Μια τριπλή επικίνδυνη παγίδα για την κυβέρνηση που θα προκύψει από την κάλπη, αλλά και για την ίδια τη χώρα “στήνει” όλο το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έχει πολλά “πλοκάμια”:
-Δημοσιονομικά, μέσω της άκρατης παροχολογίας που εξαερώνει κάθε διαθέσιμο δημοσιονομικό χώρο.
-Μεταρρυθμιστικά, με την αναστολή και ανατροπή των αναγκαίων τομών στην οικονομία.
-Πολιτικά, με την καταιγίδα προσλήψεων και “διευθετήσεων” μέσω τροπολογιών κάθε είδους.
Ουσιαστικά, μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, επιχειρεί να εγκλωβίσει το πολιτικό σύστημα της επόμενης ημέρας. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, υποθηκεύει τις ίδιες τις προοπτικές της χώρας.
Δημοσιονομική νάρκη
Το δημοσιονομικό περιθώριο που δημιουργήθηκε, με τεράστιες θυσίες κυρίως του επιχειρηματικού κόσμου και τις μεσαίας τάξης τα χρόνια των Μνημονίων, “εξαερώνεται”.
Διαχέεται χωρίς σχεδιασμό και μέτρο, αδιακρίτως. Χωρίς μετρήσεις για το “αναπτυξιακό αποτύπωμα” των κινήσεων, στο πλαίσιο μιας άκρατης παροχολογίας που δεν πείθει και δεν έχει καμία μέριμνα
για αυτούς που πραγματικά επωμίσθηκαν τα βάρη. Για αυτούς που πλήρωσαν
τα 15,5 δισ. ευρώ των εισπρακτικών μέτρων του 3ου Μνημονίου και που
υπέστησαν τις πολλαπλάσιας αξίας ζημίες του καταστροφικού 2015 και όσων
ακολούθησαν με τους κεφαλαιακούς ελέγχους και της έλλειψη ρευστότητας
στην οικονομία.
Το “κομπόδεμα” δημοσιονομικού χώρου εξαερώθηκε σε λίγες ημέρες. Μάλιστα το κόστος των “παροχών” αυτών είναι τόσο μεγάλο,
σύμφωνα με την Κομισιόν (6 δισ. ευρώ σε εύρος 2ετίας συν επιπλέον 1
δισ. ευρώ από τις εξαγγελίες που δεν έχουν θεσπιστεί), που προκαλεί τον κίνδυνο επιβολής νέων εισπρακτικών μέτρων από τους δανειστές.
Δηλαδή, ίσως κληθεί η επόμενη κυβέρνηση να διαπραγματευθεί “δημοσιονομικές παρεμβάσεις” που, αν επιβληθούν, θα φέρουν ένα ακόμη πλήγμα στη μεσαία τάξη .ν επιχειρηματικό κόσμο. Στον κόσμο που έχει ήδη “διαλυθεί” από τις πολιτικές επιλογές των τελευταίων ετών.
Ήδη η Κομισιόν έχει προαναγγείλει νέο κύκλο διαπραγματεύσεων το φθινόπωρο για τον υπολογισμό της “τρύπας” που θα αφήσει πίσω της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, έχει προαναγγείλει και νέο “κόφτη”,
αυτήν τη φορά στις δαπάνες. Ο λόγος για νέους όρους ώστε να αποτραπούν
στο μέλλον οι “λογιστικές” των πλεονασμάτων που “θρέφονται” από τη μη
πληρωμή επενδυτικών και άλλων υποχρεώσεων της χώρας.
Με άλλα λόγια, αφού η κυβέρνηση, με τη χαμηλή της αξιοπιστία και την αδυναμία της να ολοκληρώσει εγκαίρως τις μεταρρυθμίσεις του 3ου Μνημονίου, εισήγαγε τη χώρα σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, τώρα προκαλεί με τις πράξεις της τον κίνδυνο το καθεστώς να γίνει ακόμη πιο “αυστηρό”. Την πιθανότητα η εποχή των μέτρων λιτότητας να επιστρέψει.
Δημόσιο
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ “παγιδεύει” τη χώρα και μέσα από διαδοχικά κύματα προσλήψεων, που προκάλεσαν και το τελευταίο “καμπανάκι” από τις Βρυξέλλες, αλλά και μέσα από μια καταιγίδα τροπολογιών και “ρυθμίσεων” που διανέμουν παροχές και κλείνουν εκκρεμότητες.
Μεταρρυθμίσεις στον “πάγο”
Η κυβέρνηση αφήνει πλήρως εκτεθειμένη την πραγματική οικονομία και με το “πάγωμα” κάθε είδους μεταρρυθμίσεων.
Η Έκθεση της Κομισιόν αποκάλυψε ότι μένουν μετέωρες οι τομές που έχει ανάγκη η οικονομία για να ξεκινήσει η “επόμενη μέρα“.
Για να διασφαλιστεί η άνοδος του οικονομικού κλίματος, για να έρθουν οι
αναβαθμίσεις από τους ξένους οίκους και για να υπάρξει στροφή του
επενδυτικού κλίματος.
Δημιουργούν, έτσι, ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την κυβέρνηση η οποία θα προκύψει από την κάλπη. Θα κληθεί έναντι των “θεσμών” και
των αγορών να εφαρμόσει τάχιστα μία σειρά από παρεμβάσεις που αποτελούν
δεσμεύσεις της χώρας (με βάση τη συμφωνία του 2018 του Ιουνίου του 2018
για το χρέος). Θα πρέπει να κάνει μέσα σε εβδομάδες όσα θα έπρεπε να
έχουν γίνει πριν από το τέλος του 2018 ή έως και τον φετινό Ιούνιο και
έμειναν στο “ράφι”.
