Ως γνωστόν όργανο μέτρησης της αστυνομικής βίας δεν υπάρχει. Συνεπώς το πότε αυτή υπερβαίνει το νόμιμο και αποδεκτό όριο, είναι θέμα πολιτικής εκτίμησης.
Και επειδή ανέκαθεν η Αριστερά ήταν κατά της αστυνομικής βίας, για λόγους αρχής, είναι πολύ λογικό όλες οι κατηγορίες που ακούγονται για υπέρμετρη αστυνομική βία να προέρχονται από την πλευρά της.
Αρα οι σχετικές καταγγελίες, επειδή φέρουν συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο, είναι αφετηρικά αναξιόπιστες, μέχρις αποδείξεως της αλήθειας τους.
Πέραν τούτου, όλοι όσοι δήλωσαν παθόντες από την αστυνομική βία στην πορεία του Πολυτεχνείου, ανήκουν στον χώρο της κινηματικής-εξωθεσμικής—αριστεράς, που έχει εκλεκτικές συγγένειες με τον χώρο της τρομοκρατίας.
Δεν ταυτίζεται η δράση όλων αυτών που ανήκουν στην κινηματική αριστερά με αυτήν των τρομοκρατών, όμως αποτελούν τον ιδεολογικοπολιτικό τους περίγυρο. Είναι συμπαθούντες.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι, με τι τρόπο θα αντιμετωπίσει η αστυνομία την βία των ερυθροτραμπούκων. (Είθισται, κακώς, να χρησιμοποιούμε την ουδέτερη ιδεολογικά λέξη «μπαχαλάκηδες» γι΄αυτούς τους ανθρώπους.
Λάθος.
Η δράση τους έχει συγκεκριμένες ιδεολογικοπολιτικές ρίζες. Είναι ριζωμένη στον μεγάλο χώρο της Αριστεράς, καθώς αποτελεί μια από τις εκφράσεις της. Μειοψηφική, περιθωριακή, αλλά το πρόσημο της είναι αριστερό.)
Με ποιες μεθόδους η αστυνομία θα προσπαθήσει να επιβάλει την τάξη; Γιατί θεωρώ δεδομένο πως ουδείς δημοκρατικός πολίτης επιθυμεί την ανομία.
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι: με όλα τα νόμιμα μέσα.
Και ως γνωστόν το Κράτος, σε όλες τις δημοκρατικά συντεταγμένες κοινωνίες, έχει το αποκλειστικό προνόμιο της άσκησης βίας. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας.
Σήμερα στην Ελλάδα, μετά την λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ, όπου η δράση των ερυθροτραμπούκων μεγεθύνθηκε λόγω των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ποιο είναι το μείζον;
Η επιβολή του νόμου και της τάξης, μετά το μπάχαλο των 54 μηνών ή να ασχοληθούμε με δύο καταγγελίες, αμφιβόλου αληθείας, για την αστυνομική αυθαιρεσία.
Είδα την Παρασκευή το πρωί στην αμετανόητη ΕΡΤ, εκπομπή στην οποία ο πρόεδρος των ειδικών φρουρών δέχτηκε συντονισμένη επίθεση για την αστυνομική «αυθαιρεσία». Κάτι εντελώς άδικο, και μάλιστα από την δημόσια τηλεόραση.
Δύο αναπόδεικτα συμβάντα, σύμφωνα με την λογική των «ευαίσθητων ψυχών», πρέπει να μηδενίσουν το γεγονός πως, για πρώτη φορά, τα όργανα της τάξεως έκαναν άψογα την δουλειά τους σε ευαίσθητες περιοχές των Αθηνών.
Ο Μ.Χρυσοχοϊδης εκτελεί με τρόπο μεθοδικό και απολύτως νόμιμο τα καθήκοντα του. Αν τυχόν υπήρξε αστυνομική αυθαιρεσία, αυτή θα αντιμετωπισθεί με εσωτερικές, διοικητικές διαδικασίες, μακρυά από τις υποκριτικές κραυγές των αριστερούληδων.
Προχθές έδωσε μια προθεσμία 15 ημερών στους ερυθροτραμπούκους να εγκαταλείψουν τα κατειλημμένα κτήρια.
Ξεσηκώθηκαν οι αριστερούληδες για το τι θα γίνει μετά από 15 ημέρες.
Δεν περνά από το μυαλό τους να συμβουλέψουν και αυτοί τους καταληψίες να φύγουν από τους χώρους που έχουν καταλάβει παράνομα, ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις.
Αυτές οι αριστερές ψυχούλες, αντί να συμπαραταχθούν με την νομιμότητα και έτσι να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο κατά της παρανομίας, ουσιαστικά την υποθάλπουν.
Προσφέρουν ένα στήριγμα στους παραβάτες του νόμου.
Φαίνεται πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αηδιασμένη από την ανεξέλεγκτη δράση των ερυθροτραμπούκων, σήμερα επικροτεί και συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα.
Η πάταξη της ανομίας και η επιβολή του νόμου έχουν μεγάλη κοινωνική στήριξη.
Ο Μ.Χρυσοχοϊδης ας κάνει καλά την δουλειά που ξέρει να κάνει. Αυτό είναι το μείζον.
Τα υπόλοιπα είναι αριστερές κλάψες.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/11/blog-post_749.html