Κατάληψη πραγματοποίησαν χθες οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Κορδελιού, μετά τον σάλο που προκλήθηκε από βίντεο που παρουσιάζει μαθητή να προπηλακίζει καθηγήτρια, προκειμένου να του σβήσει μια απουσία.

Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε, «τα παιδιά με αυτό τον τρόπο επέλεξαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ενδεχόμενο ποινικής δίωξης του μαθητή. Παράλληλα, κατάληψη πραγματοποιούν και μαθητές άλλου γυμνασίου που βρίσκεται στην περιοχή» (voria.gr 28.1.2020).

Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια και τα λύκεια από καταλήψεις, αλλά πρέπει να ρωτήσουμε εκείνον που έκανε καριέρα ξεκινώντας ως καταληψίας:

η συγκεκριμένη κατάληψη στο 1ο ΕΠΑΛ Κορδελιού εμπίπτει στον ορισμό των χρηστών καταλήψεων ή είναι από εκείνες τις ακροδεξιές που πρέπει να αποφεύγονται;

Να θυμίσουμε ότι ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε προχθές το δόγμα διαχωρισμού των σωστών από τις επιβλαβείς καταλήψεις.

Οπως είπε, η κατάληψη είναι ένα μέσο πάλης και αγώνα, ότι σημασία έχει ποιο είναι το αίτημα, ο σκοπός και η διαδικασία, «διότι καταλήψεις τώρα γίνονται και από ακροδεξιές ομάδες που πείθουν τους μαθητές να κάνουν καταλήψεις για το Μακεδονικό» (ΑΝΤ1 27.1.2020).

Το ερώτημα λοιπόν είναι: γιατί μια κατάληψη από ακροδεξιές ομάδες για το Μακεδονικό είναι κακή ενώ μια κατάληψη με αίτημα να αποφασίζουν οι μαθητές πότε θα απουσιάζουν και όχι από τα μαθήματα είναι καλή;

Τι είναι αυτό που αγιάζει τον σκοπό και μαζί του αγιάζονται και τα μέσα για την επίτευξή του;

Και μεγαλύτερο ακόμη ερώτημα είναι ποιος κρατάει την αγιαστούρα. Ο κ. Τσίπρας αυτοπροσώπως ή όποιος δηλώνει κάτοχος του «ηθικού πλεονεκτήματος»;

Στην παλιά συκοφαντημένη αστική δημοκρατία τα πράγματα είναι πιο απλά και πιο ξεκάθαρα.

Ο νόμος δεν ελέγχει τις προθέσεις του πράττοντος, αλλά τα μέσα. 

Ετσι κι αλλιώς όλοι όταν αδικοπραγούν δηλώνουν πως έχουν τις καλύτερες προθέσεις· άλλοι επιδιώκουν τον «σοσιαλιστικό παράδεισο», άλλοι θέλουν μια «καθαρή από ξένους κοινωνία» κι άλλοι τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή.

Το βασικό για την κοινωνική αρμονία είναι να μην καταπατούνται δικαιώματα τρίτων κατά την επιδίωξη όποιων σκοπών και η κατάληψη ενός δημοσίου χώρου δεν είναι ίδια με την απεργία, όπως την παραλλήλισε ο τέως πρωθυπουργός στην ίδια συνέντευξη.

Η απεργία είναι το δικαίωμα κάποιου να μη δουλεύει δηλώνοντας διαμαρτυρία ή επιδιώκοντας κάποιον σκοπό.

Η κατάληψη ενός δημοσίου χώρου, από τη φύση της, περιορίζει το δικαίωμα όλων των υπολοίπων –μη καταληψιών– στην πρόσβαση και χρήση του.

Δεν είναι απλώς μια «ακραία μορφή διαμαρτυρίας» ή το «έσχατο μέσο πάλης», όπως είπε ο κ. Τσίπρας, βάζοντας –είναι η αλήθεια– λίγο νερό στην προηγούμενη υπεροψία του.

Δεν είναι έκφραση διαμαρτυρίας, είναι πράξη παραβίασης δικαιωμάτων τρίτων και γι’ αυτό ορθώς ποινικοποιείται.

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
kathimerini.gr

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/01/blog-post_774.html

Share.