Ο κ. Διαματάρης και ο φαρισαϊσμός

Σημαίνει ότι το πτυχίο που πήρες πριν από σαράντα χρόνια, φερ’ ειπείν, δεν σου έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσεις δικό σου έργο, να βρεις στη ζωή σου το αντίκρισμα του κόπου που κατέβαλες για να το αποκτήσεις.

Με δυο λόγια, είτε το πτυχίο αποδείχθηκε άχρηστο είτε εσύ που το απέκτησες, εντελώς ακατάλληλος.

Προσπαθώ τόσες μέρες να καταλάβω για ποιον λόγο ένας άνθρωπος σαν τον κ. Διαματάρη αισθάνεται την ανάγκη να εντάξει στο βιογραφικό του ένα πτυχίο που δεν απέκτησε ποτέ.

Δεν με ενδιαφέρει αν παραιτήθηκε επειδή του το ζήτησαν από το Μαξίμου ή επειδή ο ίδιος το θεώρησε πρέπον. Παραιτήθηκε και καλά έκανε. Επιμένω, όμως, ότι με ενδιαφέρουν οι λόγοι που τον οδήγησαν στην ψευδή δήλωση.

Δεν είναι ο μόνος, θα μου πείτε.

Πρώτος διδάξας ο κ. Ζουράρις, που δήλωνε πανεπιστημιακός χωρίς ποτέ να αποκαλύψει το όνομα του ιδρύματος στο οποίο απέκτησε την ευγενή ιδιότητα.

Απορίας άξιον πώς ένας άνθρωπος ο οποίος σταδιοδρομεί ως αιρετικός έχει ανάγκη να μεταμφιέζεται σε πανεπιστημιακό.

Ολα αυτά προδίδουν ανασφάλεια.

Σηματοδοτούν, όμως, και τον ρόλο που παίζει το πτυχίο και το πανεπιστήμιο στην κοινή μας ζωή.

Σφραγίδα που σε απαλλάσσει από οποιαδήποτε άλλη ευθύνη, όπως η ευφυΐα, η ακεραιότητα του χαρακτήρα, οι ικανότητες, η καλλιέργεια. Το πτυχίο είναι το συγχωροχάρτι της αξιολόγησης.

Η χώρα είναι γεμάτη από ιδρύματα που παράγουν πτυχία. Της λείπουν τα σοβαρά σχολεία και πανεπιστήμια.

Απορίας άξιον πώς με τόσους πτυχιούχους στις τάξεις του το ελληνικό Δημόσιο τρίζει σαν ξεχαρβαλωμένο σαράβαλο.

Ο άλλος σπούδασε, λέει, πολιτικός μηχανικός. Το πτυχίο του δεν τον εμποδίζει να νομίζει πως η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι δύο νησιά ή να κάνει στροφή 360 μοιρών χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι θα βρεθεί έτσι στο σημείο εκκίνησης. 

Με τέτοια υπερπαραγωγή πτυχιούχων, η ελληνική κοινωνία θα έπρεπε να είναι σοφή. Φοβούμαι ότι δεν είναι η περίπτωση.

Η θρησκευτική πίστη στο πτυχίο είναι φαρισαϊσμός.

Η ελληνική κοινωνία, έχοντας χάσει προ πολλού τα κριτήρια που θα της επέτρεπαν να αναγνωρίσει τις πραγματικές αξίες, ζητάει υπεύθυνες δηλώσεις αντί για έργα.

Απόδειξη ότι πολλοί, προκειμένου να αναγνωρισθούν, προτιμούν να διακινδυνεύσουν να συλληφθούν ψευδόμενοι δηλώνοντας τίτλους σπουδών ανύπαρκτους και πανεπιστημιακές ιδιότητες στο περίπου.

Θυμάμαι πάντα ότι ο Ρολάν Μπαρτ δίδαξε στο Collège de France –το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα στη Γαλλία– έχοντας μόνον licence – το πρώτο πτυχίο του πανεπιστημίου.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
kathimerini.gr