Πολύ απλά, πρόκειται για το φαινόμενο της μύγας που κάνει οπίσθια…, στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα…
Το γιατί το συζητάμε όλοι μας, καθημερινά. Απλά δεν το φωνάζουμε.
Είναι συγκεκριμένοι παλιάτσοι της πολιτικής μας ζωής (ευτυχώς είναι λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι…) που μέσα στη 10ετία της οικονομικής τραγωδίας του λαού (με την ανεργία να φθάνει ως τα 2.000.000 άτομα και τη μετανάστευση ατόμων και επιχειρήσεων να κατευθύνεται μέχρι την Τουρκία) “ντύθηκαν” επαγγελματίες αριστεροί ή ακροδεξιοί (το ίδιο είναι στην πράξη και στη συμπεριφορά).
Αποκλειστικός σκοπός, να σκαρφαλώσουν σε ένα υποψήφιο για τη Βουλή κόμμα, έστω και με 3%, αρκεί να φθάσουν, για πρώτη φορά στη ζωή τους να καρπωθούν, ως μηνιάτικο, τον μισθό και τα έξοδα των μέχρι 10.000, που πληρώνει ο ελληνικός λαός από τις σάρκες του, για να καμώνονται αυτοί πως δουλεύουν.
Αν μάλιστα, με κομματικά (ή και ολιγαρχικά…) νύχια και δόντια, φθάσουν και στην ευρωβουλή, με τα 30.000 ευρώ μηνιάτικο (μαζί με τα έξοδα που αναγνωρίζονται) το λιγότερο που τους συμβαίνει είναι η αναρρίχηση… Εκεί χάθηκαν τα καλάμια… και όχι μόνο στο Μάτι.
Αυτό ακριβώς είναι που ζούμε τώρα όλοι εμείς που φροντίσαμε να τους βάλουμε στη Βουλή.
Παραδώσαμε και σε αυτούς τις οικονομίες μας, τα σπίτια μας, την φτώχεια μας και την ανεργία μας, για να κάνουν ό,τι κατέβαζε η κούτρα τους όταν γυρνοβολούσαν στους καφενέδες και τα ουζάδικα.
Τους χειροκροτήσαμε ως υπουργούς που φέσωσαν τη χώρα, την έκαναν αναξιόπιστη και την απομάκρυναν από τα όσα συμβαίνουν διεθνώς, στην επιχειρηματική και επενδυτική αγορά.
Τους ασπασθήκαμε σταυρωτά… όταν μας πήραν τα μετρητά για να μην χαθούν οι δικοί τους μισθοί και των καραγκιόζηδων που τους ακολουθούσαν ως μετακλητοί σύμβουλοι.
Και όταν στην Ελλάδα και έξω από αυτή σε κάθε σοβαρό κέντρο λήψεως αποφάσεων για τη χώρα μας (όσο παραμένει καταχρεωμένη) τους γύριζαν τα οπίσθια… ή τους γελοιοποιούσαν εμείς τους διαλέγαμε ξανά για τη Βουλή…
Ποιοί είναι οι κλόουν των θιάσων της ελληνικής πολιτικής σκηνής που, μετά την 7η Ιουλίου πασχίζει να σοβαρευτεί, αλλά ένας Θεός ξέρει πως θα τα καταφέρει;
Είναι αυτοί που βγάζουν σάλια τρέχοντας πίσω από επαγγελματίες του συνδικαλισμού οι οποίοι επίσης παριστάνουν τους αριστερούς ή τους ακροδεξιούς (κρυφούς και φανερούς) για να μην χαθεί το δίκιο του εργάτη… ή τα επιδόματα των κρατικών υπαλλήλων. Αυτά που διπλασιάζουν τα μηνιάτικα.
Είναι αυτοί που γλείφουν και καλλιεργούν τον κομματικό φανατισμό στο προσφερόμενο φοιτηταριό…
Το κομματικό ποσοστό που επιμένει στα ανοικτά αχούρια (πείτε τα και Πανεπιστήμια, δεν πειράζει) σε εμπόριο ναρκωτικών και κάθε ναρκομανή, που ξέρει όμως να φτιάχνει μολότοφ στα υπόγεια των αχουριών της οδού Ακαδημίας.
Είναι τόσα τα “εργαστήρια” που δεν κρύβονται.
Είναι αυτοί που μετείχαν στην εκδίκηση των κρατικών κομματικών εργατοπατέρων προς τον ιδιώτη εργαζόμενο, βάζοντάς τον να πηγαίνει με τα πόδια στη δουλειά του ή στον γιατρό του για να προστατέψουν την κρατική τεμπελχανιά…
Είναι αυτοί που ψάχνουν για την οποιαδήποτε προσφερόμενη ομάδα, 100-200 της κομματικής επιστράτευσης, να κάνει μπάχαλο το κέντρο της Αθήνας για να πιάσουν μαζί με τους… εργατοπατέρες τα κοντάρια με τις αφίσες που ακόμη μιλάνε για ψωμί παιδεία ελευθερία…, μπaς και βάλουν και τους ρουβίκωνες στη Βουλή. Γιατί όχι;
Ως γνήσιοι παλιάτσοι της πολιτικής δικαιολογούν οποιοδήποτε μπάχαλο μπορεί να κάνει άνω κάτω το Κέντρο της Αθήνας, αρκεί να μην φτιάξει η εικόνα της Ελλάδας του τίποτε… Της Ελλάδας που βρίσκεται στον πάτο κάθε διεθνούς δείκτη για ανάπτυξη.
Και επειδή ο λόγος των ημερών είναι οι επενδύσεις, οι συγκεκριμένοι κλόουν της πολιτικής (μόνο αριστεροί αυτή την φορά) ανοίγουν τώρα και θέμα δραχμής.
Δείχνουν δραχμολαγνεία… (για να φοβίσουν τους επενδυτές) αλλά συντηρούν τις, εκτός Ελλάδος, καταθέσεις τους, στο λατρευτό ευρώ…, παριστάνοντας και τους ευρωπαϊστές.
Παρακολουθείστε τους σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Έχουν πολλή πλάκα…
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/11/blog-post_11.html