Καλό θα ήταν να καταλάβουν οι … φίλοι μας Γερμανοί, πως το ότι μας δανείζουν δεν μας καθιστά αυτομάτως υποτακτικούς τους, ιδίως τώρα που στεκόμαστε και πάλι στα πόδια μας.

Επίσης, θα πρέπει να φρεσκάρουν το λεξικό και να ξαναδούν τι σημαίνει “αλληλεγγύη”, γιατί μάλλον τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα: 

Δεν είναι η Τουρκία εταίρος τους στην ΕΕ, αλλά η Ελλάδα.

Όταν, λοιπόν, συνεχώς μπλοκάρουν κάθε απόφαση της ΕΕ που πλήττει την Τουρκία και συνεχίζουν να εκτελούν αμυντικά συμβόλαια εκατομμυρίων για λογαριασμό της Άγκυρας, τη στιγμή που η χώρα μας και η Κύπρος υφίστανται διαρκείς προσβολές της εθνικής τους κυριαρχίας από τη γείτονα κάτι δεν πάει καλά.

Ιδίως δε, όταν αντιστοίχως η Γαλλία δεν έχει διστάσει προφορικώς και εμπράκτως να στηρίξει την Ελλάδα σε όλα αυτά τα ζητήματα, για τα οποία η Γερμανία σφυρίζει αδιάφορα παίζοντας το παιχνίδι των Τούρκων.

Ο αποκλεισμός μας από τη διάσκεψη του Βερολίνου ήταν αυτός που ξεχείλισε το ποτήρι.

Και παρά τη διπλωματική ρελάνς Μητσοτάκη – Δένδια, που οργάνωσαν εξαιρετικά και υπό άκρα μυστικότητα την επίσκεψη Χάφταρ στη χώρα μας, το γεγονός ότι οι Γερμανοί μάς άφησαν στην “απέξω” σε μια διάσκεψη που επηρεάζει άμεσα τα εθνικά μας συμφέροντα, παραμένει ένα πολύ λυπηρό γεγονός.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήγγειλε ότι θα ασκήσει βέτο, αν δεν εξυπηρετηθούν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Προσωπικά δεν κατάλαβα πού ακριβώς θα βάλει βέτο! Με δεδομένο, άλλωστε, ότι οι αποφάσεις, που θα ληφθούν στο Βερολίνο, δεν περνούν από τα όργανα της ΕΕ.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, κάποιες προειδοποιητικές ριπές προς τη Γερμανία δεν βλάπτουν.

Όπως, επίσης, δεν βλάπτει σε τέτοιες στιγμές και η “διακριτική” υπενθύμιση των στοιχειοθετημένων οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που ανατρέχουν στον Β’ ΠΠ.

Και δεν αναφέρομαι τόσο στις γερμανικές αποζημιώσεις (διεκδίκηση που απαξίωσαν οι Συριζαίοι με τις γελοιότητές τους) όσο στο κατοχικό δάνειο, η ύπαρξη του οποίου είναι δεδομένη και η διεκδίκησή του νομικά τεκμηριωμένη.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να ταλαντεύεται ανερμάτιστα σε ένα εκκρεμές μεταξύ γραφικότητας (π.χ. επί Κωνσταντοπούλου που νομίζω ότι διεκδικούσαμε περίπου μισό τρις!) και πλήρους υποτακτικότητας (π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ για τρία χρόνια “ξέχασε” τις οφειλές της Γερμανίας, για να τις θυμηθεί προεκλογικά).

Υπεύθυνα, συστηματικά, σταθερά και σοβαρά οφείλουμε να υπενθυμίζουμε στη Γερμανία τις νόμιμες και ηθικά δικαιωμένες διεκδικήσεις μας.

Άλκης ο Διεκδικητικός
Idiotες

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2020/01/blog-post_389.html

Share.