναντι του δολαρίου

ΗΠΑ

Ακόμη ένα ιστορικό υψηλό για τον S&P 500 την Τετάρτη έδειξε ότι οι αγορές δεν βλέπουν κάτι που να τις ανησυχεί στις πρόσφατες εξελίξεις στην Αϊόβα και το Νιου Χάμσαϊρ, καθώς οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να αποφασίσουν για το πρόσωπο που θα αντιπαρατάξουν στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

Το ανθρώπινο δράμα στην υπόθεση είναι συναρπαστικό – η φαινομενικά ελεύθερη πτώση των εκστρατειών του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και της γερουσιάστριας της Μασαχουσέτης Ελίζαμπεθ Γουόρεν είναι ένα πραγματικά συναρπαστικό θέαμα για κάθε παρατηρητή.

Πριν τρεις μήνες, έγραφα ότι η λέξη “Γουόρεν” υπήρχε παντού. Τώρα, ο Μπέρνι Σάντερς σχεδιάζει μια επανάσταση και κανείς δεν μοιάζει να ασχολείται.

Οι επαγγελματικού χαρακτήρα προγνώσεις είναι ασφαλώς ατελείς, αλλά αποκρυσταλλώνουν τη συμβατική σοφία όσο κανείς άλλος. Το παρακάτω γράφημα συνοψίζει τις πιθανότητες έκβασης της μάχης εντός των Δημοκρατικών.

Τα ποσοστά των πιθανοτήτων για το εάν ένας προοδευτικός ριζοσπάστης (πλέον σχεδόν σίγουρα ο Σάντερς) ή ένας μετριοπαθής κεντρώος (που θα μπορούσε να είναι σχεδόν οποιοσδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του Μάικλ Μπλούμπεργκ, ιδρυτή και μετόχου πλειοψηφίας της μητρικής εταιρείας του Bloomberg News) θα κερδίσει την “κούρσα” είναι περίπου 50-50.

Υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να έχουμε για πρώτη φορά από το 1952 εκλογή υποψηφίου προέδρου από πλευράς του Δημοκρατικού Κόμματος σε δεύτερη ή και τρίτη ψηφοφορία σε ένα διχασμένο πανεθνικό συνέδριο του κόμματος.

Και πράγματι είναι ήδη δύσκολο να δει κανείς πώς οποιοσδήποτε άλλος εκτός του Σάντερς θα μπορούσε να κερδίσει την πλειοψηφία των αντιπροσώπων πριν από το συνέδριο, με το χάος που επικρατεί στην μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος. Πρόκειται πραγματικά για μια άθλια κατάσταση.

Opinion
Μοιρασμένες οι πιθανότητες εκλογής μετριοπαθούς ή ριζοσπαστή Δημοκρατικού υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ

Πριν από λίγους μήνες, οι αγορές έμοιαζαν τρομοκρατημένες στην προοπτική μιας προεδρίας Γουόρεν. Τώρα είναι ήρεμες.

Γιατί; Η εκλογίκευση εκ μέρους τους έχει ως εξής: ο Σάντερς είναι ανυπόληπτος κι έτσι, αν είναι υποψήφιος, τότε ο φιλικός προς την αγορά Ντόναλντ Τραμπ λογικά θα κερδίσει ξανά.

Οποιοσδήποτε από τους μετριοπαθείς Δημοκρατικούς θα έκανε σχετικά μικρή ζημιά στις αγορές ως πρόεδρος (ο Μπλούμπεργκ μάλιστα θα μπορούσε ακόμη και να αποδειχθεί θετικός γι’ αυτές).

Η δε σύγχυση ενός πολυδιασπασμένου συνεδρίου των Δημοκρατικών απλώς θα βελτίωνε ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες επανεκλογής Τραμπ.

Κάθε κρίκος αυτής της λογικής αλληλουχίας είναι ορθός, αλλά το άθροισμά τους εξακολουθεί να μοιάζει με επικίνδυνο εφησυχασμό. Οι υποψήφιοι που “δε γίνεται να εκλεγούν” τελικώς εκλέγονται (βλ. 2016).

Η Predictit εκτιμά τις πιθανότητες νίκης των Ρεπουμπλικανών μόλις στο 56%, ποσοστό σημαντικά ανεβασμένο μέσα στο τελευταίο δίμηνο, αλλά που δεν αποτελεί και εγγύηση ότι η προεδρική εκλογή έχει “κλειδώσει” οριστικά.

Εάν ένα νέο σκάνδαλο γύρω από τον Τραμπ βγει στη δημοσιότητα με τον Σάντερς να είναι η μόνη πιθανή εναλλακτική ή εάν υπάρξει αμφισβητούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερα καλό για μια ήδη κατάφωρα υπερτιμημένη χρηματιστηριακή αγορά.

Οι Έλληνες και Ιταλοί πολιτικοί συνεχίζουν να κινούνται σε θολά νερά – προς το παρόν. Θα ήταν σοφό να λάβει κανείς κάποια μέτρα εξασφάλισης έναντι του κινδύνου οι Αμερικανοί πολιτικοί να μην μπορέσουν να προχωρήσουν κάνοντας το ίδιο “κόλπο”.

Του John Authers
BloombergOpinion
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/02/bloomberg-t-spread-2009.html

Share.