Τα εκκρεμή προαπαιτούμενα
Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ούτε ένα από τα 15 προαπαιτούμενα
τα οποία έπρεπε να γίνουν πράξη στο καθεστώς της μεταμνημονιακής
εποπτείας με ορόσημο τον Ιούνιο του 2019. Περιλαμβάνουν από κρίσιμες
ιδιωτικοποιήσεις και παρεμβάσεις στις αγορές, έως τις τοποθετήσεις των
69 ειδικών γραμματέων και τη συγκράτηση των δαπανών υγείας.
Επιπλέον κατάφερε να εξοκείλει και σε επιπλέον 7 υποχρεώσεις οι οποίες θεωρητικά έπρεπε να λήξουν στο τέλος του 2018
και μετά από παρατάσεις οδήγησαν (με αστερίσκους όπως αποδεικνύεται εκ
των υστέρων) στην εκταμίευση του πακέτου παρεμβάσεως του χρέους αξίας
973 εκατ ευρώ. Τα “λεφτά” για το χρέος έχουν δοθεί από τον ESM, αλλά ένα
μεγάλο μέρος από τις δεσμεύσεις με τις οποίες συνδέονται παραμένουν
ζητούμενο. Αφορούν τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, στην απομείωση των
“κόκκινων” δανείων, αλλά και στην εξόφληση των οφειλών του κράτους προς
ιδιώτες. Οι τελευταίες μέσα στο 2019 όχι μόνο δεν μηδενίστηκαν (όπως θα
έπρεπε) αλλά δεν μειώθηκαν ούτε κατά ένα… ευρώ συντηρώντας τη “θηλιά”
ασφυξίας στην αγορά.
Η σημασία των εν λόγω παρεμβάσεων για το
μέλλον της Ελλάδας είναι μεγάλη. Και τούτο δεδομένου ότι αποτελούν το
“ορόσημο” για τους επενδυτές που έχει απόλυτη ανάγκη η ελληνική
οικονομία αλλά και για τις αγορές. Είναι οι “ουρές” του 3ου Μνημονίου. Δηλαδή αποτελούν ένα μέρος από τα 450 προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου που δεν έγιναν
(πλήρως ή μερικώς) και οδήγησαν –μαζί με τα άλλα μέτωπα– στην
Ενισχυμένη Εποπτεία στην οποία θα τελεί η Ελλάδα τουλάχιστον έως και το
2022…
Φωτογραφικές τροπολογίες και αθρόες προσλήψεις
“Παγίδα” στη Ν.Δ. ειδικώς αλλά –το
κυριότερο– στη χώρα προσπαθεί να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγες μέρες πριν από
τις εθνικές εκλογές και μετά το εκλογικό “ράπισμα” που δέχθηκε στις
ευρωκάλπες.
Τροπολογίες φωτογραφικές, με
ομπρέλα ένα εμφανώς άσχετο νομοσχέδιο, το οποίο ήταν “δούρειος ίππος”
για τακτοποιήσεις ημετέρων, ρουσφετιών της τελευταίας στιγμής και
ανενδοίαστων “διευκολύνσεων” που πέρασαν “βροχή” από τη Βουλή, είναι η προτελευταία πράξη του “νομοθετικού δράματος” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η τελευταία νομοθετική “πράξη” ήταν η ψήφιση της κατάργησης της μείωσης του αφορολόγητου και μάλιστα άρον-άρον την τελευταία ημέρα εργασιών της υπό διάλυση Βουλής.
Ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα ομολόγησε,
στη συνέντευξη (ΕΡΤ) όπου ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να
προχωρήσει στη νομοθέτηση της μη μείωσης του αφορολόγητου, ότι οι
σχεδιασμοί της κυβέρνησης ήταν να το πράξει τον Σεπτέμβριο, αλλά…
βιάστηκε λόγω των επερχόμενων εθνικών εκλογών.
Η επιχείρηση “ναρκοθέτησης” της
επόμενης κυβέρνησης, η οποία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών
τουλάχιστον, δεν θα συμπεριλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της εξουσίας,
είναι εμφανής.
Παρότι από την κυβέρνηση αποκρούουν μετ’
επιτάσεως τις σχετικές αιτιάσεις και τον υπουργό Οικονομικών να τις
απορρίπτει μετά βδελυγμίας.
Το βέβαιον, πάντως, είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν δίχτυα στους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι, παρά τις προσδοκίες του κυβερνώντος κόμματος, δεν… συνέρρευσαν στην κάλπη για να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, αψηφώντας το “δίλημμα” του κυβερνώντος κόμματος ότι κινδυνεύουν οι θέσεις τους εάν εκλεγεί η Ν.Δ. επόμενη κυβέρνηση.
Εξού και ο κ. Τσίπρας εν είδει
“διαγγέλματος”, σχολιάζοντας την έκθεση της Κομισιόν που έβριθε
“κόκκινων καρτών” για τις προεκλογικές παροχές της κυβέρνησης,
επιχείρησε να ρίξει δίχτυα στους δημοσίους υπαλλήλους διά της
“τρομοκράτησης” ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει απολύσεις στον
Δημόσιο Τομέα.
Ελλείψει νέου αφηγήματος, με το παλιό
“ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ ή νέα λιτότητα” να έχει μαυριστεί στην κάλπη των
ευρωεκλογών, ο κ. Τσίπρας είναι εμφανές ότι επιδιώκει με “μοχλό” τις
προειδοποιήσεις της Κομισιόν να φορέσει ξανά τον αντιμνημονιακό μανδύα,
επιστρέφοντας σε τακτικές ενός ΣΥΡΙΖΑ, του 2015, που δεν υπάρχει πια,
καθώς ο ίδιος είναι ο μακροβιότερος μνημονιακός πρωθυπουργός.
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/06/blog-post_807.html