Ελάχιστοι στην Ελλάδα φαίνεται να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν απλές πράξεις πρακτικής αριθμητικής προκειμένου να αντιληφθούν τη μεγαλύτερη απάτη για κάποιους, αυταπάτη για άλλους που έχει στηθεί σε βάρος όσων θα είναι συνταξιούχοι τις επόμενες 2-3 δεκαετίες.
Τηρουμένων των αναλογιών η απάτη του συνταξιοδοτικού που έστησε η πολιτική γενιά του Πολυτεχνείου μοιάζει με γενοκτονία όσων πήραν και θα πάρουν σύνταξη μετά το 2000-2010.
Η αριθμητική είναι απλή και την έχουμε επαναλάβει πολλάκις την τελευταία δεκαετία. Καμιά αναλογιστική μελέτη δεν κρίνει βιώσιμο ένα ασφαλιστικό όπου για κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 εργαζόμενοι ή έστω 2-2,5 αν μηδενιστεί η ανεργία.
Απλή αριθμητική είναι και αυτή που αποδεικνύει πως για τη συντριπτική πλειοψηφία των υπαρχόντων και μελλοντικών συνταξιούχων έχει εισφέρει μόνο ένα κλάσμα όσων θα αποκομίσει συνολικά τη σύνταξη.
Μετά τη δημοσίευση πριν από λίγες μέρες του άρθρου “Δεν υπάρχουν συντάξεις, πάρτε το απόφαση…” έλαβα πολλές επιστολές, οι περισσότερες επικριτικές υπό την έννοια πως τα όσα ανέφερε το άρθρο αποτελούσαν συμμετοχή σε κάποια συνωμοσία σκοτεινών διεθνών οικονομικών κέντρων.
Υπήρξαν και επιστολές όμως που κατέθεταν προσωπικές μαρτυρίες και υπολογισμούς για τις συντάξεις σε σχέση με τις εισφορές όπως και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και των πολιτικών σε όσους προσπαθούν να τους πουν την αλήθεια.
Βλέπε: Δεν υπάρχουν συντάξεις, πάρτε το απόφαση…
Το συνταξιοδοτικό μας σύστημα δεν είναι βιώσιμο και αυτό θα έχει συνέπειες αργά ή γρήγορα. Μια μερίδα νέων Ελλήνων το έχει αντιληφθεί και έχει απομακρυνθεί επαγγελματικά από τη χώρα προκειμένου να μην υποστεί τις συνέπειες.
Μια πρώτη γεύση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών επιπτώσεων της κατάρρευσης του ασφαλιστικού πήραμε με τη χρεοκοπία του 2010.
Οι συνέπειες όταν προκύψει το μελλοντικό αδιέξοδο θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ανάλογες του 2010 και τούτο γιατί ένα μελλοντικό αδιέξοδο στο ελληνικό συνταξιοδοτικό μάλλον θα συμπέσει με μια διεθνή χρηματοοικονομική, εμπορική και νομισματική κρίση εν μέσω μέτρων προστατευτισμού, ελέγχων κεφαλαίων και “κουρέματος” καταθέσεων.
Εκτός αν νομίζει κανείς πως το παγκόσμιο χρέος που έχει ξεπεράσει το 340% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα συνεχίσει να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο αυξάνοντας τη δανεική ανάπτυξη και ευημερία.
Για την ελληνική χρεοκοπία του 2010 τη μερίδα του λέοντος της ευθύνης φέρει το συνταξιοδοτικό. Οι πολιτικοί για να εξασφαλίσουν ψήφους “πούλησαν” φύκια για μεταξωτές κορδέλες στην κοινωνία η οποία όμως φέρει μεγάλη ευθύνη καθώς εδώ και δεκαετίες τιμωρεί όποιον πολιτικό προσπάθησε να της πει την αλήθεια.
Κατ’ άλλους η ομαδική αυτή παράκρουση της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει στον ορισμό της άρνησης στην ψυχολογία.
α) Η άρνηση
“Η άρνηση αυτής είναι ένας αμυντικός μηχανισμός ο οποίος λειτουργεί ασυνείδητα και έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να αρνείται την ύπαρξη ορισμένων στοιχείων που προέρχονται από την εξωτερική πραγματικότητα.”
Η αντίδραση αυτή έχει τις ρίζες της στον εγωκεντρισμό του παιδιού και βασίζεται στην θεώρηση ότι “αν δεν το παραδεχτώ, τότε δεν συμβαίνει.“
Οι περισσότεροι άνθρωποι υπόκεινται στην άρνηση από αδυναμία να διαχειριστούν μία αλήθεια που δεν αντέχουν. Με αυτόν τον τρόπο κάνουν τη ζωή τους λιγότερο δυσάρεστη και περισσότερο υποφερτή.
Οι θετικές ψευδαισθήσεις (διαστρέβλωση) μπορούν να αποδειχτούν ωφέλιμες για την ψυχική υγεία του ατόμου, αρκεί να μην είναι πολύ ακραίες. Η προσωρινή απαλλαγή από κάποιο συναισθηματικό τραύμα μπορεί να οδηγήσει στην αποφυγή άγχους και κατάθλιψης.
