Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Θα καταλάβουμε πάρα πολύ καλά πως έχουν τα πράγματα με τα επόμενα δανεικά. Αυτά που περιμένουμε (σαν συνέχεια) από τα κέρδη των ομολόγων.
Μέσα στον Ιούνιο θα τα δούμε τα μεγαλεία μας ή την κατάντια μας και μέσα στην Ε.Ε.
Θα νοιώσουμε πολύ καλά αν η Ελλάδα μπορεί να βροντάει το χέρι της στο τραπέζι.
Όταν οι δανειστές μας πουν (με τα δικά τους λόγια) “Σύντροφοι, λεφτά δεν υπάρχουν μέχρι το τέλος του 2019. Κοιτάξτε να βολευτείτε όπως-όπως. Και τα λέμε με τους επόμενους, τον Νοέμβριο αφού θα κάνετε εκλογές τον Οκτώβριο” τι θα απαντήσουμε εμείς; Ότι έχουμε “καβάντζες” στην πλάτη;
Τι θα πούμε τότε, κύριοι πρόεδροι του ΣΕΒ, που ανησυχείτε (και πολύ σωστά) για το νέο ρεζιλίκι της Ελλάδας με τα “μπουλούκια” και τους “αφισοκολλητές” που ετοιμαζόμαστε να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο ανάμεσα σε κάποιους (πολύ λίγους) της προκοπής;
Θα τους πείσουμε μήπως πως η “καβάντζα” του Τσακαλώτου (που μόνο ο ίδιος την ξέρει) θα περάσει από χέρι σε χέρι στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση που θα βγάλουμε στις εκλογές του Οκτωβρίου γιατί εμείς στην Ελλάδα έτσι το έχουμε;
Η μια κυβέρνηση δεν ξέρει που να κρύψει τη χαρά της… όταν την διαδεχθεί η άλλη και της παραδίδει μέχρι και τις “καβάντζες” της;
Διασκεδάζουμε αν όχι γελοιοποιούμε την κατάσταση γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, ένα 10ήμερο πριν τις ευρωεκλογές, που (μεταξύ πολλών άλλων) και οι πρόεδροι του ΣΕΒ πήραν την πρωτοβουλία (ορθά κατά την άποψή μας) να ζητήσουν από τα μέσα ενημέρωσης να παροτρύνουν τους Έλληνες (προφανώς τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων) να στηρίξουν την Ελλάδα στην θέση που της αρμόζει, στην Ε.Ε.
Να στηρίξουμε την Ελλάδα στον διάλογο των ανακατατάξεων στην Ευρώπη που περιλαμβάνει, από τη μια, την 4η βιομηχανική επανάσταση. Και από την άλλη την αύξηση της συμμετοχής της βιομηχανίας στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ από το 15% στο 20%.
Να πείσουμε τους δανειστές που για μια 4ετία μας θεωρούν χώρα και λαό της “καρπαζιάς”.
Ετσι μας βλέπουν από τότε που άφηναν να ακούγονται οι ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Βαρουφάκη, και που ο Μοσκοβισί διασκέδαζε με το μακρύ κασκόλ και τον κόκκινο ντορβά του Τσακαλώτου.
Η θέση που όντως δικαιούται η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση χάθηκε με το go back κυρία Μέρκελ του Αλέξη Τσίπρα.
Και η ταφόπλακα έπεσε με το δημοψήφισμα του ελληνικού λαού όταν, κατά παραγγελία των δανειστών, ο Τσίπρας πήρε το ΟΧΙ και το έκανε ΝΑΙ.
Αυτό το ρεζιλίκι ποτέ δεν μπήκε στο ράφι.
Ρωτήστε και τον Νταισελμπλουμ. Και αν δεν το χωνέψετε πάρτε και τη γνώμη της Λαγκάρντ.
Οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι λαϊκισμού της Ελλάδας όχι μόνο πριν τις εκλογές αλλά και κατά την κυβερνητική θητεία των παρατάξεων που άλλα δείχνουν στον λαό και άλλα κάνουν ως εξουσία.
Και δεν έχουν τόσο χαμηλή νοημοσύνη να μην δεσμεύσουν τα δικά τους δικαιώματα από την Ελλάδα, όπως έχουν κάνει με υποθήκευση όλης της κρατικής περιουσίας μέχρι το 2117 και με τα πλεονάσματα του 2% μέχρι το 2060.
Θα μας κοντύνουν κι άλλο, μέχρι το 2022 που εκείνοι θα παρακολουθούν τα πλεονάσματα του 3,5% και εμείς θα ψάχνουμε ποια τσέπη να κρύψουμε τα τελευταία κέρματα… που θα μας βουτάνε για να παραστήσουν πως κάνουν κοινωνική πολιτική με τους επιδοματούχους…
Αυτή η Ελλάδα της “καρπαζιάς”, όπως την κατάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι σε θέση να σηκώσει κεφάλι και να απαιτήσει αναβάθμιση του ρόλου της στις Βρυξέλλες . Στρασβούργο.
Το μόνο βέβαιο είναι πως κανείς στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο .ν Βορρά της Ευρώπης δεν θα ζητήσει ξανά να μας βγάλουν από την Ε.Ε.
Τους είμαστε χρήσιμοι ως παράδειγμα κατάντιας ενός μέλους της Ε.Ε. που νομίζει ότι έχει τα κότσια να χρωστάει 400 δισ. και να λέει πως θα βαρέσει νταούλια σε αυτούς που τα δάνεισαν…
Ας πληρώσουμε τα δανεικά και βλέπουμε για την καρέκλα στο τραπέζι των Βρυξελλών, που ονειρεύονται οι πρόεδροι του ΣΕΒ.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/05/blog-post_576.html
