Το μπαλέτο του χασάπη | politika-gr

Ποιο να είναι τώρα άραγε το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους;

Η φράση αυτή στοιχειώνει τον τέως αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, τόσο που είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να τη στρέφει συνεχώς εναντίον του.

Ομως, και μόνο από τον θίασό της, μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι η υπόθεση αντι-Novartis δεν μπορεί παρά να μονοπωλήσει τη δημόσια ζωή, τώρα που άγεται στη Βουλή.

Οι εκλογές απομάκρυναν τον Παπαγγελόπουλο από τη σκηνή. Η Εξεταστική θα τον επαναφέρει σε θέση –έστω και αρνητικού– πρωταγωνιστή.

Το ερώτημα τίθεται ξανά και ξανά, επειδή δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί: Πρέπει να μας απασχολούν οι πολιτικές παρενέργειες μιας τόσο σημαντικής ποινικής έρευνας;

Δεν συνιστούν αυτοί οι υπολογισμοί το αντίστροφο ατόπημα, από αυτό που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση: Εκείνοι επιχείρησαν να ποινικοποιήσουν την πολιτική. Τώρα, όσοι ζητούν καταλλαγή, είναι σαν να ζητούν την πολιτικοποίηση μιας ανοιχτής ανάκρισης.

Το πράγμα, λένε, δεν πρέπει να τίθεται σαν δίλημμα. Δεν νοείται δίλημμα «νομιμότητα ή κανονικότητα».

Αν οι διαδικασίες κινηθούν γρήγορα και αθόρυβα –με πολιτική διακριτικότητα και δικονομική αυστηρότητα– ο νόμος θα εφαρμοστεί, χωρίς να διαταραχθεί η εύθραυστη βιτρίνα της νεαρής κανονικότητας.

Παρότι θεσμικά αυτονόητη, η ισορροπία ακούγεται πολύ δύσκολη για τα ημέτερα πολιτικά ήθη.

«Οχι», λέει πρόσωπο που βρέθηκε στη λίστα των διωκόμενων. «Το έχουμε ξανακάνει. Τους είχαμε δίπλα μας στη Βουλή, στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, και συζητούσαμε μαζί τους για τους θεσμούς.

Και εκείνη τη στιγμή αναρωτιόμουν:

“Μα τι κάνουμε τώρα; Μιλάμε για το αυριανό Σύνταγμα με αυτούς που έλεγαν ότι, για να κερδίσουν τις εκλογές, έπρεπε να βάλουν κάποιους από εμάς φυλακή;”».
Ηταν κάπως σαν να διαβουλεύεσαι με τον χασάπη για χορτοφαγία· ή για μπαλέτο με τον Ρασπούτιν.

Τώρα –που το αίσθημα αδικίας είναι εξοπλισμένο με την ισχύ της πλειοψηφίας– θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗΣ
kathimerini.gr