Προφανώς και δεν περιμένουμε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είναι ο Μεσσίας, η μετενσάρκωση του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ιωάννη Καποδίστρια, του Τσώρτσιλ ή του Ρούσβελτ.
Όπως ξέρουμε πως στο πανέρι με τα φρούτα του, σίγουρα θα βρεθούν και άγουρα και σάπια. Έτσι είναι η πολιτική, αυτό σημαίνει παντού στον κόσμο.
Αλλά είναι νομίζω σαφές στους εχέφρονες, πως μπροστά σε όσα ζήσαμε μέσα σε αυτά τα τεσσερισήμισυ χρόνια -μόνο όποιος δεν θέλει δεν θυμάται- η όποια κυβέρνηση σχηματίσει θα είναι βάλσαμο.
Με ΟΠΟΙΟΥΣ κι αν επιλέξει.
Οι άνθρωποι που θα έρθουν την Κυριακή στις κάλπες και θα δώσουν την ψήφο τους, πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά στην πολιτική του ζωή, στην Νέα Δημοκρατία, δεν θα το κάνουν γιατί έχουν καταγοητευτεί από τον Άδωνι ή τον Χατζηδάκη (τυχαία τα ονόματα) ή τους έχει συναρπάσει ο Μπούρας ή ο Βαρβιτσιώτης.
- Θα το κάνουν γιατί αντιλαμβάνονται την ανάγκη, να φύγουν κακήν κακώς ο Τσίπρας και η εγκληματική συμμορία του,
- θα το κάνουν γιατί αντιλαμβάνονται την ανάγκη η χώρα να έχει μία ισχυρή κυβέρνηση στις 8 Ιουλίου,
- θα το κάνουν γιατί προέχει να ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα -όπου κανονικότητα είναι ο πρωθυπουργός να στέκεται σαν πρωθυπουργός όταν υποδέχεται ξένους ηγέτες και όχι σα στραβοχυμένος λουκουμάς ή να παρατάει τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ προκειμένου να μεταβεί σε κομματική του ομιλία στο Ηράκλειο με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο-,
- θα το κάνουν γιατί αρκετά πια με το παραμύθιασμα, με το «έλα μωρέ», με το μπάχαλο.
Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτή τη στιγμή, πείθει για το ότι τουλάχιστον έχει την πρόθεση να προσπαθήσει.
Γι’ αυτό κερδίζει την ευκαιρία του. Κι εδώ είμαστε.
Σουλεϊμάν αλ Κανουνί.
Το Παρατηρητήριο
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/07/blog-post_12.html