Δεν είναι αβάσιμη η αισιοδοξία.
Η ετοιμότητα που έδειξε η κυβέρνηση, σε κάποιους τομείς, από την επόμενη, κυριολεκτικά, ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της, οι νίκες που καταγράφει στα καθημερινά που βασανίζουν τους πολίτες, η άρνηση να επιδοθεί σε υστερικές αψιμαχίες με την αντιπολίτευση όσο και να το προσπαθεί η δεύτερη, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αίσθημα ανακούφισης και ασφάλειας.
Σε αυτά να προσθέσουμε την εικόνα που δίνουν οι αγορές,(πάντα “χιμαιρική” η εικόνα των αγορών και φύσει παραπλανητική ως δείκτης, αποτυπώνει μόνο το κλίμα της στιγμής, χρειάζεται λίγη προσοχή εδώ) και την επιτυχή ολοκλήρωση της εμβληματικής και ιδεολογικοποιημένης (από τον ΣΥΡΙΖΑ) ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού και το αίσθημα της αισιοδοξίας τεκμηριώνεται καλύτερα.
Η χώρα, το μαγαζί μας, απέκτησε αφεντικό που δείχνει να ξέρει τι κάνει.
Ναι, μπορούμε να αισιοδοξούμε.
Βέβαια η επένδυση στο Ελληνικό είναι μία επένδυση. Αριθμητικά δηλαδή. Μία μόνο επένδυση και τα αρνητικά επιτόκια δηλώνουν μόνο ότι πλέον δανειζόμαστε κι εμείς όπως οι υπόλοιποι στην Ευρωζώνη.
Όσοι γνωρίζουν χαμογελούν ευγενικά και ουδόλως πανηγυρίζουν.
Η οικονομία θέλει χρόνο, το υπενθύμιζε και ο Πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία προεκλογικά.
Πόσο χρόνο; Οι αναλυτές κάνουν λόγο για 16-18 μήνες.
Εκατό ημέρες μετά λοιπόν η ο στρατηγικός γρίφος που έχει να επιλύσει η κυβέρνηση διατυπώνεται έτσι:
πως κρατάς ψηλά τους δείκτες αισιοδοξίας για τους επόμενους 16 με 18 μήνες όταν και αναμένεις να γίνουν ορατά τα πρώτα πραγματικά σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας;
Η κυβέρνηση εκτός από σχέδιο θα χρειαστεί και συμμάχους.
Καταρχάς θα χρειαστεί τη στήριξη των Μήντια με την ένταση που την έχει και σήμερα αλλά πάνω απ’όλα θα χρειαστεί τη στήριξη των ανεξάρτητων φωνών που στήριξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά.
Είναι άλλωστε ερευνητικά εξακριβωμένο: όταν ο σκληρός πυρήνας των οπαδών σταματήσει να εκδηλώνει την προτίμησή του, το κόμμα μπορεί να χάσει μέχρι και 3% της επιρροής του.
Η στήριξη των ανεξάρτητων φωνών και των influencer που δεν ανήκουν στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τη ρητορική της κυβέρνησης σε μια σειρά ζητημάτων της κεντρώας ατζέντας με πρώτο το προσφυγικό. Με το κεντρώο κομμάτι επικοινωνεί με όρους προνομιακούς ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Τρεισήμισι χρόνια και εκατό μέρες μετά ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει να κατεβάζει τη μπάλα στο γήπεδο μόνος του κι αυτό, κάποια στιγμή, θ’αρχίσει να γίνεται πρόβλημα.
Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
liberal.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/10/blog-post_947.html