Και λάμψη τρομερή τον ρίχνει καταγής και τον τυφλώνει.
Το πέπλο των σκοταδιών σχίζεται από το λαμπερό όραμα του Ηγέτη.
Το φρέσκο πρόσωπό του πλαισιώνεται από γκρίζα γενειάδα, εικόνα βγαλμένη από τα όνειρα της νιότης.
“Νίκο… Νίκο
Γιατί με καταδιώκεις;”
Και έγνωκεν.
Σβήστηκαν σε μιά στιγμή τ’ αξιώματα και οι τιμές από τον αρχιερέα της διαπλοκής, οι εκσυγχρονιστές, οι 58, η λοιδωρία της ΠΦΑ, του ΟΧΙ, η συνοδοιπορεία με τους Μενουμευρώπηδες, τα εγκώμια γιά τη παλικαριά του Στουρνάρα στην σκευωρία της Novartis…
Κάθεται στα δεξιά Αυτού.
Ξαποσταίνει γιά λίγο και πάλι ξεχύνεται στις πόλεις, τα θέατρα, τα συνέδρια και κηρύττει τον Λόγο του.
Ρήτορας δεινός, παλαιόθεν.
Και ο εξ αριστερών Απόστολος μίλησε.
“ Πάνσοφε Γητευτή… Μαζί περάσαμε τα πέτρινα χρόνια.
Μ’ ένα πινάκιο φακής.
Μαζί διαβήκαμε τις κοιλάδες με τις τίγρεις και διασχίσαμε τις θάλασσες με τους καρχαρίες.
Κι ήρθαν αυτοί και τους άνοιξες την αγκαλιά και τους γέμισες τιμές και δώρα.
Στον Μπίστη που μ’ ένα θαύμα άλλαξε πίστη.
Στον Ραγκούση, στη Ρεγγίνα, στη Ρεπούση.
Στα ορφανά του Άκη, του Γιωργάκη, του Κωστάκη.
Κι’ έσφαξες τον μόσχον τον σιτευτόν.
Μ’ αυτούς θα πάρει η Αριστερά πραγματικά την εξουσία;”
Τον κοίταξε συγκαταβατικά Εκείνος.
Του μίλησε γιά το παρελθόν ζωγραφίζοντας το μέλλον.
“ Ρομαντικέ μου Ευκλείδη.
Ποιός θέλει πιά την Αριστερά στην εξουσία;
Στις χώρες που την πήρε πραγματικά, τα τείχη γκρεμίστηκαν.
Κατέρρευσαν σαν γίγαντες με πήλινα πόδια, σαν χάρτινες τίγρεις.
Και δεν έφταιγαν τα Γκουλάκ, τα ψυχιατρεία, οι χαφιέδες της διπλανής πόρτας, τα τάνκς που χόρευαν στις πλατείες…”
Τον κοίταξε με νόημα.
“It is the economy stupid” μονολόγησε ο Euklid.
“Οι σύντροφοι Κινέζοι το ‘πιασαν αμέσως. Κράτησαν τους Αριστερούς στην εξουσία κι έστειλαν την Αριστερά στον αγύριστο.
Κι έζησαν το πιό άγριο καπιταλιστικό πάρτυ του αιώνα, πλασάροντας και 3 αριστερούς δισεκατομμυριούχους στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης.
Και μ’ ένα Law and Order που στέλνει τον Χρυσοχοϊδη αδιάβαστο.¨
Ήπιε μιά γουλιά απ’ τον καφέ του.
“ Δες και τα δικά μας.
Όλοι ύμνησαν τους Αριστερούς στην εξουσία.
Κι οι Ευρωπαίοι κι η Μέρκελ κι ο Γιούνκερ κι ο Βαρδής κι ο Μπόμπολας.
Και μας πήρε η Γιάννα απ’ το χέρι να τα λέμε με τους Κλίντον.
Κι η Παναγοπούλου, σαν την Μπουμπουλίνα, ύψωσε τα κόκκινα λάβαρα στον στόλο.
Πολλοί τη Αριστερά εμίσησαν.
Τους Αριστερούς ουδείς…”
Θυμήθηκε κι ο Ευκλείδης τις δικές του στιγμές.
Με τον Ιβάν στα θεωρεία.
Με τα δείπνα στις Βρυξέλλες.
Με το κουδούνι λήξης της Wall Sreet ( ο πρώτος αριστερός ).
“ Η ήταν η έναρξη; Αλλά κάθε τέλος μιά αρχή…” μουρμούρησε.
“ Οι Αριστεροί στην εξουσία λοιπόν.
Και η Αριστερά Δάσκαλε;”
“ Στις ιδέες μας Ευκλείδη. Με το σώμα ζούμε, με τις ιδέες πεθαίνουμε.
Και θυμήσου…
Μη γνώτω η Αριστερά σου τι ποιεί η Δεξιά σου”
Γύρισε το πρόσωπο στους θεατές.
“‘Αρατε πύλες”.
Καί πλήθος μετανοούντων συνωστίσθη στην αίθουσα του θεάτρου.
Ψάλλοντας “ Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τή βασιλεία σου”.
Περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία.
Με μεγαλύτερες πιθανότητες απ’ ότι πιστεύουν οι παπάδες…».
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/12/blog-post_50.html