…και μόνο τότε να μιλάμε, για νέες θέσεις εργασίας
- που θα… φέρουν οι επενδύσεις,
- που θα… κουβαλήσουν οι ξένοι κεφαλαιούχοι,
- που θα… τους παρασύρουν οι ντόπιοι κεφαλαιούχοι
- που θα …επιστρέψουν καταθέσεις τους από τις ξένες Τράπεζες
- επειδή, θα… τους ξεσηκώσουν τα νέα μέτρα…,
- της νέας επενδυτικής πολιτικής… ,
- της νέας ανάπτυξης… ,
- της νέας κυβέρνησης…
Δεν είναι πως δεν βλέπουμε ότι κάτι άλλαξε. Πως αμφιβάλλουμε για τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Ούτε πως αμφισβητούμε το όραμα και το πώς βαδίζει η νέα κυβέρνηση.
Πολλά λόγια όμως, βρε παιδιά… Πολύ κουβέντα για αυτά που θα… γίνουν.
Ψάχνει να βρει θετική ψυχολογία.
Ρεαλισμό στη νοοτροπία.
Τόλμη και αποφασιστικότητα. Σύγχρονη συμπεριφορά.
Εμείς όμως τι προσφέρουμε στην πράξη.
Αλήθεια είναι πως κυβερνητικοί παράγοντες και βουλευτές της κυβέρνησης δεν σταματάνε να μιλάνε για τη νέα εποχή που θα φέρουν στην Ελλάδα οι επενδύσεις, η νέα ψηφιακή εποχή και τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που θα σκάσουν μύτη… από τις αρχές του 2020.
Ωραιότατα ως εδώ.
Η ανάπτυξη όμως ζητάει αύξηση της παραγωγής. Και της βιομηχανικής και της αγροτικής, για να μας πάει και σε αύξηση των εξαγωγών. Επίσης πολύ ωραία.
Για να πάμε όμως παραπέρα την παραγωγή πρέπει να την στηρίξουμε με επαρκέστατη ενέργεια, κάθε είδους ενέργεια (ας το προσέξουμε αυτό) εξασφαλίζοντας φθηνό κόστος. Ανταγωνιστικό κόστος. Μακροπρόθεσμα χαμηλό κόστος (ας το προσέξουμε και αυτό…).
Και μιας και λέμε πως από το 2020 (δηλαδή μετά από 40 ημέρες) θα βαδίσουμε για ανάπτυξη 2,8% (ας αφήσουμε κατά μέρος το 4%-5% που μας συνιστούν οι άλλοι που βγήκαν από τα μνημόνια…) υποτίθεται πως έχουμε υπολογίσει και τα κόστη της αναγκαίας φθηνής ενέργειας.
Πώς όμως με μια ΔΕΗ της εποχής του λιγνίτη, του κάρβουνου και του φούρνου… που λειτουργεί με απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις αδύνατες, να στηρίξουν όχι ανάπτυξη του 1% (λέμε εμείς) αλλά και τη σημερινή παραγωγή, χωρίς εισαγωγές.
Αφήνουμε στην άκρη και τον πόλεμο της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ στην κυβέρνηση, μιας και (όπως πάντα) θα τον πληρώσει μόνο ο λαός γιατί η ΓΕΝΟΠ δείχνει να έχει “παντρευτεί” την ΔΕΗ και οι διακόπτες να είναι τα προικιά της…
Ας ξεπεράσουμε τις γελοιότητες με την ΓΕΝΟΠ και ας πάμε στο ποιος θα χτίσει βιομηχανικό καζάνι στην Ελλάδα ή θα υψώσει φουγάρο όταν πληρώνει διπλή και τριπλή την ενέργεια και έχει, την όποια ΓΕΝΟΠ να αποφασίζει αν θα δίνει ρεύμα και πόσο θα δίνει, από ελλείψεις βέβαια και όχι από περισσεύματα.
Θα εκσυγχρονίσουμε την ΔΕΗ, είναι ο αντίλογος, ενώ το φυσικό αέριο είναι εδώ “ενωμένο δυνατό…”, να καλύψει τα κενά της ΔΕΗ (που όμως είναι περισσότερο κοντά στην εκκαθάριση παρά στη στήριξη της ανάπτυξης,έστω και 1%!!, λέμε εμείς).
Ωραία και θαυμαστά τα έργα, ανάπτυξης και οράματος της Ελλάδας του αύριο.
Αλλά πριν το αύριο υπάρχει και το σήμερα, όπου η ελληνική ενέργεια είναι αναπάντητο ερώτημα, με την παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος να “περιφρουρείται” κομματικά, από την αντιπολίτευση, το δε φυσικό αέριο της ΔΕΠΑ στο μάτι του κυκλώνα… με το όνομα “αποκρατικοποίηση” (που επίσης κουμαντάρει και η αντιπολίτευση).
Και ποια είναι η λύση;
Να σταυρώσουμε τα χέρια; Να μη σχεδιάσουμε τίποτε στην οικονομία;
Το αντίθετο. Αλλά την ανάπτυξη πρέπει κάπου να την χωρέσουμε…
Και για να την χωρέσουμε… πρέπει να αδειάσουμε χαβούζες και ερείπια της κρατικής οικονομίας, ώστε να την αυγατίσουμε στο 4%-5% έστω και σε 2-3 χρόνια.
Ανάπτυξη, χωρίς να απαλλάξουμε, την οικονομία από την κρατική σκαρταδούρα στην ενέργεια, στις μεταφορές και στις υποδομές, είναι λόγια.
Μόνο αν δώσουμε θα σώσουμε…
Αλλά με καθαρές πωλήσεις και όχι κρατικές αιμομιξίες… Εδώ και τώρα.
Αλλιώς όσα ακούμε σε μπαλκόνια και συνέδρια δεν θα αργήσουν να θυμίζουν τον σύντροφο Μανώλη, που “…με τα λόγια έχτιζε ανώγια και κατώγια…”.
του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/11/blog-post_611.html