Η πρώτη αντίδρασή μου όταν διάβασα για την αποπομπή του 80ετούς άρτι διορισθέντος διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας ήταν πως η απόφαση αποτελούσε δείγμα ηλικιακού ρατσισμού.
Διερωτήθηκα: Γιατί δεν άφησαν τον άνθρωπο λίγο καιρό στην καρέκλα του για να κρίνουν κατόπιν αν ήταν κατάλληλος ή όχι;
Σε περιβάλλον ραγδαίας δημογραφικής γεροντοποίησης θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερους μάχιμους υπερήλικες για τη στελέχωση του κράτους.
Η πρώιμη και ιδιοτελής άποψή μου κατεδαφίστηκε την επομένη από τις δημόσιες δηλώσεις του κυρίου αυτού περί ανταλλαγής της θέσης του διευθυντή με στρατό ψηφοφόρων.
Τι να υποθέσει κανείς;
Τα είπε συνειδητά για να εκδικηθεί τον πρωθυπουργό ή είναι τόσο βλάκας; Καλά ξεμπερδέματα.
Η ζημιά, βέβαια, έγινε, αλλά υπάρχει και θετική πλευρά.
Η υπόθεση είναι μια προειδοποίηση προς τη Νέα Δημοκρατία και πρέπει να την πάρει στα σοβαρά.
Ο μήνας του μέλιτος που παραχωρεί η κοινή γνώμη σε νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις τελειώνει και, κρίνοντας από την έκταση και τον τόνο του σχολιασμού, υπάρχει συσσωρευμένη αντιπάθεια που παραμονεύει, περιμένοντας τέτοιες ευκαιρίες για να εκδηλωθεί.
Αρκούν ελάχιστα δείγματα πελατειασμού για να ακυρώσουν το ιδεολογικό αφήγημα που θέλει να περάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Ελληνας είναι δικαιολογημένα κυνικός και καχύποπτος απέναντι στη συμπεριφορά και στα ήθη εκείνων που τον κυβέρνησαν έως τώρα. Ετοιμος να πιστέψει τα χειρότερα.
Το τέρας του πελατειακού κράτους θα υπάρχει πάντα, όπως και η στάση του πολίτη απέναντί του, διφορούμενη – από τη μία απέχθεια, από την άλλη εξάρτηση και καταφύγιο όταν τα όργανα που είναι ταγμένα να τον υπηρετούν δεν λειτουργούν.
Δύσκολα ξεριζώνονται αυτά και η Νέα Δημοκρατία έχει βάλει τον πήχυ ψηλά.
Στην προσπάθεια για βελτίωση του κράτους μεγάλο ρόλο παίζουν ο τρόπος στελέχωσης της διοίκησης και η αξιολόγησή της.
Η υπόθεση της Καρδίτσας έφερε πάλι το θέμα στην επιφάνεια και έδειξε τη σύγχυση που επικρατεί.
Ολοι συμφωνούν ότι, για να υπάρχει επαγγελματισμός, ανεξαρτησία και τιμιότητα, τα στελέχη της διοίκησης πρέπει να επιλέγονται αξιοκρατικά και να αμείβονται με όρους αγοράς και, βέβαια, να αξιολογούνται.
Ακούγονται απλά όλα αυτά, αλλά δεν γίνονται, γιατί μπαίνει στη μέση το ποιος επιλέγει και το ποιος αξιολογεί. Δεν υπάρχει αξιόπιστος θεσμός.
Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει κρατικός μηχανισμός απόλυτα ανεξάρτητος από την παράταξη που κυβερνά, είναι θέμα βαθμού εξάρτησης.
Στις πιο εξελιγμένες δημοκρατίες ο βαθμός είναι μικρός και περιορίζεται στα υψηλότερα κλιμάκια.
Εδώ παραμένει υψηλός παντού, ιδίως στα μεσαία στρώματα όπου υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα.
Παρόλο που η αντίδραση στην υπόθεση της Καρδίτσας περιέχει δόση κομματικής σκοπιμότητας και υποκρισίας, δείχνει επίσης ότι άγγιξε ένα ευαίσθητο νεύρο στον πολύ κόσμο και αυτό είναι καλό.
ΠΑΝΑΓΗΣ ΒΟΥΡΛΟΥΜΗΣ
kathimerini.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/12/blog-post_74.html