Η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού να ασχοληθεί με τόσο επιδεικτικό τρόπο μ’ ένα από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας του τόπου, στον βαθμό που δεν ματαιωθεί από κυβερνητικές ή άλλες παρεμβάσεις, αποτελεί δείγμα ενηλικίωσης της ελληνικής δημοκρατίας και των θεσμών της ελεύθερης οικονομίας.
Ως ενηλικίωση θεωρείται η αποτελεσματική λειτουργία των θεσμικών αντίβαρων τα οποία ελέγχουν την εκάστοτε κυβέρνηση και τους ισχυρούς οικονομικούς και “μιντιακούς” πόλους εξουσίας.
Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον ο έλεγχος για ανεύρεση στοιχείων εναρμονισμένων πρακτικών με στόχο τη δημιουργία ολιγοπωλιακών συνθηκών να επεκταθεί και στις κυβερνητικές δηλώσεις και συναντήσεις των προηγούμενων εβδομάδων με τραπεζίτες προκειμένου οι τελευταίοι να μειώσουν το κόστος των συναλλαγών.
Πολλές δηλώσεις πολιτικών συνιστούσαν προτροπές για εναρμόνιση πρακτικών…
Η δεύτερη είδηση αφορούσε τη στόχευση (με την είσοδο) της ελληνικής αγοράς από μια εκ των διεθνών ψηφιακών εταιρειών προσφοράς τραπεζικών υπηρεσιών…
Τραπεζικές υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια προσφέρουν δεκάδες εταιρείες ηλεκτρονικού εμπορίου οι οποίες παρακάμπτουν τα επίσημα τραπεζικά δίκτυα.
Π.χ. εδώ και αρκετά χρόνια o ίδιος διαβάζω ελληνικές εφημερίδες, ξένα περιοδικά και βιβλία στην ταμπλέτα καταβάλλοντας το αντίτιμο μέσω της Apple που είναι συνδεδεμένη με τον λογαριασμό της PayPal…
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες αγορές μέσω Amazon…
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και αφήνουν στις συστημικές τράπεζες δουλειές όπως η διεκπεραίωση της μισθοδοσίας και η καταβολή συντάξεων και επιδομάτων.
Η μοίρα των “δεινοσαύρων”…
Οι τράπεζες μοιάζουν όλο και περισσότερο με τις εφημερίδες στη χώρα μας. Κάποιοι επενδύουν εκατομμύρια προκειμένου να αποκτήσουν ισχύ επιρροής στην κοινή γνώμη όση ένας μέτριος σχολιαστής των κοινωνικών δικτύων. Μια είδηση ή άποψη σε μια παραδοσιακή εφημερίδα με 15-20.000 κυκλοφορία έχει το πολύ όση απήχηση έχει κάποιος σχολιαστής των κοινωνικών δικτύων με 5-6.000 ακολούθους.
Η τηλεόραση διατηρεί ακόμη επιρροή στις μεγαλύτερες ηλικίες των ηλεκτρονικά αναλφάβητων αλλά και αυτή είναι φθίνουσα και υπερεκτιμάται από τις διαφημιστικές εταιρείες που κερδίζουν από τη διαμεσολάβηση…
Κατά ένα αντίστοιχο τρόπο με τον Τύπο αλλάζουν και τα πράγματα στις τράπεζες.
Η δουλειά της τραπεζικής συνίσταται στη συγκέντρωση καταθέσεων με χαμηλό επιτόκιο και την παροχή δανείων με υψηλότερο. Η διαφορά μεταξύ των δυο επιτοκίων αποτελεί και το πεδίο ανταγωνισμού και κερδοφορίας των τραπεζών.
Η μετατροπή των τραπεζών σε παραρτήματα της εφορίας και αρπαγή της χρηματοδότησης καλών επιχειρήσεων από εγχώρια και ξένα funds που οργώνουν την επικράτεια προσφέροντας ελκυστικούς όρους, τραβάει το χαλί κάτω από τις τράπεζες…
Το μάτι και χέρι της εφορίας…
Η αγωνία των κυβερνήσεων στην Ελλάδα να ελέγξουν την φοροδιαφυγή τις έχει οδηγήσει στην εξόντωση της αξιοπιστίας των τραπεζών.
Τα τελευταία χρόνια οι τράπεζες έχουν μετατραπεί σε παραρτήματα της εφορίας η οποία ελεύθερα εντοπίζει και κατάσχει ό,τι πιστεύει πως της ανήκει.
Τούτο από μόνο του σημαίνει πως μάταια περιμένουμε να επιστρέψουν οι καταθέσεις.
Κανένας δεν νιώθει άνετα αν η εφορία χωρίς να τον ρωτήσει μπορεί να εισπράξει τις ληξιπρόθεσμες προς αυτήν οφειλές όταν ο ίδιος έχει επιλέξει να χρωστάει στην εφορία προκειμένου να πληρώσει μια εγχείρηση που έχει προγραμματίσει ή τις σπουδές των παιδιών του…
Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών έχουν καταστήσει τη διατήρηση καταθέσεων στην τράπεζα να μοιάζει με το να επιλέγει κάποιος να αποταμιεύει απευθείας στην εφορία.
Αυτό έχει κόστος για τις τράπεζες αλλά και την οικονομία…
Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές…
Το κράτος προσπαθεί να ελέγξει την φοροδιαφυγή όχι μέσω της εκλογίκευσης της σχέσης ύψος φόρου – ύψος προστίμου αλλά με τον εξαναγκασμό των φορολογούμενων να συναλλάσσονται μέσω τραπεζών, με όποια επιβάρυνση του κόστους συνεπάγεται αυτό.
Οι τράπεζες κερδίζουν από αυτήν την διαδικασία αλλά συγκεντρώνουν και την οργή των συναλλασσόμενων. Εύκολα γίνονται στόχος της κοινής γνώμης. Οι κυβερνήσεις πάντα ακολουθούν το κοινό αίσθημα.
Η “κόκκινη” τρύπα…
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν περί τα 75 δισ. ευρώ “κόκκινα” δάνεια από τα οποία πρέπει να απαλλαγούν. Επιπλέον ένα σημαντικό μέρος των ιδίων κεφαλαίων προέρχονται από μελλοντικούς φόρους που οφείλουν να καταβάλλουν προς το κράτος…
Οι αποτιμήσεις των μετοχών στο χρηματιστήριο οι οποίες τα τελευταία χρόνια βρίσκονται ως επί το πλείστον κάτω από τα επίπεδα της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης αποκαλύπτουν το δύσκολο αν όχι το ακατόρθωτο του επιχειρήματος.
Μοιραία όσο τα έσοδα από τη διαφορά επιτοκίων μεταξύ καταθέσεων – δανειοδοτήσεων μειώνονται στις τράπεζες απομένουν οι προμήθειες από αναλήψεις στα ΑΤΜ και αλλαγές των κωδικών…
Η επέμβαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού μοιάζει με τη χαριστική βολή σε ένα σύστημα που δείχνει πως δύσκολα μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες που αλλάζουν ραγδαία…
Υ.Γ: Οι τράπεζες χρεοκόπησαν εξαιτίας της χρεοκοπίας του κράτους το 2010. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως τα περισσότερα στελέχη των τραπεζών και μετόχων πριν το 2010 αντικαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως η αντικατάσταση του πολιτικού προσωπικού που φέρει τις ευθύνες της χρεοκοπίας είχε μικρότερη έκταση…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/11/blog-post_722.html