Βάσει λογικής ο Βαρουφάκης σήμερα δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί στον δρόμο, όπως τα πρώτα χρόνια δεν κυκλοφορούσαν οι Νεοδημοκράτες και οι Πασόκοι που έφεραν τα μνημόνια.
Και μάλιστα ουδείς έχει ισχυριστεί ποτέ ότι γινόταν να δανειστεί η Ελλάδα περί τα 310 δισ. ευρώ χωρίς το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, ενώ αντιθέτως οι πάντες έχουν δηλώσει εντός και εκτός της χώρας ότι το τρίτο μνημόνιο Τσίπρα – Βαρουφάκη ήταν αχρείαστο και το κόστος του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησής τους -κατά Ρέγκλινγκ- μας χρέωσε άλλα 100 δισ. ευρώ.
Κι όμως, κάποιοι ψηφοφόροι του Τσίπρα στρέφονται τώρα στον Βαρουφάκη, αλλά ΟΚ, μάλλον τους αρέσει το στυλ και η γοητευτική του καράφλα ή είναι απλώς πιτσιρίκια που δεν θυμούνται καν τι έγινε προ τετραετίας στη χώρα.
Αυτά είναι τα ωραία του ΣΥΡΙΖΑ, που έβαλε σχεδόν 16άρηδες να ψηφίζουν επειδή νόμιζε ότι θα τους σαγηνεύσει ο Αλέξης, ενώ τελικά πάνε ή σε μια λογική επιλογή της εποχής όπως ο Κυριάκος ή στον «κανονικό τρελό» Γιάνη.
Η άλλη περίπτωση, του Βελόπουλου, είναι η απόλυτη -.ν υπέρτατο βαθμό- δίδυμη εκδοχή της επιλογής των ψεκασμένων ΑΝ.ΕΛ.
Γιατί απορείτε άραγε, «μας ψεκάζουν», έλεγε ο Πάνος και έκανε καριέρα, «επιστολές του Ιησού» πουλάει ο Βελόπουλος και ετοιμάζεται για Βουλή.
Υπάρχουν άλλ’ αντ’ άλλων τύποι που τους ψηφίζει ο κόσμος για πλάκα ή γιατί είναι κάτι παρόμοιο και ο ψηφοφόρος τους με αυτούς;
Η απάντηση είναι ναι, παγκοσμίως, και μάλιστα το ποσοστό αυξάνεται συνεχώς και φυσικά η κοινωνιολογική μελέτη του φαινομένου είναι ενδιαφέρουσα, αλλά, προσοχή! Το αποτέλεσμα δεν θα έχει καθόλου πλάκα.
Αν η «πλάκα» του Βαρουφάκη και του Βελόπουλου συνδυαστεί και μπουν και οι δύο στη Βουλή και αν δεν ψηφίσουν μαζικά οι πολίτες λόγω θερινής ραστώνης, μπορεί και να συμβεί το μοιραίο.
Να πάρει το πρώτο κόμμα 38%-40% και να μην έχει πλειοψηφία στη Βουλή (ή ισχνή των 151 βουλευτών) που θα μας οδηγήσει σε μια κλασικά ανίκανη δικομματική κυβέρνηση συμβιβασμών. Η οποία φυσικά δεν θα κρατήσει και πολύ και θα ευτελιστεί σε μερικούς μήνες.
Από την πρώτη μέρα μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Ν.Δ. – ΚΙΝ.ΑΛ. θα αρχίσει τις τριβές και τις καθυστερήσεις. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσους μήνες «χάζευε» η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, τουλάχιστον καμιά δεκαριά μάλωναν για την πολιτική που θα εφαρμόσουν, με αποτέλεσμα όλα μετά να γίνουν πολύ πιο δύσκολα.
Ο πιο ισχυρός πολιτικά χρόνος που μπορεί να κάνει πολλά μια κυβέρνηση λένε ότι είναι οι πρώτες 100 ημέρες, άντε να είναι λίγο παραπάνω, πάντως μετά από έναν χρόνο στην εξουσία αρχίζει η φθορά.
Αυτό ισχύει για μια κανονική μονοκομματική κυβέρνηση, με εξαίρεση βέβαια το παρεάκι Τσίπρα – Καμμένου που ήταν συνεταιρισμός εξουσίας και μπίζνες μόνο.
Σήμερα λοιπόν, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, υπάρχει μία και μόνο λογική επιλογή για τη χώρα:
- να δοθεί μια ευκαιρία στον Κυριάκο να δοκιμαστεί και να κριθεί ανάλογα,
- αλλά αυτή η ευκαιρία να είναι ξεκάθαρη, με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Δεν είναι ώρα για πλάκα με νέους ψεκασμένους, ημίτρελους κ.λπ.
Γιατί αυτή τη φορά με λάθος επιλογή και ακυβερνησία θα βρεθούμε ξανά σε μνημόνια και χωρίς λεφτά.
Τάσος Καραμήτσος
protothema.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/06/blog-post_5931.html