Εγγύηση της μορφής “δεν κάνουμε πίσω” χρειάζεται επίσης και η χθεσινή, νέα πρόσκληση (προσωπικά από τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη) προς τους ιδιώτες επενδυτές της χώρας και της διεθνούς κοινότητας, να πάρουν θέση στα πόστα της νέας ελληνικής οικονομίας που μας διαβεβαιώνουν ότι είναι στα σκαριά και χρειάζεται μόνο λίγο χρόνο…

Και η συγκεκριμένη “εγγύηση” δεν μπορεί να είναι μόνο οράματα για “fast track”, για αφανισμό των βραχυκυκλωμάτων στις εγκρίσεις των επενδύσεων ή οι παρεμβάσεις του κράτους με τις ειδικές δυνάμεις στο λαθρεμπόριο και το παρεμπόριο… Το έργο αυτό έχει ξαναπαιχτεί και είναι μόνο για γέλια…

Δεν μπορεί να περιορίζεται ούτε στο “ελκυστικό ντεκόρ” για “χορό” επενδύσεων (και τον έχει άμεσα ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία με τους περισσότερους από 900.000 πραγματικούς ανέργους) .

Όπως κάθε “χορός”, έτσι και το “πάρτι” κάθε μορφής επιχειρηματικής δράσης και επενδύσεων χρειάζεται έτοιμους και προβεβλημένους (με συγκεκριμένες λίστες) τους “μεζέδες” που θα σερβίρεις…

Και οι μόνοι “μεζέδες” που στέκονται σε τέτοιας μορφής προκλήσεις (ακόμη και για τους ντόπιους επιχειρηματίες με τις εκτός Ελλάδος έδρες και 30-40 δισ. καταθέσεις…) είναι οι δουλειές που θα εξασφαλίσεις, αδειάζοντας την πραγματική οικονομία από παράγκες, “μούχλες” της εντελώς αποτυχημένης κρατικής οικονομίας και ειδικά της κρατικής βιομηχανίας.

Γιατί χάνει τη σοβαρότητά της η εικόνα του “οικοδεσπότη” που προσκαλεί κεφαλαιούχους να “χορέψουν” στην ιδιωτική του οικονομία όταν στην ίδια “αγορά” τα απέναντι… βασικά “μαγαζιά” (νικέλιο, μεταφορές, συναρμολογήσεις, ναυπηγικές και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, συγκοινωνίες, λιμάνια, αεροδρόμια και μέχρι προχθές και η ζάχαρη -ως μονοπώλιο-) παραμένουν στα χέρια του κράτους και τρέφονται από την καμπούρα του φορολογούμενου, με αποτέλεσμα το εσωτερικό χρέος της χώρας να φθάνει το εξωτερικό της, αν όχι να το περνάει…

Το δεύτερο “δεν κάνουμε πίσω” του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να αφορά την αποκρατικοποίηση. 


Και επιβάλλεται να πάρει την μορφή εγγυήσεως όχι μόνο προς τους επενδυτές-“χορευτές” (που προσκαλούμε στο “πάρτι” των επενδύσεων) αλλά και προς τους στους εξαθλιωμένους μισθωτούς, επαγγελματίες, μαγαζάτορες, επιχειρηματίες υπηρεσιών και βιοτέχνες (οι μεγάλοι και οι μεγαλομεσαίοι… τελειώνουν) που πλήρωσαν το “μάρμαρο” της χειρότερης κρατικής οικονομίας, ακόμη και για τρίτες χώρες, όλη την περίοδο 1974-2020.

Το τρίτο “δεν κάνουμε πίσω” πρέπει να το “εισπράξει” η τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα με ισχυρό και ηχηρό τρόπο. 


Η κατάσταση εδώ (όπως .υς Περιφερειάρχες) έχει ήδη ξεφύγει εντελώς.

Αυτό που κυριαρχεί (μπορεί όχι στο σύνολο αλλά σε τεραστία έκταση) είναι η υπερβολικά ανεξέλεγκτη μικροκομματική πολιτική, όχι υπέρ της οικονομίας ή της κοινωνίας αλλά για εξυπηρέτηση συμφερόντων τοπικού (και κομματικού) χαρακτήρα.

Εάν όντως ο κ. Μητσοτάκης έχει αποφασίσει να μην επιτρέπει τα ποδάρια Δημάρχων, Κοινοταρχών και της Περιφέρειας να απλώνονται πέρα από τα κρεβάτια τους, οφείλει να “ψαλιδίσει” τη σημερινή άνεση να ανατρέπουν την πολιτική βούληση των κυβερνήσεων (όλων των κυβερνήσεων) απορρίπτοντας (για τοπικά ανταγωνιστικά συμφέροντα) αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Κρατικές ή και ιδιωτικές.

Χωρίς το “δεν κάνουμε πίσω” . κύρος του κράτους στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, η αξιοπιστία του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων στις επενδύσεις (κλονίσθηκε και με την απόφασή του για ξενοδοχειακή μονάδα που πήγε στο καλάθι αχρήστων της τοπικής αυτοδιοίκησης και χρειάσθηκε νόμος για τη ρύθμισή της) θα είναι “φτυστή” με εκείνα τα υπουργεία “φαντάσματα”, του 2009 και του 2016, που στήθηκαν δήθεν για “fast-track” επενδύσεις…

Εάν το χθεσινό “δεν κάνουμε πίσω”, στο μεταναστευτικό, δεν ενισχυθεί και από τα άλλα που περιγράφουμε, ο κ. Μητσοτάκης, προσωπικά, θα ευθύνεται και για τις θλιβερές και βαρετές (δεκαετίες τώρα) εικόνες αστείων “μετώπων”, 


…όπως και το τελευταίο του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα να κλαίει στην ποδιά… “νεκραναστημένων” συνταξιούχων, που ο ίδιος έσφαξε το 2015 με το “οθωμανικό γιαταγάνι” αξίας 80 δισ., του συντρόφου Βαρουφάκη, και το 2017 με τον “βυζαντινισμό” του συντρόφου Κατρούγκαλου. 

Κωμωδίες (μέτωπα…) σαν αυτές πρέπει να πάρουν τέλος. 

Και θα πάρουν μόνο αν βρεθεί κυβέρνηση που “δεν θα κάνει πίσω”. 


Μακάρι να είναι η σημερινή. Όσο ταχύτερα τόσο καλύτερα.

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/02/4.html

Share.