Και ας σταθούμε μόνο σε όσα προσδιορίζουν πολιτικές κυβερνήσεων, κομμάτων και ιδεολογιών, επειδή αγγίζουν για τα καλά, το προφίλ μας, ως χώρα, και καθορίζουν τον πήχη, για τα αφρικανικά επίπεδα που τυχόν προσεγγίζουμε.
Κατά τη γνώμη μας τα χαρακτηριστικά αυτά είναι η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη σε προσέλκυση κεφαλαίων και η παραγωγικότητα.
Για να δούμε λοιπόν αν άλλαξε και τι άλλαξε στην αξιοπιστία της Ελλάδας μετά την εξουσία της πρώτης φοράς αριστερά και να μετρήσουμε, αν στέκει ή όχι ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ αναβαθμίστηκε…
Αφαιρώντας τις σκόπιμες “χαρούλες”, Αμερικανών και δανειστών, (προσωπικά προς τον Αλέξη Τσίπρα), για να εξασφαλίσουν, οι μεν πλεονάσματα, μέχρι το 2060 και υποθήκευση της Ελλάδας (μέχρι και τα μνημεία της), ως το 2117 και οι δε, μια “fast-track” συμφωνία στο Σκοπιανό (κατά πως την υπολόγισαν Αμερικάνοι και Γερμανοί), θα διαπιστώσουμε πως η φυγή επενδυτών, ομίλων και πολυεθνικών όχι απλά συνεχίστηκε. Αυξήθηκε κατακόρυφα. Συνεπώς για ποια εμπιστοσύνη να μιλάμε, σύντροφοι;
Στην προσέλκυση επενδύσεων τώρα.
Ο Τσίπρας ουδέποτε εξήγησε στον λαό ποιος είναι ο επιχειρηματικός λόγος ενάντια στις επενδύσεις. Ενάντια στην επένδυση χρυσού στις Σκουριές.
Δεν σκέφθηκε… να διευκρινίσει ποια συγκεκριμένα συμφέροντα ωφελούνται από την εμπλοκή των επενδύσεων του Ελληνικού, της Cosco και 4 μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων που μονίμως μπλοκάρονται.
Τι συνέβη, (αφού φύγαμε από το μνημόνιο και βαδίζουμε σε ανάπτυξη) και έβαλαν λουκέτο 20 μεγάλα και μεσαία βιομηχανικά συγκροτήματα και πόσα παραγωγικά συγκροτήματα (εμείς γνωρίζουμε πάνω από 10) μεταφέρθηκαν στην Βουλγαρία και τη Ρουμανία μαζί με 15.000 Έλληνες εργαζόμενους στις εταιρείες τους.
Και τέλος, γιατί (μετά το 2015) άλλαξαν έδρα 60.000 επιχειρήσεις και επαγγελματίες (ισάριθμοι φορολογικοί κωδικοί σε Βουλγαρία, Σκόπια, Τσεχία, Ρουμανία, Κύπρο, Λουξεμβούργο)
Πάμε στην παραγωγικότητα.
Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πρώτη φορά αριστερά στην Ελλάδα, το 2015, για να ανακόψει την φυγή νέων (από το πλέον παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας).
Γιατί η φυγή αυξήθηκε την 4ετία του με άλλες 70.000, ενώ εκκρεμούν γύρω στις 100.000 αιτήσεις για απασχόληση εκτός Ελλάδος.
Ποιες μόνιμες, ισχυρές και με προοπτικές θέσεις εργασίας και σε ποιον παραγωγικό τομέα της οικονομίας (αγροτικό, βιομηχανικό, βιοτεχνικό, τεχνολογικό ή καινοτομικό) διασφάλισε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εργασιακές ή αναπτυξιακές πολιτικές εκτός από Βουλγάρικης και Σκοπιανής μορφής αμοιβές, 300 ευρώ καθαρά.
Οι άνεργοι παραμένουν στις 870.000 και η μαύρη εργασία, με τα τριήμερα ή τα τετράωρα κυριάρχησαν στην αγορά, την 4ετία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δε πολεμική του στις επενδύσεις της Βόρειας και της Νότιας Ελλάδας (Ελληνικό, Πειραιάς, Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Σκαραμαγκάς) ακύρωσε περισσότερες από 10.000 νέες θέσεις εργασίας.
Ποιος ο λόγος και με ποιο κίνητρο, σε αυτό που λέμε παραγωγική Ελλάδα με εργαζόμενους 25-45 ετών, σε δοκιμασμένες δεξιότητες (τεχνίτες, στελέχη) να επιστρέψουν. Να περιμένουν να αλλάξει τι στην Ελλάδα;
Να γίνει μήπως αληθινό το “όνειρο το απατηλό” της ελληνικής βιοτεχνίας του 98,5% και του 2% της βιομηχανίας να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στο ελληνικό ΑΕΠ, από το σημερινό 8,5% στο 12%,;
Δεν αναφερόμαστε στην κατάντια της χώρας, με αποκλειστική “φωτογράφιση” την 4ετία ΣΥΡΙΖΑ, “σκιάζοντας” το (άθλιο) παρελθόν της κλειστής και κρατικοδίαιτης οικονομίας μας.
Εστιάζουμε τον “φακό”, του σημερινού μας σημειώματος, στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα , για να στηρίξουμε την άποψη μας πως με την πρώτη φορά αριστερά και τις δυνάμεις προόδου… (μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ), η Ελλάδα κατέβηκε στις τελευταίες θέσεις παραγωγής, παραγωγικότητάς και επιχειρείν.
Και έριξε (ως εκεί που δεν παίρνει) την αξιοπιστία και την κυριαρχία της στον φυσικό χώρο της, που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι άλλος από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/07/blog-post_266.html