Πριν δούμε τι μας περιμένει, ας ρίξουμε μια ματιά στο πού βρισκόμαστε. 


Και επειδή κοινωνία, παιδεία και επίπεδο ζωής δεν φαίνεται να μας ενδιαφέρει τόσο…, ας ξεκινήσουμε από εκείνο που μετράει στον τόπο μας. Την τσέπη.

Χρειαζόμαστε ιδιωτικές επενδύσεις 30 δισ. ευρώ τον χρόνο, μέχρι και το 2022. 

Έχουμε άμεση ανάγκη ο δείκτης ανταγωνιστικότητάς της να μην είναι κολλημένος στην 79η θέση (5-6 πριν το τέλος), ο δείκτης, που κρίνει αν προσφερόμαστε για επενδύσεις να φύγει από τον πάτο και σε ανάπτυξη όχι στο 2%, (που είναι το μνημόσυνό της…), αλλά 4-5% που αγγίζει τα φυσιολογικά όρια.

Αυτά τα θέλουμε και για κάτι άλλο.

Για να “βουλώσουμε” τα στόματα κάποιων δανειστών, πριν κλείσουμε τον κύκλο της νέας αξιολόγησης της οικονομίας, μέσα στον Δεκέμβριο του 2019.

Αν τα καταφέρουμε (στα χαρτιά βεβαίως, αλλά με πειστικό τρόπο) ίσως, εκτός από αισιοδοξία να εισπράξουμε και τα πρώτα καλωσορίσματα, για χαμηλότερα πλεονάσματα. Έστω και από το 2021. Δεν είναι καθόλου κακό.

Στη γωνιά του δρόμου όμως έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ να σημαδεύει την οικονομία, με παιδικές “σφεντόνες”. 

Σε αντίθεση βεβαίως, με όλες τις άλλες χώρες που βγήκαν από μνημόνια και άλλαξαν πορεία, μέσα από εμφανέστατη πολιτική συναίνεση.

Γιατί, στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα παραπάνω δεν είναι απλώς ψιλά γράμματα. Είναι ψείρες… που δεν διακρίνονται.

Σημασία για την Κουμουνδούρου έχει πως έτσι και τακτοποιηθούν οι ανάγκες μας σε μεταρρυθμίσεις (όπως προβλέπουν διεθνείς οίκοι και γνωστά παγκοσμίως, ΜΜΕ) θα χαθεί το αριστερό παιχνίδι, πράγμα που συμμερίζεται και το ΠΑΜΕ, όσο παραμένει, “συνεπέστατα” καταστροφικό…

Και τώρα πάμε σε αυτά που έρχονται. 

Παρατηρείστε (λίγο περισσότερο από ό,τι συνήθως) τις λυσσαλέες μάχες του ΣΥΡΙΖΑ (εντός και εκτός Βουλής) σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για το “επενδύω στην Ελλάδα”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε τη μηχανή τροπολογιών στη Βουλή σε βιομηχανία…, δεν ψηφίζει τη νομοθεσία κατάργησης της γραφειοκρατίας και όπως έκανε με την νομοθεσία και για την παιδεία (που καταργούσε άσυλο και έβαζε τάξη στην αιώνια φοίτηση…, και είχε ψηφιστεί από το σύνολο της Βουλής, προ δεκαετίας) αρνείται να συναινέσει σε αναπτυξιακούς νόμους προβάλλοντας την (πάντα αστήρικτη) μπουρδολογία, για φωτογραφικές διατάξεις.

Παραμερίστε τα αυτά.

Και αναζητήστε τα “πολυβολεία” και τα “εκρηκτικά” (τα χωμένα κάτω… από την μπουρδολογία) για ανατίναξη κάθε προσπάθειας να ξεφύγουμε από τη μιζέρια.

Γιατί αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πετύχει να φέρει 100 δισ. επενδύσεις (αυτές που έχει ανάγκη η οικονομία μέχρι το 2022) η οικονομία και η χώρα (μετά την αποεπένδυση και την αποβιομηχάνιση) θα πάρει τα επάνω της και θα μιλάει για προοπτική ανάπτυξης 4% ή και 5% ή για έξοδο από την κρίση, κατά τα πρότυπα της Ιρλανδίας με το 7%, της Πορτογαλίας με το 5% και της Κύπρου με το μόνιμο 4-5%.

Αν μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μειώσει πριν το 2022 (η προοπτική δείχνει για το 2021), τα υπερεπλονάσματα του 3,5%, (που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ υπολογίζοντας στο μαστίγωμα, αριστερής φορομπηχτικής του πολιτικής με 14, άμεσους και έμμεσους, φόρους!!!) αλλάζει το σημερινό μείγμα της κρατικοδίαιτης οικονομίας.

Και άλλο μείγμα δεν θα είναι ικανός να χειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το οποιοδήποτε άλλο κρατικίστικο καθεστώς.

Οπότε αν φανεί πως βρέθηκε κυβέρνηση στον τόπο να κάνει τα λόγια πράξη.

Να ψηφίζει νόμους, εκτός χαρατσιών, στη Βουλή.

Να φέρνει εκτός από τουρίστες με βραχιολάκι και κάποιες συμφωνίες στρατηγικών επενδυτών (και όχι στις γνωστές “στρατηγικές” κομμάτων για πελατειακές δουλίτσες…) ο ελληνικός αριστερισμός μπαίνει σε αχαρτογράφητες περιοχές…

Αρχής γενομένης λοιπόν, από τα σκουπίδια, το πεζοδρόμιο του Αλέξη Τσίπρα (λόγω τερματισμού της περιόδου χάριτος προς τον Μητσοτάκη) σημαίνει να μην εφαρμόζονται αυτά που νομοθετεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. 


Η γεύση που θα πάρουμε, από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μη εφαρμογή (την πιστή εφαρμογή εννοούμε…) του πολυνομοσχεδίου θα μας δώσει να καταλάβουμε τι έχουμε να περιμένουμε. 

Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/10/blog-post_465.html

Share.