Η “πίσω πλευρά” του εξαιρετικά εύστοχου και αληθινού “μαζί τα φάγαμε”, του κ. Θ. Πάγκαλου (με κάποια συγγραφική φαντασία…) δεν μπορεί παρά να γράφει “μαζί τα χτίσαμε”.

Αν προσθέσουμε εδώ (το κάνουμε εμείς, ως στήλη) και το “μαζί θα τα χάσουμε”, τι μένει να δούμε; Κατά τη δική μας γνώμη, πόσο μεγάλη θα είναι η χασούρα. Και πώς θα μοιρασθεί το κόστος.

Πάμε λοιπόν από την προστασία της πρώτης κατοικίας, (από το 2017 που ξεκίνησαν τα αριστερά δακρύβρεκτα σενάρια…) στο κεραμιδαριό… που φέρνουν οι πλειστηριασμοί, για να δούμε το μέγεθος αυτής της πολιτικής συμπόνιας… για την καμαρούλα μια σταλιά… (που λέει και το τραγούδι).

Εμείς πιστεύουμε πως το μόνο ειλικρινές, στην όλη υπόθεση, είναι ότι ο Μάιος του 2020 μας έρχεται… και η προστασία της πρώτης κατοικίας φεύγει οριστικότατα.

Γιατί αν δεν φύγει, άντε να πείσεις τους δανειστές για την επομένη δόση, των 700 εκατ. ή για τη μείωση των υπερπλεονασμάτων.

Κατά τ’ άλλα όπως και να μελετήσουμε ή να μαγειρέψουμε τη σχετική πλατφόρμα που διαδέχεται την προστασία της πρώτης κατοικίας είναι όπως λέμε…, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…

Πολύ δε περισσότερο αν μιλάμε (εκτός της πρώτης κατοικίας) για το πρώτο μαγαζί ή το πρώτο αγροτικό συσκευαστήριο, ή το πρώτο θερμοκήπιο ή το πρώτο κτίριο ενοικιαζόμενων δωματίων που υποθηκεύτηκε για στεγαστικό ή επιχειρηματικό δάνειο, όχι μόνο από Τραπεζική παρότρυνση αλλά με βουλευτική βοήθεια… (πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις στην επαρχία και στα τουριστικά νησιά).

Και από το σημείο αυτό ας πάμε στο τι χάσαμε, από την 30χρονη μεταπολιτευτική τακτική των περιόδων δανείων (“μαζί τα φάγαμε” ή “μαζί τα χτίσαμε”) αφού (ποιος δεν το ξέρει) τα “περιφερειακά” στεγαστικά και ιδίως επιχειρηματικά δάνεια (με υποθήκες αγροτικές εκτάσεις και αγροτικά ακίνητα) ήθελαν και το “σπρώξιμό” τους…, σε όλες τις περιόδους της μεταπολίτευσης.

Το πρώτο που θα το καταλάβουμε θα είναι τα όσα συμβούν από τα “κοράκια” που έχουν αγοράσει πάνω από 20 δισ. χρέη μαζί με υποθηκευμένα σπίτια, εργοστάσια, μαγαζιά, οικόπεδα και πλαγιές σε βουνά και σε κάμπους.

Θα κάνουν μαλλιά κουβάρια την αγορά ακινήτων, γιατί τα “κοράκια” που εξασφάλισαν στα χαρτοφυλάκια τους ελληνικά κόκκινα δάνεια και ακίνητα δεν θα τα κρατήσουν. Δεν θα περιμένουν το μακρύ-μακρύ χέρι του ελληνικού κράτους, να τους φορέσει φόρους.

Έτσι, η αγορά ακινήτων που ίσως έστρωνε σε φυσιολογικά νερά μετά την (ορθότατη) αναστολή του ΦΠΑ θα πέσει στο μεγάλο παζάρι, επιχειρήσεων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που θα ρίξουν (από το καλοκαίρι και μετά) τα “κοράκια” στην ίδια αγορά.

Και οι “πλειστηριασμοί” αυτοί δεν θα είναι σαν τους άλλους των χρεών και των κόκκινων δανείων.

Θα χαρακτηρίζονται από “προσφορές” που έχουν ήδη ξεκινήσει ενόψει της ολοκλήρωσης των μεταβιβάσεων από τις Τράπεζες, περιουσιών σε Ομίλους-αγοραστές.

Το μεγαλύτερο μέρος της χασούρας θα το έχει τα κράτος (που θα χάσει πηγές εισοδημάτων). 

Παράλληλη χασούρα για το κράτος είναι ότι με τους πλειστηριασμούς βγαίνουν οριστικά από το παιχνίδι της οικονομίας χιλιάδες μαγαζιά, εργοστάσια, βιοτεχνίες και ιδιώτες επιχειρηματίες που ατύχησαν στην κρίση και κόλλησαν στη λιμνοθάλασσα των κόκκινων δανείων. 

Για το προσωπικό τους δεν κάνουμε λόγο επειδή έχουν ήδη απολυθεί.

Η πλευρά των καταφερτζήδων και επαγγελματιών απατεώνων δανειοληπτών δεν έχει και πάλι να χάσει τίποτε. Στέκει ήδη αδιάφορη μπροστά στους πλειστηριασμούς αλλά παραμένει στο παιχνίδι, καθώς αλλάζει μορφή και αγγίζει μέχρι και τον χώρο της “χρυσής βίζας”. Ρωτήστε Κινέζους – θύματα των κυκλωμάτων ακινήτων και θα μάθετε τα “ευρήματα” των μεσαζόντων…

Και πάμε στις απώλειες του λαού. Εκείνου του λαού που νόμιζε πως το “μαζί τα χτίσαμε” της μεταπολίτευσης, σημαίνει ότι δεν θα τα πληρώναμε μόνοι μας… 

Αλλά στη χώρα που χρωστάει 350 δισ. και οι δανειστές την υποθήκευσαν (ολόκληρη) από το 2018 μέχρι το 2117, τα επόμενα 98 χρόνια οι κοινωνικές ευαισθησίες και πολύ περισσότερο οι παροχές (οποιεσδήποτε παροχές) θέλουν έγκριση των δανειστών και “άδεια” του Υπερταμείου. 

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/02/blog-post_8.html

Share.