Κατά τις πρώτες συνεδριάσεις, η πλειοψηφία αποφάσισε να καλέσει ως μάρτυρες τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, Πολάκη και Τζανακόπουλο. Τους οποίους, είμαι βέβαιος εντελώς τυχαία, είχε ορίσει το κόμμα τους ως μέλη της Επιτροπής για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αυτό την ώρα που ήταν προφανέστατο πως οι δύο πρώην υπουργοί θα εκκαλούντο σαν μάρτυρες. Λόγω αφενός των γνωστών δηλώσεων Πολάκη και αφετέρου των επισκέψεων Τζανακόπουλου στον Άρειο Πάγο, λίγες ώρες πριν την άσκηση των διώξεων στα δέκα πολιτικά πρόσωπα (ως μη όφειλε, αλλά αυτό είναι διαφορετική υπόθεση).
Ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστό, ακόμη και σε… μαθητές Γυμνασίου (αλλά και οποιονδήποτε στοιχειωδώς λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο) πως δεν είναι δυνατόν ένα φυσικό πρόσωπο να είναι ταυτόχρονα ανακριτής – διερευνητής και μάρτυρας, στην ίδια υπόθεση.
Το πράγμα όμως δεν σταμάτησε εδώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης, “είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος”, Τσίπρας, αγνόησαν επιδεικτικά τα παραπάνω γεγονότα και ζήτησαν από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου να διατηρήσει τους δύο βουλευτές στην επιτροπή, αδιαφορώντας για τον κανονισμό της Βουλής!
Αν όχι παραβιάζοντας τον! Τον κανονισμό της Βουλής, ο οποίος έχει ισχύ νόμου του κράτους.
Κατά τη διάρκεια της παρέλασης για τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια, μια ομάδα δέκα κοριτσιών, διακωμώδησε και γελοιοποίησε τη σημαία και το αίσθημα πατριωτισμού των Ελλήνων, παρελαύνοντας σε βηματισμό silly walk, α λα Monty Pythons…
Μόνο που η ελληνική σημαία είναι εθνικό σύμβολο, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου τιμά νεκρούς ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για να είναι σήμερα ελεύθερη αυτή η χώρα και υπάρχει νόμος (άρθρο 181 Π.Κ.) που τιμωρεί τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, με φυλάκιση μέχρι δύο έτη.
Παρ’ όλα αυτά, τα δέκα κακομαθημένα όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθερα αλλά και εκδίδουν θρασύτατες ανακοινώσεις.
Προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να δικαιολογήσουν την αισχρή και προσβλητική προς όλους τους Έλληνες πράξη τους, ντύνοντας την με “καλλιτεχνικό” (θου Κύριε…) και “επαναστατικό” φερετζέ.
Πριν κάποιες ημέρες, ψηφίστε ο νέος αντικαπνιστικός νόμος. Με σταθερά βήματα αλλά και σε αργό ρυθμό, ώστε να υπάρξει χρόνος προσαρμογής, η κυβέρνηση έχει αρχίσει την προσπάθεια πλήρους εφαρμογής του. Χωρίς εξαιρέσεις και χατίρια.
Οι αντιδράσεις φυσικά, είναι πολλές και εντονότατες. Ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης ή/και υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Πέρα από κάθε λογική, μιας και είναι ζήτημα δημόσιας υγείας, που προέχει και κυριαρχεί επί οποιουδήποτε άλλου θέματος.
Παρ’ όλα αυτά, εάν π.χ. ήμουν ιδιοκτήτης ενός τέτοιου τύπου καταστήματος, και θα επέτρεπα στους πελάτες μου να καπνίζουν στον χώρο και θα πολεμούσα κάθε πρόστιμο στα δικαστήρια.
Μέχρις εσχάτων! Ακόμη και μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!
Όπου, κατά πάσα πιθανότητα, η περίπτωση θα δικαιωνόταν. Διότι θα ζητούσα από τους νομικούς μου παραστάτες, να χρησιμοποιήσουν τα παραπάνω παραδείγματα περιφρόνησης του νόμου και σε αυτά να προσθέσουν τις δεκάδες περιπτώσεις παρανομιών, που παραμένουν ατιμώρητες διαχρονικά.
Παρανομίες οι οποίες είναι χιλιάδες επί χιλιάδων (με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς)…
Για να το πούμε απλά, στην Ελλάδα ο νόμος έχει καταντήσει έρμαιο των εκάστοτε πολιτικών συνθηκών και διαθέσεων.
Κάποια στιγμή όμως, όλοι οι κάτοικοι αυτής της μικρής γωνιάς, θα πρέπει να καταλάβουμε πως
…ο νόμος δεν είναι ένα ρούχο που το προσαρμόζουμε κάθε φορά στα μέτρα και τις επιθυμίες μας, ανάλογα τα “γούστα” και τα “φεγγάρια”.
Σαφώς και μπορούμε να το κάνουμε. Είτε συνεχώς, είτε όποτε και όπως θέλουμε.
Περί προσωπικής επιλογής του καθενός πρόκειται, ουσιαστικά. Αλλά τότε δεν έχουμε το δικαίωμα να ισχυριζόμαστε πως ζούμε σε Ευρωπαϊκή Δημοκρατία.
Απλούστατα, διότι αυτά γίνονται μόνο σε Μπανανίες.
Κάποιες σοβαρές, κάποιες όχι, αλλά Μπανανίες…
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/10/blog-post_489.html