Όμως, η άρνηση μπορεί να επιφέρει και αρνητικά αποτελέσματα, καθώς δυσχεραίνει την προσαρμογή όταν αποτρέπει εποικοδομητικές ενέργειες…
β) Πάντα φταίνε οι άλλοι…
Αυτό που ακολουθεί την άρνηση όταν οι φαντασιώσεις συγκρουστούν με την πραγματικότητα και καταρρεύσουν είναι η αποφυγή των ευθυνών…
“Η υπευθυνότητα των πράξεών μας έχει να κάνει με τον βαθμό ωριμότητας μας.
Υπεύθυνος είναι εκείνος που μπορεί να αιτιολογήσει τις πράξεις του και να δεσμευτεί μ’ αυτές.
Ένας υπεύθυνος άνθρωπος δεν ψάχνει δικαιολογίες ούτε και απολογίες αναλαμβάνει τις ευθύνες και διορθώνει ό,τι μπορεί να διορθώσει…
Από το πλήθος των επιστολών που έλαβα μετά το προχθεσινό άρθρο ξεχώρισα μερικές…
2) Περί συντάξεων
Αγαπητέ κύριε Στούπα.
Είμαι τακτικός αναγνώστης της στήλης σας στο Capital. Θα ήθελα ιδιαίτερα να σας συγχαρώ για το πρόσφατο άρθρο σας “Δεν υπάρχουν συντάξεις, πάρτε το απόφαση”.
Είμαι αδειούχος αναλογιστής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης εταιρίας παροχής αναλογιστικών υπηρεσιών στην περιοχή των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Με άρθρα μου (κύρια στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) κατά το πρόσφατο παρελθόν έχω γράψει ότι έτσι όπως πάμε δεν θα αποφύγουμε παραπέρα μειώσεις συντάξεων και έγινα αποδέκτης ενός, κατά κάποιο τρόπο, μπουλινγκ από διάφορους, σε σημείο που έλαβα την απόφαση να αποφύγω τέτοιες εκθέσεις ειλικρίνειας και να μαζευτώ.
Στη σημερινή Ελλάδα κανένας δεν συμπαθεί τις κακές ειδήσεις….. “Ο άγγελος κανών ειδήσεων, κακός άγγελος είναι”.
Δυστυχώς, από ό,τι μπορώ να συμπεράνω, και η νέα κυβέρνηση θα ακολουθήσει και αυτή τη λογική της αποφυγής του πολιτικού κόστους και δεν θα θέσει επί τάπητος το γενικότερο θέμα των συντάξεων.
Πριν από 2 χρόνια περίπου, όταν είπα μία τέτοια άποψη σε κάποιο υψηλά ιστάμενο στέλεχος της σημερινής κυβέρνησης, μου είπε…
“Μα σοβαρά πιστεύετε ότι είναι δυνατό να γίνουν και άλλες περικοπές στις συντάξεις;”
Και του απάντησα…
“Έχετε δύο δρόμους να διαλέξετε σχετικά με το θέμα αυτό. Ο ένας δρόμος είναι να προχωρήσετε σε παραπέρα περικοπές εγκαθιδρύοντας ένα τελείως Νέο Υγιές Συνταξιοδοτικό Σύστημα αφού καταργήσετε τελείως το παλαιό. Ο δεύτερος δρόμος είναι να μην κάνετε το παραμικρό, τότε, βέβαια, το συνταξιοδοτικό σύντομα θα καταρρεύσει τελείως από μόνο του και εσείς θα έχετε να καταριέστε τους συνήθεις ύποπτους, δηλαδή το ΔΝΤ, την Μερκελ, την καταραμένη κρίση κλπ κλπ.”
Δεν έλαβα καμία απάντηση.
Μου φαίνεται ότι έχουν διαλέξει τον δεύτερο δρόμο. Αντε να δούμε που θα μας βγάλει.
Με ειλικρινή εκτίμηση
Panos Zampelis | Managing Director
3) Συντάξεις και τι πληρώσαμε !!
Κ. Στούπα καλημέρα, είμαι τακτικός αναγνώστης των άρθρων σου.
Είμαι συνταξιούχος από τις 30-07-2010, διαβάζοντας το άρθρο σου σήμερα, θεώρησα σκόπιμο να σου στέλνω δύο πίνακες με τους υπολογισμούς που έκανα πριν μερικά χρόνια, δηλαδή πόσα χρήματα σε εισφορές πλήρωσα, από 01/01/1977 έως 30/07/2010 (μετατρεπόμενα σε ευρώ την περίοδο της δραχμής) και σε πόσους μήνες πήρα τα χρήματα που πλήρωσα με τη σύνταξη μου πίσω.
Ο υπολογισμός είναι απλά ποσοτικός σε ευρώ στη λογική ότι οι εισφορές δεν είναι ανακεφαλαιωτικές αλλά ανταποδοτικές. Οι υπολογισμοί είναι ακριβείς, γιατί έγιναν και ελέχθησαν σε συνεργασία με το προϊστάμενο του Τ.Ε.Β.Ε της πόλης μου. Εάν δεχθούμε τη λογική των ανταποδοτικών εισφορών αυτά που πλήρωσα σε 439 μήνες τα πήρα πίσω σε περίπου 41 μήνες.
Ευχαριστώ
….
Οικονομολόγος – συνταξιούχος.
Για δημόσια χρήση μόνο τα αρχικά Π.Μ
3) Παπαγαλάκια…
TA ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΖΟΥΝ ΠΟΤΕ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΟΣ. ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟ 2000 ΠΟΙΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΘΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/? ΕΛΕΟΣ ….ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟ ΒΕΡΥΚΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΠΟΤΟΞ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ.
Νικόλαος Λ.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr