Τα πράγματα είναι απλά. Και όπως πάντα γελοία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανάμεσα στα άλλα καρβέλια (αυτά που μοίρασε στους ιθαγενείς, να ονειρεύονται δεύτερη φορά αριστερή κυβέρνηση) μας βεβαίωσε ότι αν τον ψηφίσουμε, θα καταργήσει, το 2020, την εισφορά αλληλεγγύης, για κάποιους.
Θα την μειώσει σε κάποιους άλλους που νομίζει εκείνος… Και θα την συνεχίσει σε εκείνους που ο ίδιος θεωρεί ότι δεν δικαιούνται απαλλαγών…
Που είναι το γελοίο του πράγματος. Κάθε σοβαρό κράτος (ρωτήστε Ιρλανδούς και Πορτογάλους και Ισπανούς) επιβάλλει εισφορές αλληλεγγύης ως συμπληρωματικό μέτρο κοινωνικής πολιτικής, όταν οι πολίτες του περνάνε ημέρες κρίσης.
Άρα, εισφορά αλληλεγγύης σημαίνει φτώχεια στην κοινωνία και ανάγκη να συντηρηθούν οι αδύναμοι. Και η κατάργησή της, προφανώς, έξοδο από την κρίση, ή άντε, προοπτική εξόδου…
Οπότε αν μια κυβέρνηση αισθάνεται ότι έχει αφήσει πίσω της την κρίση ξεμπερδεύει και με τα χαράτσια της μορφής αυτής. Αλλά μια κι έξω.
Εάν τα διατηρήσει (έστω και με μειώσεις) είναι άλλο πράγμα. Τα αφήνει να σούρνονται… για να τα ανεβοκατεβάζει (με το πρόσχημα οικονομικών δυσκολιών) να καλύπτει όχι έκτακτες ανάγκες αλλά έκτακτες σπατάλες… Καρανίκες στο κράτος, για παράδειγμα.
Αυτό που αποφεύγει (αν η χώρα θέλει να είναι σοβαρή, και να μη γελοιοποιηθεί όπως η Ελλάδα) είναι προεκλογικές υποσχέσεις, της κυβέρνησης, ότι θα καταργήσει χαράτσια, μόνο αν ο λαός την επιλέξει να ξανακυβερνήσει…
Η αντιπολίτευση, που διεκδικεί την εξουσία, μπορεί βέβαια να το κάνει. Μπορεί να υποσχεθεί ότι θα καταργήσει ή θα μειώσει παλιά χαράτσια ή χαράτσι της κυβέρνησης που θα διαδεχθεί.
Που είναι το σπουδαίο της διαπίστωσης για την Ελλάδα; Πουθενά. Στεκόμαστε όμως στο γεγονός γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της μπουρδολογίας πάνω στο περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.
Το λέμε ξανά και θα το επαναλαμβάνουμε. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο αστείοι. Είναι και θεομπαίχτες. Δεν έχουν τσίπα επάνω τους.
Ξεπερνάμε τα καραγκιοζιλίκια της υπόσχεσης για τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης (σε κλιμάκια εισοδημάτων, κατά την κρίση των αριστερών κομματόσκυλων του υπουργείου Οικονομικών) και πηγαίνουμε στην έννοια της εξαγγελίας για εκείνους που έχουν ανάγκη τη συνεισφορά των συμπολιτών τους.
Βγήκαμε πράγματι από την κρίση και πότε βγήκαμε (να το μάθουμε και εμείς), ώστε με την κατάργηση ή τη μείωση της συγκεκριμένης εισφοράς να το δηλώσουμε και επισήμως…
Αν δεν βγήκαμε από την κρίση αλλά το κράτος έχει την άνεση να καλύψει τις ανάγκες των φτωχών ιθαγενών του τόπου μας, γιατί δεν το έκανε από το 2017 ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, όταν μας βεβαίωνε πως πάμε τόσο καλά που δεν θα έχουμε χώρο να βάλουμε τους επενδυτές και τις επενδύσεις.
Και από την άλλη. Εφόσον το κράτος – πατερούλης έχει λεφτά από την φορολογία της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας τι το καθυστερούμε; Και γιατί μοιράζουμε από σήμερα τα καρβέλια αφού χρειάζεται πρώτον να κερδίσει στις εκλογές ο Τσίπρας.
Δεύτερον να σχηματίσει κυβέρνηση (πράγμα που ίσως να μην είναι εύκολο).
Και τρίτο να πείσει τους συνεταίρους τους στην κυβέρνηση για τις αλλαγές στα χαράτσια, πράγμα που θα πάρει μέχρι τον Απρίλιο-Μάιο του 2020 για να ολοκληρωθεί και να ισχύσει η αλλαγή του χαρατσιού… Τόσο τραβάνε όλα αυτά…
Και αν μέχρι τότε (ένας χρόνος θα περάσει…) φτωχύνουμε ξανά και θέλουμε πάλι εισφορές;
Και αν βγει ο Μητσοτάκης; Τι θα γίνει; Θα είμαστε πλούσιοι ώστε να πάψουμε την αλληλεγγύη; Ή φτωχοί (λόγω Μητσοτάκη…) άρα δεν πρέπει να την κόψουμε;
Τι άλλο πρέπει να ζήσουμε, από αυτή την κατάντια των 40 ετών φαυλότητας και γελοιότητας, για να μάθουμε ότι στην Ελλάδα τίποτε δεν έχει συνέχεια.
Ότι το κράτος δεν έχει συνέπεια.
Ότι η πολιτική συναίνεση είναι φράγκικο φρούτο… που δεν καρποφορεί σε ελληνικό πολιτικό έδαφος.
Η εθνική πολιτική και ο κοινός σκοπός για το αύριο της χώρας χαλάει τη σούπα του διχασμού… Μολύνει το περιβάλλον του δήθεν σοσιαλισμού και αριστερισμού.
Να πώς έγινε “νούμερο” στο αριστερό θέατρο και η εισφορά αλληλεγγύης.
Από κοινωνικό μέτρο ξεφτιλίστηκε σε προεκλογικό “κόλπο”. Μεγάλο ή μικρό “κόλπο”, λίγη σημασία έχει στην Ελλάδα…
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/05/blog-post_869.html