Το βαρέλι μέσα στο οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένη η ελληνική κοινωνία δεν έχει πάτο. Η κατάπτωση είναι διαρκής και άνευ ορίων. Ο πυθμένας συνεχώς μετατοπίζεται προς τα κάτω.
Για τον Α. Τσίπρα οι νεκροί στο Μάτι φαίνεται πως είναι ένα στατιστικό μέγεθος. Ο τρόπος που αντιμετώπισε την καταστροφή φανερώνει μιαν εξοργιστική απάθεια και αδιαφορία.
Γι’ αυτό και τολμά και εγκαλεί τους δημοσιογράφους οι οποίοι φέρνουν στο φως—ως όφειλαν—αποκαλυπτικά περιστατικά της τραγωδίας που αποδεικνύουν τις ευθύνες των κυβερνώντων και κυρίως την απόπειρα συγκάλυψης και εξαπάτησης.
Στην αρχή πίστεψα πως η όλη αντιμετώπιση της καταστροφής από τον πρωθυπουργό πήγαζε από μια κατά βάθος ενοχική προσέγγιση των γεγονότων.
Τόσοι νεκροί, πίστεψα πως τον συγκλόνισαν. Άνθρωπος είναι κι αυτός, σκέφτηκα. Όμως τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητος αυτές τις ημέρες με έκαναν να αναθεωρήσω αυτήν την άποψη.
Φαίνεται πως ο Α. Τσίπρας και η παρέα του θεώρησαν την τραγωδία ως ένα συμβάν που «έκατσε στην βάρδια τους». Δεν λυπήθηκαν για την τύχη των κατεστραμμένων, αλλά για την δική τους ατυχία, καθώς ανατράπηκε όλος ο σχεδιασμός τους.
Τα όσα αποκαλύφθηκαν για την απόδραση του πρωθυπουργού στο κότερο του εφοπλιστή, ενώ ακόμα μετρούσαν τους νεκρούς στο Μάτι, επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.
Για τους ηγέτες δεν υπάρχει κούραση, όταν υπάρχει εθνική ή κοινωνική κρίση ή μεγάλη φυσική καταστροφή. Γι΄αυτές τις στιγμές τους χρειαζόμαστε. Για τα δύσκολα.
Προφανώς, ο Α. Τσίπρας δεν θεώρησε πως οι δεκάδες νεκροί στο Μάτι και οι κατεστραμμένες περιουσίες αποτελούν μια, μεγάλης εκτάσεως, καταστροφή. Και γι΄αυτό αποσύρθηκε στο κότερο.
Το πόσο ανήθικο ήταν αυτό που έπραξε δεν το κατάλαβε ποτέ. Απλώς σήμερα που αποκαλύφθηκε τι έγινε, αντιλήφθηκε το μέγεθος του πολιτικού κόστους. Αλλά και πάλι κρύφτηκε.
Αυτή την φορά κρύφτηκε πίσω από τα φουστάνια της κυρίας Παναγοπούλου που, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, μας ενημέρωσε για το τι έγινε.
Ολοι οι άλλοι άφαντοι. Αφησαν μια γυναίκα, με μια πρωτοφανή εξωθεσμική παρέμβαση, να κάνει την δική τους την δουλειά. Αυτοί φαίνεται πως δεν ήθελαν να αναλάβουν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος της αποκάλυψης.
Θρασύδειλα ανθρωπάκια.
Αναλογίζομαι την οργή των κατεστραμμένων. Γιατί, πρώτον, ο πρωθυπουργός αποκάλεσε την τραγωδία τους «ξαναζεσταμένο φαγητό» και δεύτερον γιατί πληροφορήθηκαν πως όταν αυτοί μετρούσαν τους νεκρούς τους, αυτός κάπνιζε το πούρο του στο κότερο του εφοπλιστή.
Φίλε αναγνώστη. Ζούμε στιγμές πρωτοφανούς ηθικής σήψης. Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρης θεσμικής εκτροπής. Ζούμε στιγμές που ουδείς σκεπτόμενος πολίτης θα μπορούσε να φαντασθεί πως θα συνέβαιναν στην πατρίδα μας.
Το μόνο μας όπλο πλέον είναι η ψήφος μας. Έμειναν 17+1. Υπομονή!
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr