Περί του Ασώτου… ψηφοφόρου

Δείχνουν να τα έχουν χαμένα και να μην μπορούν να καταλάβουν πώς σε μία κοινωνία όπου οι αδύναμοι και οι ανήμποροι έχουν φτάσει να είναι σχεδόν πλειοψηφία, δεν συντάσσονται όλοι αυτοί αυτόματα με εκείνους, που πλασάρονται και ως προστάτες των αδυνάμων…

Στο μυαλό τους φταίει προφανώς ο κόσμος που δεν αντιλαμβάνεται και δεν έχει εκτιμήσει όσα έχουν κάνει γι’ αυτούς. Και το κάνουν αυτό σημαία και κύρια ρητορική ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Δεν κατάλαβαν τι έκαναν, ακούσαμε να λένε στελέχη του Σύριζα, όταν ρωτήθηκαν γιατί οι ψηφοφόροι τους “μαύρισαν” στις Ευρωεκλογές!

Πάλι καλά που δεν χαρακτήρισαν και “ζώα” όσους δεν τους ψήφισαν! Αν και δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι κάποιοι πιο φανατικοί κομματικοί δεν το σκέφτηκαν…

Θα έχουν όμως – λένε – πάντα ανοιχτές τις αγκάλες για να επανακάμψουν οι… Άσωτοι ψηφοφόροι, εκείνοι που πλανήθηκαν ή εκείνοι που ήθελαν απλώς να τους δώσουν ένα μήνυμα…

Και τι μήνυμα άραγε, αφού εκείνοι τα έκαναν όλα όπως έπρεπε και απλώς ο κόσμος δεν κατάλαβε…

Αλλά ας είναι. Πάει, από την πολιτική θα το ρίξουν στη Θεολογία για να ερμηνεύσουν τα προφανή. Γιατί τίποτε δεν είναι περίεργο. Όλα εξηγούνται.

Και τα προφανή είναι ότι το κοκτέιλ πολιτικής που επέλεξε η κυβέρνηση για να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους,

• έδωσε τη χαριστική βολή στη μεσαία τάξη, 
• κατέστησε νεόπτωχους και ανίκανους να εξασφαλίσουν βασικές ανάγκες ακόμη και ανθρώπους που σε όλη τους τη ζωή ήταν “νοικοκύρηδες”, 
• σόκαρε με τις ιδεοληπτικές παρεμβάσεις στην Παιδεία, 
• αδιαφόρησε για την καθημερινότητα των πολιτών, 
• διέλυσε το Πρόγραμμα Επενδύσεων και στέρησε από την οικονομία σημαντικούς πόρους, 
• λεηλάτησε τα Ταμεία για τη δημιουργία “μαξιλαριών ρευστότητας” προκειμένου να προχωρήσει σε μία επίπλαστη ευφορία εξόδου από το Μνημόνιο, 
• εγκλώβισε με εχθρική προς το επιχειρείν συμπεριφορά επιχειρήσεις και επενδυτές και
• απέτρεψε τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την παραγωγή νέου πλούτου.

Η κυβέρνηση γύρισε την πλάτη στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θεώρησε ότι οι… μεταταχθέντες από τη μεσαία τάξη στην τάξη των νεόπτωχων θα δέχονταν τη μοίρα τους, ευγνωμονώντας για τα ψίχουλα των παροχών.

Πράγματι στη χώρα υπήρχαν – και υπάρχουν – άνθρωποι που έψαχναν στα σκουπίδια. Αυτή είναι μία εικόνα που είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στις μνήμες όλων. Και όλοι θυμόμαστε τις ουρές χιλιάδων ανθρώπων για ένα συσσίτιο ή λίγα δωρεάν λαχανικά. Και ορθά προτεραιότητα μίας κυβέρνησης πρέπει να είναι η συνδρομή, αλλά με σχέδιο και όχι άτακτα, των αδυνάμων.

Όμως αυτό δεν σημαίνει από την άλλη πλευρά ότι πρέπει να καταστεί αδύναμη και η συντριπτική πλειοψηφία της υπόλοιπης κοινωνίας.

Υπάρχουν όρια…

Ας ρίξουν μια ματιά σε αυτά τα προφανή και σε πολλά ακόμα, μπας και κατανοήσουν γιατί στην περίπτωσή τους ο ψηφοφόρος δεν ήταν… Άσωτος όπως θέλουν ή τους βολεύει να νομίζουν, αλλά σκεπτόμενος.

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr